ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 36

“ถังเฉียวหว่าน เธอใช้ชีวิตอยู่บนโลกยังไงเนี่ย? นี่เธอไม่รู้จักES? เธอรู้ไหมว่าเสื้อผ้าแบรนด์ESมันแพงแค่ไหน? ถูกที่สุดก็น่าจะหกเจ็ดแสนดอลลาร์ แพงสุดนี่ยี่สิบล้านดอลลาร์เลยนะ บนโลกนี้ที่สามารถซื้อมาสวมได้มีแค่สองพันคนเอง ต่อให้เป็นดาราดังก็ยังไม่สูงพอ ไม่มีสิทธิ์ใส่เสื้อผ้าของESหรอก ของเธอเป็นของเลียนแบบแน่เลย ซื้อมากี่หมื่นเนี่ย?”

เพราะต่อให้เป็นของเลียนแบบแบรนด์ES ราคาก็ต้องแตะถึงหมื่นอย่างแน่นอน เพราะงั้นหลี่ซานเลยถามแบบนี้

“คนบ้านนอกที่ใส่แต่เสื้อผ้าแผงลอยจะซื้อของเลียนแบบแบรนด์ESไหวได้ยังไง? ฉันว่าคงจะขโมยจากใครเขามามากกว่า” ฐานะของบ้านติงฉิงนับว่ามีฐานะ ทั้งตัวใส่แต่ของชาแนล และมักจะดูถูกเหยียดหยามถังเฉียวหว่านกับชุยเสี้ยวเสี้ยวที่ใส่เสื้อผ้าถูกๆตามแผงลอยเป็นประจำ

คำพูดของติงฉิงดูถูกถังเฉียวหว่าน เธอขมวดคิ้วมองเขา สายตาเย็นชาเล็กน้อย เม้มปากแล้วยิ้มออกมา

“ได้ยินว่าคนเลวๆพูดคำดีๆออกมาไม่เป็น วันนี้ฉันได้เจอกับตัวแล้ว”

“เธอ…...ถังเฉียวหว่าน เธอหมายความว่าไง? เธอว่าใครเป็นคนเลว?” ติงฉิงถูกประโยคของเธอทำให้โมโหจนจ้องตาเขม็ง

ติงฉิงมักจะใช้ท่าทางเหยียดหยามมองคนอื่น ปกติก็ดูแคลนถังเฉียวหว่านและชุยเสี้ยวเสี้ยว่าเป็นคนบ้านนอกไม่น้อย

ถังเฉียวหว่านเห็นแก่เธอที่เป็นรูมเมท เลยอดทนมานานขนาดนี้ วันนี้ถือว่าระบายความแค้นเคืองไปแล้วกัน

หลังจากที่หลี่ซานมองไปที่ติงฉิงท่าทางโมโหเป็นฟืนเป็นไฟนั้น ก็หันมาถามถังเฉียวหว่าน：“ถังเฉียวหว่าน วันนี้ผู้กำกับหลี่มาเลือกนักแสดงที่โรงเรียนพวกเรา เธอจะไป......”

“ถังเฉียวหว่าน นักแสดงนำหญิงหนังเรื่องใหม่ของผู้กำกับหลี่ก็คือฉัน ทางที่ดีเธออย่ามาแย่งฉันไปดีกว่านะ” ติงฉิงแทรกคำพูดของหลี่ซาน มองถังเฉียวหว่านด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง

ถังเฉียวหว่านไม่มีอะไรจะพูดกับคุณหนูที่เย่อหยิ่งแถมยังโอ้อวดฐานะอย่างติงฉิง ก็เลยหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เธอสวมเป็นชุดกระโปรงยาวสีเบจ แขนเสื้อเจ็ดส่วนปักเลื่อมกับเสื้อคอวี กระโปรงยาวคลุมเข่า เป็นผ้าลายลูกไม้อยู่ชั้นนอกของกระโปรงอีกที ปักเลื่อมมุกคริสตัลเช่นกัน

นอกจากเรื่องนี้แล้ว เมื่อคืนหน้าเธอทั้งแดงทั้งบวม เช้านี้กลับมองไม่ออกว่ามีรอยถูกตบ นี่ก็หมายความว่าหลงอี้เชินไม่ใช่แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอตอนที่เธอหลับ แถมยังทายาให้เธออีกด้วย

ตอนที่เธอสวมชุดสีขาวสบายๆราคาถูกของตัวเองเดินออกมานั้น ติงฉิงและหลี่ซานกำลังออกไปพอดี

“ปัง” ทั้งสองออกไปแถมยังปิดประตูหอไว้อีกด้วย

พอเห็นสถานการณ์ ถังเฉียวหว่านรู้สึกผิดปกติก็เลยรีบวิ่งไปหน้าประตู ยื่นมือไปหมุนที่ล็อคประตู พบว่าดึงไม่ออก

“พวกเธอทำอะไรน่ะ? เปิดประตูนะ”

หลี่ซานที่อยู่ด้านนอกพูดด้วยความสงสารถังเฉียวหว่าน：“ติงฉิง พวกเราทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ? เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แถมยังเป็นรูมเมทอีกด้วย”