ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 44

“เสี่ยวหว่าน เธอจะไปไหนเหรอ?”ป้าหวังมองเธอด้วยความเป็นห่วง

ถังเฉียวหว่านไม่ได้บอกว่าไปไหน แค่พูดอย่างยิ้มแย้มเท่านั้น“ป้าหวัง อีกไม่นานยายของหนูก็จะได้เข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้ว”

อีกไม่นาน ก็จะมีนางพยาบาลมาช่วยเข็นยายของถังเฉียวหว่านกลับเข้าไปในห้องผู้ป่วย แล้วก็ฉีดยาให้อีกครั้ง

ถังเฉียวหว่านนั่งอยู่ข้างหน้าของยายเธออยู่สักพัก ฝากให้ป้าหวังช่วยดูแลยายของเธอ ก่อนจะออกมาจากสถานพักฟื้นผู้ป่วยและมุ่งหน้าตรงไปที่ร้านไวน์ข่ายจิ่ง

ร้านไวน์ข่ายจิ่งไม่ได้อยู่ใจกลางเมือง อยู่ห่างออกไปไกลอยู่ไม่น้อย

ไม่สามารถนั่งรถประจำทางตรงไปได้ หลังจากนั้นยังต้องมีการต่อรถอีก

หลังจากที่ถังเฉียวหว่านลงมาจากรถประจำทางแล้ว ก็อดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้จ่ายเงินไปสิบหยวนนั่งรถมาจนถึงร้านไวน์ข่ายจิ่ง

ร้านไวน์ข่ายจิ่งก็คือโรงกลั่นไวน์ พอเห็นชื่อก็จะคิดโยงไปถึงความหมายของมัน ก็คือสถานที่ที่ไว้หมักไวน์นั่นเอง

พอเข้ามาในโรงกลั่นไวน์ เธอก็ได้กลิ่นฉุนของไวน์

เธอมาถึงยังชั้นสามของโรงกลั่นไวน์ตามที่เจิ้งเฟิ่งผิงบอก

ยืนอยู่ข้างนอกประตูห้องไพรเวทหมายเลขห้า เธอลังเลอยู่นานสองนาน พอนึกถึงยายที่กำลังนอนผอมแห้งอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก็หลับตาลง ก่อนจะยื่นมือออกไปเคาะประตู

ตอนที่เคาะครั้งที่สาม ประตูก็เปิดออก

เจิ้งเฟิ่งผิงที่มวยผมแบบหญิงสูงศักดิ์ ใส่สร้อยทองแหวนเพชร ทั้งตัวเต็มไปด้วยของแบรนด์เนมโผล่มาอยู่ตรงหน้าของเธอ

หลังจากที่เจิ้งเฟิ่งผิงมองสำรวจเธอหัวจรดเท้าหนึ่งรอบแล้ว ในตาก็เผยให้เห็นถึงความรังเกียจและไม่พอใจ“ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้มา? นี่เธอไม่อายคนหรือไง?”

ถังเฉียวหว่านใส่ชุดลำลองสีเบจทั้งตัว รองเท้าผ้าใบ ผมยาวมัดหางม้า แต่งตัวแบบนักศึกษาทั่วไป

“น้องผิง แต่งตัวแบบนี้สิถึงจะดูดี ทั้งดูวัยรุ่นทั้งมีชีวิตชีวา”คนที่พูดเป็นชายชราที่ผมหงอกขาว อายุหกสิบกว่าๆคนหนึ่งที่อยู่ในห้องไพรเวท

เจิ้งเฟิ่งผิงหันกลับมองไปที่ชายชราที่นั่งอยู่บนโซฟา เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มทันที“ประธานเฉียนบอกว่าดูดีก็ดูดีค่ะ”