ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 43

เป็นเหมือนกับที่คนขับรถพูด รถประจำทางที่ถังเฉียวหว่านนั่งคันนี้ไม่ได้จอดแวะรับคนระหว่างทาง มุ่งตรงไปที่สถานพักฟื้นผู้ป่วยเลยตรงๆ

หลังจากที่ลงจากรถแล้ว เธอก็เก็บความสงสัยเล็กๆเอาไว้ภายในใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในสถานพักฟื้นผู้ป่วย ตรงไปยังชั้นสามแผนกผู้ป่วยใน

ตรงทางเดินข้างนอกห้องผู้ป่วยหมายเลข17 เธอเห็นยายของเธอและป้าหวัง

“ป้าหวัง”เธอวิ่งตรงไปอย่างระมัดระวัง มองหญิงชราที่รูปร่างผอมแห้งบนเตียงผู้ป่วย ขอบตาเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา“ป้าหวัง ยายของหนูตื่นขึ้นมาบ้างแล้วยัง?”

“เห้อ！”ป้าหวังถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก ส่ายหัวมองเธอ“ยังเลย”

พอเห็นเธอน้ำตาคลอเบ้า ป้าหวังก็ยื่นมือออกไปตบมือของเธอเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบ“เสี่ยวหว่าน อย่าเป็นกังวลใจไปเลย”

ถังเฉียวหว่านพยักหน้า เช็ดน้ำตา ดวงตาที่แดงมองเข้าไปในห้องผู้ป่วยหมายเลข17ผ่านกระจกที่อยู่ตรงประตู

ข้างในมีเตียงผู้ป่วยสองเตียง ล้วนแต่ว่างทั้งสองเตียง แต่ยายของเธอกลับถูกไล่ออกมาอยู่ตรงทางเดิน

จรรยาบรรณแพทย์ของโรงพยาบาลในตอนนี้อยู่ไหนกันหมด?

มีเงินแล้วสามารถทำอะไรตามอำเภอใจก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

ในห้องผู้ป่วยค่อนข้างอุ่น แต่ข้างนอกห้องผู้ป่วยหนาวเย็นกว่ามาก

ถังเฉียวหว่านพอเห็นผ้าห่มบนตัวของยายเธอบางขนาดนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง

“ยาย ขอโทษนะคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูมันไม่มีความสามารถที่จะดูแลยายให้ดีๆ ขอโทษนะคะ”

เธอพูดขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า ถอดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก คลุมไปที่ตัวของยายเธอ

พอถอดเสื้อตัวนอกออก เสื้อข้างในของเธอก็เป็นแค่เสื้อยืดบางๆหนึ่งตัวเท่านั้น