ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 43

เป็นเหมือนกับที่คนขับรถพูด รถประจำทางที่ถังเฉียวหว่านนั่งคันนี้ไม่ได้จอดแวะรับคนระหว่างทาง มุ่งตรงไปที่สถานพักฟื้นผู้ป่วยเลยตรงๆ

หลังจากที่ลงจากรถแล้ว เธอก็เก็บความสงสัยเล็กๆเอาไว้ภายในใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปในสถานพักฟื้นผู้ป่วย ตรงไปยังชั้นสามแผนกผู้ป่วยใน

ตรงทางเดินข้างนอกห้องผู้ป่วยหมายเลข17 เธอเห็นยายของเธอและป้าหวัง

“ป้าหวัง”เธอวิ่งตรงไปอย่างระมัดระวัง มองหญิงชราที่รูปร่างผอมแห้งบนเตียงผู้ป่วย ขอบตาเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา“ป้าหวัง ยายของหนูตื่นขึ้นมาบ้างแล้วยัง?”

“เห้อ！”ป้าหวังถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก ส่ายหัวมองเธอ“ยังเลย”

พอเห็นเธอน้ำตาคลอเบ้า ป้าหวังก็ยื่นมือออกไปตบมือของเธอเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบ“เสี่ยวหว่าน อย่าเป็นกังวลใจไปเลย”

ถังเฉียวหว่านพยักหน้า เช็ดน้ำตา ดวงตาที่แดงมองเข้าไปในห้องผู้ป่วยหมายเลข17ผ่านกระจกที่อยู่ตรงประตู

ข้างในมีเตียงผู้ป่วยสองเตียง ล้วนแต่ว่างทั้งสองเตียง แต่ยายของเธอกลับถูกไล่ออกมาอยู่ตรงทางเดิน

จรรยาบรรณแพทย์ของโรงพยาบาลในตอนนี้อยู่ไหนกันหมด?

มีเงินแล้วสามารถทำอะไรตามอำเภอใจก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

ในห้องผู้ป่วยค่อนข้างอุ่น แต่ข้างนอกห้องผู้ป่วยหนาวเย็นกว่ามาก

ถังเฉียวหว่านพอเห็นผ้าห่มบนตัวของยายเธอบางขนาดนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง

“ยาย ขอโทษนะคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูมันไม่มีความสามารถที่จะดูแลยายให้ดีๆ ขอโทษนะคะ”

เธอพูดขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า ถอดเสื้อตัวนอกของตัวเองออก คลุมไปที่ตัวของยายเธอ

พอถอดเสื้อตัวนอกออก เสื้อข้างในของเธอก็เป็นแค่เสื้อยืดบางๆหนึ่งตัวเท่านั้น

ถังเฉียวหว่านรู้สึกขอบคุณป้าหวังอย่างมาก แต่เธอเป็นหญิงชราตัวคนเดียว ไม่มีลูกหลานไม่มีญาติพี่น้องคนอื่น เงินของเธอเก็บเอาไว้ดูแลตัวเองยามแก่เฒ่า จะให้เธอไปใช้เงินของเธอได้ยังไง?

เธอมองดูยายที่ทั้งแก่ชราทั้งซูบผอม แววตาแน่วแน่ ไม่ว่าจะยังไง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน เธอก็จะไม่ยอมให้ยายของเธอถูกไล่ออกจากโรงพยาบาลอย่างแน่นอน เธอจะต้องดูแลรักษายายของเธอให้ดี

สูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก ตอนที่เธอกำลังจะเตรียมโทรศัพท์ไปหาเจิ้งเฟิ่งผิงนั้น เจิ้งเฟิ่งผิงก็โทรมาหาเธอก่อนแล้ว

“มาแล้วยัง?”เริ่มต้นประโยคแรก เจิ้งเฟิ่งผิงก็ถามออกมาแบบนี้

ถังเฉียวหว่านยื่นมือออกมาเช็ดน้ำตา ก่อนจะพูดขึ้น“ให้ยายของฉันกลับเข้าไปในห้องผู้ป่วยก่อน ชำระค่ารักษาพยาบาลที่ค้างไว้ แล้วก็……”

“ถังเฉียวหว่าน”เจิ้งเฟิ่งผิงขัดจังหวะเธอ“ที่เธอพูดมาทั้งหมดนี้ไม่มีปัญหา ขอแค่เธอตอบรับว่าจะมาเดี๋ยวนี้ ฉันก็จะให้ยายของเธอกลับเข้าไปอยู่ในห้องผู้ป่วย ชำระค่าค้างรักษาพยาบาลทันที แล้วก็ประธานเฉียนพูดไว้แล้วว่า ถ้าเธอรับปากที่จะแต่งงานกับเขา เขาจะให้เงินเธอห้าแสน ถึงตอนนั้น เงินห้าแสนนี้ก็จะเป็นของเธอ”

ถังเฉียวหว่านมองไปที่ยายที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยอีกครั้ง เธอกัดริมฝีปาก พูดขึ้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า“ได้ ฉันจะไป”