ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 42

เธอยืนอยู่ตรงป้ายรถประจำทาง รอรถประจำทางสาย26ที่ตรงไปยังทางของสถานพักฟื้นผู้ป่วยด้วยความรีบร้อน

แต่ว่ารถประจำทางสาย26ค่อนข้างน้อย ไม่ได้มาบ่อยๆ แถมทุกครั้งก็จะแออัดอยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่รอไปครึ่งชั่วโมงแล้ว รถก็มาสักที แต่เนื่องจากมันแออัดเกินพิกัดจนเกินไป เธอเลยเบียดเข้าไปไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“รบกวนเขยิบเข้าไปข้างในหน่อยค่ะ พอดีฉันมีเรื่องด่วน”หลังจากที่ประตูของรถประจำทางเปิดออกแล้ว เธอก็ยืนอยู่ตรงประตูรถ พยายามที่จะเบียดเข้าไป แต่เหล่าคนที่เบียดอยู่ตรงประตูรถเขยิบไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

แม้แต่ขาข้างเดียวก็ยังยัดไม่เข้า

สองมือที่บอบบางของเธอคว้าประตูรถเอาไว้ คิดที่จะเบียดเข้าไป คนที่อยู่ตรงประตูทางเข้าก็เริ่มไม่พอใจขึ้นมา

“เห้ย！นี่คุณเป็นอะไร? ไม่เห็นเหรอว่ามันเต็มแล้ว? นั่งรอรอบถัดไปไม่ได้เหรอ? ดึงดันจะเบียดเข้ามาในนี้ให้ได้ ถ้าคุณเบียดเข้าแล้วจะปิดประตูรถได้ไหม?”

“ใช่ๆ แออัดขนาดนี้แล้ว ยังจะเบียดเข้ามาข้างในอีก นั่งรอรอบถัดไปไม่ได้หรือไง? คนขับรถ ปิดประตูได้แล้ว เบียดไม่เข้าแล้ว”

ไม่มีใครเขยิบให้เลยสักนิด ถังเฉียวหว่านถูกเบียดลงไปจากรถ

เธอทำได้แค่มองรถประจำทางแล่นออกไปจากตรงหน้าของเธอด้วยตาปริบๆ

ตาเริ่มคลุมเครือ แต่เธอไม่ได้ร้อง เธอถังเฉียวหว่านคนนี้ไม่มีทางถูกความเป็นจริงบดขยี้ได้ง่ายๆแน่นอน

“เห้อ！ประธาน คุณถังอุตส่าห์เบียดเข้าไปอย่างลำบากขนาดนั้นแต่กลับถูกเบียดลงมาเสียอย่างนั้น น่าสงสารจริงๆเลยครับ”เสียงของลั่งหลิงดังอยู่ในรถที่อยู่ด้านหลังของเธอ

หลงอี้เชินจ้องมองรูปร่างผอมบางที่ยืนอยู่ตรงป้ายรถประจำทางด้วยสายตานิ่งลึก หัวใจเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างทิ่มแทง รู้สึกเจ็บเบาๆ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับพูดสั่งกำชับขึ้น“โทรศัพท์ไปหาบริษัทรถประจำทาง”

ลั่งหลิงหันหน้าไป“ประธานจะให้บริษัทรถประจำทางส่งรถประจำทางมาเหรอครับ?”

สายตาของหลงอี้เชินหันมองออกไปข้างนอกอีกครั้ง หรี่ตาลงอย่างเย็นชา“ฉันต้องได้เห็นรถประจำทางสาย26ภายในห้านาที ต้องเป็นรถที่ว่างด้วย”

“รับทราบครับ！”ลั่งหลิงขานรับ ก่อนจะโทรศัพท์ไปหาบริษัทรถประจำทางทันที