ไออุ่นรัก(ร้าย) จากใจคุณ นิยาย บท 41

เธอไม่มีเวลาไปที่สถานพักฟื้นผู้ป่วย ตอนที่ป้าหวังมีเวลาว่างก็จะไปช่วยดูแลยายให้กับเธอ ดังนั้นป้าหวังจึงมีความเข้าใจในสถานการณ์ของเธอและของยายเธอเป็นอย่างดี

น้ำเสียงของป้าหวังหนักอึ้งเล็กน้อย“เสี่ยวหว่าน จู่ๆวันนี้สถานพักฟื้นผู้ป่วยก็ให้ยายของเธอหยุดยาแล้ว แถมยังให้เธอไปรับยายของเธอออกมาจากบ้านพักภายในวันนี้ด้วย มีนางพยาบาลสองคนเพิ่งจะเข็นเตียงผู้ป่วยของยายเธอไปไว้ตรงทางเดินแล้ว”

“ว่าไงนะ?”ถังเฉียวหว่านรู้สึกตกใจ ในตาแฝงไปด้วยความโกรธและความเป็นกังวล“ทำไมพวกเขาต้อง……”

พอพูดถึงตรงนี้ จู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ หรี่สองตาลง กำโทรศัพท์เอาไว้แน่น

จู่ๆยายของเธอก็ถูกให้หยุดยากะทันหันจะต้องเกี่ยวข้องกับเจิ้งเฟิ่งผิงและถังจี้ยนหรงแน่นอน พวกเขาจะต้องเป็นคนที่ให้สถานพักฟื้นผู้ป่วยทำแบบนั้นแน่ๆ

สถานพักฟื้นผู้ป่วยที่ยายของเธออาศัยอยู่ไม่ใช่สถานพักฟื้นผู้ป่วยทั่วไป มันเป็นสถานพักฟื้นผู้ป่วยที่รวมการรักษา พักฟื้น ฟื้นไข้ อบรมฝึกสอน ศึกษาวิจัยเอาไว้เข้าด้วยกัน การรักษาเฉพาะทางและวิจัยโรคในผู้สูงอายุ เทียบเท่ากับโรงพยาบาล

โรงพยาบาลเป็นสถานที่ช่วยเหลือคนตายรักษาคนเจ็บ แต่พวกเขากลับไม่แยแสสนใจชีวิตของคน

“เสี่ยวหว่าน เธอได้ยินที่ป้าหวังพูดไหม? ตอนนี้จะทำยังไง?”

เสียงที่เป็นห่วงของป้าหวังดังขึ้น ดึงอารมณ์ความคิดของถังเฉียวหว่านกลับมา

แววตาของเธอเย็นชา พูดตอบกลับไปทันที “ป้าหวัง เดี๋ยวหนูจะหาวิธีจัดการเรื่องนี้เองค่ะ รบกวนคุณช่วยดูแลยายของหนูหน่อยนะคะ หนูจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

พูดจบ เธอก็วางสายลง จากนั้นก็โทรศัพท์ไปหาเจิ้งเฟิ่งผิงทันที

เป็นไปได้ยากมาก พออีกฝ่ายรับสายแล้ว เจิ้งเฟิ่งผิงไม่ได้ด่าเธอ

น้ำเสียงของเธอยังถือว่านิ่งสงบอีกด้วย“ถังเฉียวหว่าน คิดไม่ถึงจริงๆเลยนะ！ว่าเธอจะโทรศัพท์มาหาฉัน ทำไม? ได้รับแจ้งจากสถานพักฟื้นผู้ป่วยแล้วงั้นเหรอ?”

ถังเฉียวหว่านหรี่ตาลงอย่างเย็นชา“พวกเธอทำกันเกินไปแล้วนะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับยายของฉัน ฉันจะไม่มีทางปล่อยพวกเธอไปแน่นอน”

เธอเงยหน้าขึ้น หันมองไปที่ห้องสอนการแสดงด้วยน้ำตาคลอเบ้า อีกไม่กี่คนก็จะถึงตาเธอแล้ว เธอแค่รออีกสักพัก ก็จะได้เข้าไปสัมภาษณ์แล้ว

แต่ว่ายายถูกให้หยุดยา เตียงผู้ป่วยก็ถูกย้ายไปที่ทางเดินแล้วด้วย เธอจะเอากะจิตกะใจที่ไหนเข้าไปสัมภาษณ์

ต่อให้เข้าไปแล้ว จะต้องสติเตลิด เพราะว่าภายในใจของเธอเอาแต่เป็นห่วงยายอย่างแน่นอน

สำหรับเธอแล้ว เรื่องของยายมันสำคัญกว่าเรื่องไหนๆทั้งนั้น ดังนั้น……

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ กลั้นน้ำตาเอาไว้ จ้องมองห้องสอนการแสดงอีกครั้ง จู่ๆก็เดินออกมาจากขบวนแถว วิ่งออกไปข้างนอกสถาบัน

เนื่องจากเธอวิ่งเร็วและรีบร้อนลนลาน ด้วยเหตุนี้จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าตรงที่อยู่ไม่ไกลจากขบวนแถว มีรถสีดำที่เธอคุ้นเคยจอดอยู่หนึ่งคัน

ลั่งหลิงที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับพอเห็นถังเฉียวหว่านที่จู่ๆก็วิ่งออกมาจากขบวนแถว ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสงสัยไม่เข้าใจ“เอ๋ อีกแค่ห้าคนก็จะถึงคุณถังแล้ว ทำไมจู่ๆเธอก็วิ่งหนีออกไปซะแล้วล่ะ?”