ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 17
“เอามาเลี้ยง?คุณชายเซิ่ง คุณเข้าใจผิดไหม?ความจริงคนที่ไข้น่าจะเป็นคุณ？”เธอมองโหรวโหรวและพูด“คุณไม่มีตาเหรอ?ทุกคนล้วนพูดกันว่าโหรวโหรวหน้าตาเหมือนฉัน คุณไม่คิดเหรอ?”
มองเห็นท่าทางโหรวโหรวที่นอนหลับ เซิ่งหมินเซวียนยิ่งก็ยิ่งรู้สึกว่าลี้ลับซับซ้อน เธอไม่พูดก็ไม่รู้สึก เมื่อพูด….
โหรวโหรวเหมือนกับซูจิ่นจริงๆ?
เห็นเขาท่าทางแบบนั้นก็รู้ว่ากำลังลังเลใจ ซูจิ่นฉวยโอกาสพูดอย่างแน่ใจ“โหรวโหรวเป็นลูกสาวของฉัน ท้องสิบเดือนและคลอดออกมา”
“เหอะ!จะเป็นไปได้ยังไง!”เซิ่งหมินเซวียนหัวเราะเยาะ ราวกับหัวเราะเยาะเย้ยเธอ “เธอจากไปสี่ปี โหรวโหรวก็อายุสี่ปี จะเป็นลูกของเธอได้ยังไง!”
ซูจิ่นในใจตื่นตระหนก ดูเหมือนโหรวโหรวไม่ป้องกันตัวเองเลย บอกอายุจริงกับเขาแล้ว
ถึงแม้ว่าสี่ปีก่อนซูอวี้ถิงจัดการเรื่องนี้ดีแล้ว ปิดบังไว้ได้
แต่ถ้าหากเซิ่งหมินเซวียนอยากจะตรวจสอบ ยากที่จะหลีกเลี่ยงความจริงเปิดเผย…
ไม่ได้!เธอไม่มีทางให้เซิ่งหมินเซวียนรู้ ปีนั้นยังมีลูกสาว ไม่มีทางจะสูญเสียโหรวโหรว!
ซูจิ่นเสแสร้งสงบ กะพริบตา มองเขาอย่างบริสุทธิ์ใจ“ใครบอกคุณว่าโหรวโหรวอายุสี่ปี?”
“โหรวโหรว”
ซูจิ่นหัวเราะออกมา“พลตรีเซิ่ง ทำไมคุณถึงเชื่อคำพูดของเด็ก?น่าขำจริงๆ หรือว่าคุณไม่รู้ว่าโหรวโหรวชอบพูดว่าตัวเองอายุสี่ปี แสดงให้รู้ว่าเธอโตแล้วไหม?”
ความจริงหลายปีนี้ เพื่อปกป้องโหรวโหรว ซูจิ่นพูดกับคนอื่นว่าโหรวโหรวอายุสามปี
แต่โหรวโหรวไม่ชอบให้คนอื่นพูดว่าเธอยังเด็ก เด็กบริสุทธิ์ คิดว่าอายุมากกว่าหนึ่งปีก็จะเก่ง ดังจึงบอกกับคนอื่นอย่างภาคภูมิใจว่าตัวเองอายุสี่ปี จะปกป้องแม่ได้แล้ว
นี้ก็คือคำพูดพล่อยๆของเด็ก ซูจิ่นก็ไม่มีทางเตือนโหรวโหรว ไม่สามารถพูดว่าอายุสี่ปี
แต่กับเซิ่งหมินเซวียน…อายุจริงๆ ไม่สามารถพูดออกไปได้!
เซิ่งหมินเซวียนก็โกรธขึ้นมา“งั้นโหรวโหรวมาได้ยังไง?”
ซูจิ่นมองเขาอย่างสงบ“คุณเซิ่ง จากคุณมาฉันก็ต้องใช้ชีวิต ชีวิตของฉันไม่จำเป็นต้องมีแค่คุณ คุณคิดว่าเวลาสี่ปีฉันจะรอคุณอยู่ที่เดิมเหรอ?และยิ่งตอนนี้คุณก็ไม่ใช่กลับมาหาฉัน ถ้าฉันรอคุณจริงๆ ฉันจะโง่แค่ไหน คนโง่ครั้งเดียวก็พอแล้ว ไม่สามารถโง่ตลอดชีวิต!ฉันแต่งงานนานแล้ว โหรวโหรวคือลูกของสามีใหม่ฉัน”
“พูดโกหกก็ต้องมีระดับ!”เซิ่งหมินเซวียนไม่เชื่อ เธอไม่มีท่าทางเหมือนผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว？“ในบ้านไม่มีรูปแต่งงาน”
“ยังมีอะไรอีก?คุณเซิ่งไม่เห็นความยากจนของพวกเราเหรอ?รูปแต่งงานจะมีได้ยังไง งานแต่งก็ไม่มี แค่จดทะเบียนสมรสเท่านั้นเอง”
“ได้!ฉันต้องการดูทะเบียนสมรส!”เขากัดฟันพูด
“น่าขำแล้ว นี้เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน พวกเราไม่เกี่ยวข้องกัน ฉันจำเป็นต้องให้คุณดูทะเบียนสมรส?”
“ได้!”หนามบนตัวเธอทิ่มแทงเขาจนกลายเป็นตัวเม่น!“รูปแต่งงานไม่มี ทะเบียนสมรสให้ดูไม่ได้ งั้นก็ดูคน!เขาอยู่ไหนล่ะ?เวลาที่เธอป่วยเขาอยู่ข้างกายไหม?เธอเข้าโรงพยาบาล เขาเป็นประธานบริษัทที่ยุ่งมากเหรอ แม้แต่ภรรยาของตัวเองก็ไม่มาดูแล?เป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ”
คำพูดของเซิ่งหมินเซวียนฟังเหมือน หึงหวงมาก แต่ว่าสองคนเพราะว่ากำลังโต้เถียงกัน คาดไม่ถึงว่าจะไม่ค้นพบ แค่ต้องการได้เปรียบ
เซิ่งหมินเซวียนพูดดูถูก พูดประโยควางยาเพื่อฆ่าผู้หญิงที่น่าเกลียดคนนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใบไม้ผลิกลางมรสุม