ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 14
“ฉันเปล่า!”
คิดจะกล่าวหาผู้อื่น อะไรก็เอามาใช้พูดอ้างได้ทั้งนั้น
“โหรวโหรว เข้ามาหาคุณลุง!”เซิ่งหมินเซวียนจับโหรวโหรวมาตรงหน้าตัวเอง “โหรวโหรว แม่หนูปฏิบัติไม่ดีกับหนูใช่ไหม ด่าหนูเป็นประจำ?ไม่ต้องกลัว คุณลุงเป็นผู้บัญชาการทหาร อย่าพูดว่าซูจิ่นมีคนเดียว ซูจิ่นสิบคนก็ไม่สามารถหนีไปได้”
โหรวโหรวมึนงงมาก“คุณลุงเป็นผู้บัญชาการทหาร?”
“ก็คือเก่งมาก คุณลุงเก่งกว่าตำรวจ”
โหรวโหรวได้ฟังก็ส่ายหน้า“คุณลุงอย่า!คุณอย่าจับแม่ของหนู!แม่หนูดีกับหนูมาก!เธอด่าหนูก็เพราะว่าหนูไม่เชื่อฟัง มักจะทำให้แม่โกรธ”
พูดพลางก็ใจร้อน ดวงตาเล็กมีน้ำตาไหลออกมา
เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น ในขณะที่จับแขนเสื้อของเซิ่งหมินเซวียน ก็ร้องตะโกน“คุณลุงขอร้องคุณ ขอร้องคุณแล้ว…อย่า อย่าจับแม่หนู…แม่หนูไม่ใช่คนเลว…โหรวโหรว..เค้กของโหรวโหรวยังไม่ได้กิน…หนูคืน…คืนให้กับคุณได้ไหม…ฮือๆ…โหรวโหรวมี มีแค่แม่คนเดียว คุณลุงอย่า อย่าจับแม่หนู…”
โหรวโหรวบนใบหน้าเล็กแดง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่าน้อยใจ
นี้ทำให้หัวใจผู้บัญชาการทหาร อ่อนปวกเปียก ฉับพลันก็ไม่ชะงักไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
“โหรวโหรว…”
ซูจิ่นตะโกนเรียก โหรวโหรวหมุนตัววิ่งเข้าไปในอ้อมกอดเธอ
โหรวโหรวร้องไห้โฮ“ฮือๆ…แม่…อย่าจากโหรวโหรว…แม่ไม่ได้ทำเรื่องผิด…คุณลุงอย่าจับแม่ไป…ฮือฮา…แม่….”
โหรวโหรวร้องไห้ขนาดนี้ ใครได้ยินก็รู้สึกเจ็บปวด
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงซูจิ่น ที่เจ็บปวดเหลือเกิน
เธอรีบดึงทิชชู เช็ดน้ำตาบนหน้าเธอให้สะอาด “ลูกรัก อย่าร้องไห้ แม่ไม่จากหนูไป อย่าร้องไห้ ลูกทำให้หัวใจแม่เจ็บปวดแล้ว”
เซิ่งหมินเซวียนก็นั่งไม่ติด เดินเข้าไปคุกเข่าด้านข้างโหรวโหรว ยื่นมือเช็ดน้ำตาของเธอ
“โหรวโหรว คุณลุงล้อเล่นกับหนู ไม่จับแม่ของหนู อย่าร้องไห้”
ชั่วพริบตาเดียวซูจิ่นก็มึนงง คาดไม่ถึงว่าเซิ่งหมินเซวียนจะเกลี้ยกล่อมเด็กได้อ่อนโยนขนาดนี้?
โหรวโหรวมองเขาอย่างลังเลใจ“คุณ…คุณไม่จับแม่จริงๆไหม?”
“ไม่จับ คุณลุงสาบาน”พูดพลาง เขายังยกมือขึ้นสาบาน
ซูจิ่นพูดไม่ออก โค่นล้มความเข้าใจของเธอที่มีกับเขาจริงๆ…
“อืม!”โหรวโหรวสูดจมูก ถามอย่างน้อยใจ“งั้น…งั้นเค้กยังต้องคืนคุณลุงไหม?…”
เห็นโหรวโหรวท่าทางน่ารัก ซูจิ่นกับเซิ่งหมินเซวียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ทั้งสองคนยังไม่ค้นพบ
“ไม่ต้องคืน หนูอยากกินอีก คุณลุงจะซื้อให้หนู ดีไหม?”
“จริงเหรอคะ?แม่ รับไว้ได้ไหม?”
ซูจิ่นจึงค้นพบอะไรแล้ว“โหรวโหรว หนูพูดว่าเค้ก หรือว่าเค้กวันนั้น…”
คนที่ซื้อเค้กให้โหรวโหรว คาดไม่ถึงว่าคือเซิ่งหมินเซวียน?!
โหรวโหรวพยักหน้า“ค่ะ!เค้กวันเกิดของแม่ ก็คือคุณลุงซื้อ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใบไม้ผลิกลางมรสุม