ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 16

เซิ่งหมินเซวียน ถ้าหากฉันก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู พวกเราก็คงจะไม่มีทางเดินมาถึงจุดนี้?

เธอมีฐานะเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู ทุกอย่างคงจะแตกต่างกันใช่ไหม?

โย่วโย่วคงจะไม่มีทางที่จะไม่มีแม่ โหรวโหรวก็คงจะไม่มีทางที่จะไม่มีพ่อ!

สี่ปีก่อนที่ออกจากตระกูลเซิ่ง เธอก็ตัดการติดต่อกับตระกูลเซิ่งและตระกูลซู ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง

แต่พวกเขาไม่สนใจว่าเธอจะเป็นหรือจะตาย เธอจะเป็นยังไง ไปที่ไหน ก็ไม่เคยมีใครถาม

ความจริงซูจิ่นก็เคยคิดที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบให้โหรวโหรว ก็เคยไปนัดดูตัว เป็นจำนวนมากแล้ว แต่ทุกครั้งก็ไม่ถูกใจ

ส่วนใหญ่ ผู้ชายที่มานัดดูตัวก็อายุสามสิบขึ้นไป เคยแต่งงานมาแล้วก็เยอะ พบคนที่แก่สุดคืออายุสี่สิบกว่า อายุแตกต่างกับเธอครึ่งชีวิต เห็นซูจิ่นยังมีลูก ก็คิดว่าเป็นภาระ

ไม่ต้องมีคนแนะนำซูจิ่นก็รู้ว่าตัวเองเคยแต่งงานมาแล้ว ยังมีลูกสาว อยากหาผู้ชายที่จะใช้ชีวิตด้วย ก็ไม่สามารถจู้จี้เรื่องมาก

เวลาที่นัดดูตัวเธอก็ไม่ไปดูหน้าตาของฝั่งตรงข้าม เพียงแค่สังเกตการเคลื่อนไหวเล็กๆของเขาเพื่อตัดสินนิสัยและการใช้ชีวิตของเขา ชอบหรือไม่ชอบโหรวโหรว

โหรวโหรวสำคัญที่สุด ถ้าหากคนนั้นแม้แต่โหรวโหรวก็ไม่ยอมรับ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องคุย

เธอก็ไม่ได้สนใจว่าคู่ที่นัดดูตัวจะมีเงินไหม แค่คิดว่าพ่อในอนาคตของโหรวโหรว อย่างน้อยสามารถให้ชีวิตที่มั่นคงกับโหรวโหรวได้ ไม่ต้องมีตำแหน่งระดับสูง แต่คุณต้องรับผิดชอบครอบครัวได้?

แต่นัดดูตัวหลายครั้งแล้ว พบกันคนเลวก็เยอะ สุดท้ายยังไม่สำเร็จก็ปล่อยมันไปก่อน

ซูชิงเคยพูดแนะนำตัวเอง ทิ้งโหรวโหรว ส่งเธอไปที่สถานสงเคราะห์ แต่ซูจิ่นให้ตายก็จะไม่ยอม