ใบไม้ผลิกลางมรสุม นิยาย บท 18

เห็นท่าทางโหรวโหรวเอาใจ ซูจิ่นยิ้มอยู่ด้านข้าง เด็กเจ้าเล่ห์！

แต่ว่า….

หลินหลินจะตกหลุมพรางเธอไหม?

กำลังคิด หลินหลินก็ตะโกนเข้ามาจากในสายโทรศัพท์“ซูโหรวโหรวคนโกหก!วันนี้เธอไม่ใช่พูดว่ามาเยี่ยมฉันเหรอ!แล้วเธออยู่ไหนล่ะ!”

“หา…”โหรวโหรวได้ยินหลินหลินไม่ได้ถามความรับผิดชอบจากเธอ ยิ้มอย่างดีใจและพูด“ฉันลืมแล้ว…พี่หลิน คุณอยู่ที่ไหน?ฉันจะไปเยี่ยมคุณ!ฉันก็อยู่โรงพยาบาล!”

ทางด้านนั้นก็เปิดลำโพง เยี่ยเจาได้ฟังก็รู้สึกไม่ปกติ“โหรวโหรว ทำไมหนูถึงอยู่โรงพยาบาล?เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

โหรวโหรวพูดว่าเธอลืมแล้ว ดังนั้นเธออยู่โรงพยาบาลไม่ใช่มาเยี่ยมหลินหลินแน่นอน

ได้ฟังเยี่ยเจาพูด ซูจิ่นก็เปิดปากพูด“คือฉันเอง เป็นไข้ เข้าโรงพยาบาลแล้ว”

“เข้าโรงพยาบาล?ทำไมไม่โทรศัพท์มาหาผม คุณยังพาโหรวโหรว――”

“จะทำอย่างนั้นได้ยังไง คุณก็กำลังดูแลหลินหลินไหม?เรื่องนั้นของหลินหลินฉันยังไม่ได้พาโหรวโหรวไปขอโทษ ถึงยังไงยังก็ไม่ได้เป็นอะไร”

ซูจิ่นพูดพลางก็มองโหรวโหรว สาวน้อยได้ยินพวกเขาพูดเรื่องนั้น รีบทำตัวน่าเอ็นดูทันที กลัวว่าซูจิ่นจะสั่งสอนเธอ

“ไม่ใช่พูดว่าไม่ต้องใส่ใจไหม เด็กก่อความวุ่นวายเป็นเรื่องธรรมดา โหรวโหรวก็ไม่ได้ตั้งใจ มีอะไรต้องขอโทษล่ะ อีกอย่าง หลินหลินเป็นเด็ก

ผู้ชาย ไม่อาการหนัก โหรวโหรวไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

หลินหลินได้ฟังก็ไม่พอใจ“ตกลงคุณเป็นพ่อผมหรือเป็นพ่อของโหรวโหรวสาวน้อยขี้เหร่คนนั้น!”

โหรวโหรวรีบหัวเราะฮ่าๆ“เป็นพ่อของพี่หลินหลินแน่นอน!หลินหลินนายวางใจเถอะ ฉันไม่แย่งพ่อกับคุณ โหรวโหรวมีพ่อ！”

โหรวโหรวไม่รู้ เยี่ยเจาก็รู้ ถึงแม้ว่ารู้ไม่มาก แต่อย่างน้อยก็รู้ว่าซูจิ่นหย่าร้างแล้ว พ่อของโหรวโหรวไม่ต้องการพวกเธอสองแม่ลูก

ถามชื่อของโรงเรียน จึงรู้ว่าพวกเขาก็อยู่โรงพยาบาลเดียวกันไม่นานเยี่ยเจาก็พาหลินหลินมาที่ห้องผู้ป่วยของซูจิ่น

หลินหลินเท้าไม่เป็นไร แค่กระดูกข้อมือหัก มือขวาเข้าเฝือกแขวนไว้บนลำคอ หมอให้พักรักษาตัวในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการสองสามวัน ก็สามารถกลับบ้านได้แล้ว

โหรวโหรวเห็นก็วิ่งเข้าไปด้วยใบหน้าน่ารัก “พี่หลินหลิน!คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?โหรวโหรวตกใจมาก โหรวโหรวเป็นห่วงมาก!”

หลินหลินไม่ตกหลุมพรางนี้ “ฉันไม่เชื่อเธอหรอก!เธอกินจนอ้วนขนาดนี้ เป็นห่วงฉันที่ไหนกันล่ะ!คนโกหก!”

“โหรวโหรวอ้วนตรงไหน…”โหรวโหรวมุ่ยปาก

เด็กสองคนก่อความวุ่นวาย พวกเขาไม่สนใจ เยี่ยเจาเข้ามาพูดคุยกับซูจิ่น