ใต้หล้าสยบรัก นิยาย บท 3

ร่างของเจ้าของเดิมอ่อนแอเกินไป เธอจึงหลับไปอย่างเพลีย ๆ

เธอฝันว่าตัวเองได้กลับไปที่ห้องวิจัยของเธอจริง ๆ

ห้องวิจัยที่บริษัทจัดให้เธอเป็นห้องที่ลึกลับมาก นอกจากประธานบริษัทและผู้ช่วยของเธอ แทบไม่มีใครรู้ที่ตั้งของห้องวิจัยเลย

ทั้งหมดไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอแตะโต๊ะ, คอมพิวเตอร์, กล้องจุลทรรศน์, กระบอกฉีดยาที่เธอเคยฉีด และหลอดทดลองก็ทิ้งไว้ที่ด้านข้าง

คอมพิวเตอร์เปิดอยู่ เธอล็อกอิน WeChat ในคอมพิวเตอร์ ข้อความมากมายเด้งขึ้นอย่างต่อเนื่องจากคนในครอบครัว ถามเธอว่าอยู่ที่ไหน

เธอสัมผัสแป้นพิมพ์ ในใจรู้สึกเศร้า เพราะว่าความตายในยุคปัจจุบันของเธอ

เธอจะไม่มีวันได้เจอพ่อแม่และครอบครัวอีกแล้ว

ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอเห็นขวดยาใส่แผลโพวิโดนวางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเธอได้เอามันมาด้วยก่อนจะฉีดยา เพราะเธออยู่ในสถาบันวิจัยมานาน ดังนั้นสถาบันวิจัยมักจะมียาหลายชนิดอยู่

เธอเปิดกล่องยา ยาแทบจะไม่เคยได้ใช้เลย

ถ้าเธอมียาเหล่านี้ เด็กคนนั้นอาจจะรอด

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน และทันใดนั้นเธอก็ตื่นจากความฝัน เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู

สาวใช้เดินมาพร้อมกับตะเกียง ในมือถือจานหมั่นโถว วางลงบนโต๊ะอย่างแรง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “พระชายา เชิญเสวยเพคะ!”

พูดเสร็จก็วางตะเกียงลงบนโต๊ะแล้วออกไป

หยวน ชิงหลิงรู้สึกใจหายวาบ มันเป็นความฝัน!

เธอหิวมากจริง ๆ ค่อย ๆ ลุกขึ้น ลงจากเตียงแล้วเดินไป แต่จู่ ๆ เท้าของเธอก็สะดุด เธอก้มมองลงไป ก็เห็นกล่องยาวางอยู่บนพื้น

ร่างกายของเธอแข็งทื่อทันที

กล่องยานี้เหมือนกับกล่องยาในสถาบันวิจัยของเธอทุกอย่าง

เธอรีบยกกล่องยาขึ้นและนำไปที่โต๊ะเพื่อเปิดมัน มือที่สั่น ๆ ค่อย ๆ สัมผัสยาในกล่องยา แบบเดียวกับกล่องยาของเธอในสถาบันวิจัย

เธอกลั้นหายใจ แทบจะไม่เชื่อสิ่งที่เห็นอยู่ต่อหน้า

จิตที่ย้อนเวลามาได้ก็เป็นสิ่งที่คิดไม่ถึงอยู่เพียงพอแล้ว ยังมีกล่องยานี้ตามมาด้วย?