ใต้หล้าสยบรัก นิยาย บท 4

หยวน ชิงหลิงผงะไปชั่วขณะ ในสมองพลัยผุดภาพความทรงจำนั้น เป็นวันก่อนที่ฮั่วเกอเอ๋อร์จะเกิดเรื่องขึ้น เจ้าของร่างเดิมเคยดุเขาตบเขาอย่างรุนแรง ทั้งยังสั่งให้แน่นหนา ที่เขาเกิดเรื่องขึ้นก็คงเป็นเพราะเกิดพลัดกลิ้งตกลงมา แล้วถูกตะปูตำจนได้รับบาดเจ็บ

ซึ่งจริง ๆ แล้วงานนี้ ไม่ใช่หน้าทีของเขา

ไม่เพียงแค่นั้น เพราะคนที่เขาแต่งงานด้วยก็ถูกขายออกไป เธอโกรธแค้นคนที่อ๋องฉู่สั่งการมา และมักจะเฆี่ยนตีและดุด่าคนรอบข้างของเธอเสมอ แม่นมฉีก็ถูกเธอทุบด้วยถ้วย เลือดไหลออกมาจำนวนมาก

เจ้าของเดิมเป็นคนจิตใจไม่ดี ไม่แปลกที่ทุกคนจะเกินความรำคาญ

“เจ้าลองถามแม่นมฉีดู ฉันจะไปดูเขาได้ไหม” หยวน ชิงหลิง ถาม

“พระชายามีจิตใจที่ดีเช่นนี้ เราก็คงจะไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ไม่ต้องหน้าซื่อใจคด แม่นมฉี และ ฮั่วเกอเอ๋อร์ไม่อยากเห็นพระชายา” ลู่หยา พูดแล้วหันกลับก่อนจะเดินออกไป

ประตูปิดอีกครั้ง

หยวน ชิงหลิง ถอนหายใจเบา ๆ เด็กคนนั้นกำลังจะตาย?

เธอไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของหั่วเกอนั้นร้ายแรงแค่ไหน และก็ไม่รู้ว่าหมอที่นี่รักษาเขาอย่างไร หากไม่ได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม เป็นไปได้มากที่กระจกตาจะหลุดออกมา และลูกตาอาจจะติดเชื้อ

ชีวิตคนสำคัญกับเธอมาก ยังไงเธอก็ยังคงกินข้าวไม่ลง เปิดกล่องยาหยิบยาปฏิชีวนะสองสามเม็ดแล้วออกไป

แม่นมฉีถูกขายไปที่วัง และฮั่วเกอเอ๋อร์นั้นเป็นทาสรับใช้ อาศัยอยู่ที่บ้านเล็ก ๆ หลังตำหนักเฟิ่งอี้

หยวน ชิงหลิง เดินไปเดินมาสองรอบสามรอบ ในที่สุดก็พบมัน

“พระองค์มาทำอะไรที่นี่” แม่นมฉีเห็นเธอแล้ว ดวงตาแดงทั้งคู่จ้องไปที่ หยวน ชิงหลิง ใบหน้าของแม่นมฉีเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ข้าอยากมาดูฮั่วเกอเอ๋อร์” หยวน ชิงหลิง บอก