บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 10

“นายกล้าตบฉันเหรอ? นายกล้าทำเหรอ?” ผ่านไปอยู่นาน ตู้หยางจึงจะรู้สึกตัว เขาชี้ไปที่หลินฮ่าวและตะโกน

เขาเอามือข้างหนึ่งปิดหน้า และหน้าของเขาบวมขึ้นอย่างมากแล้ว และมีรอยมือปรากฏ

“ตบไม่ได้หรือไง? ดีเลย ผมชอบกระทืบพวกที่กระทืบไม่ได้นั่นแหละ!” รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินฮ่าว ก็สดใสมากขึ้น

หลังจากพูดจบเขาก็ตบอีกครั้ง

“เพี๊ยะ……”

เสียงดังชัดอย่างมาก ตู้หยางสะดุด และล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ฟันของเขาหลุดออกจากปากอีกหลายซี่

“อืม แบบนี้ดูดีขึ้นมาก อย่างน้อยทั้งข้างมันเท่ากัน!” หลินฮ่าวยิ้มอย่างสดใส

ขณะพูด เขาสะบัดมือเล็กน้อย เหมือนว่ากลัวว่าที่ตีคนไปจะทำให้มือของเขาสกปรก

ใบหน้าของตู้หยางที่นอนอยู่บนพื้นบวมทั้งสองข้าง แม้ว่าจะแค่ตบหน้า แต่เสียงมันดังชัดอย่างมาก ทำให้หน้าเขาบวมเหมือนกันหมู

“เอ่อ หลินฮ่าว…” อวี้หยูเฉินเรียกอยู่ข้างๆ

เธอมองดูภาพนี้ด้วยท่าทีตกตะลึง ตั้งแต่เธอได้รู้จักกับ หลินฮ่าว เธอไม่เคยเห็นหลินฮ่าว ยิ้มมาก่อนเลย ตอนนี้แม้จะเห็นรอยยิ้มของเขา แต่ภาพตรงหน้ามันดูตลกมากเกินไป

“หรือว่าผู้ชายคนนี้ชอบที่จะทรมานคนอื่น? มีเพียงตอนที่ทรมานคนอื่นเท่านั้นเขาจึงจะยิ้มออกมา?” ที่อวี้หยูเฉินคิดในใจด้วยความคิดดร้าย เธอก้มหน้าลงโดยไม่ได้ตั้งใจ

ถิงหยูโหลวเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ คนที่มาใช้บริการที่นี่ได้ ล้วนเป็นคนที่ฐานะดี แม้ว่าจะได้เวลาอาหารค่ำแล้ว แต่ก็มีคนไม่มากที่สามารถเข้าไปในร้านอาหารนี้และได้เข้าไปรับประทานอาหารในห้อง ฉะนั้น รอบๆจึงไม่มีคนมาดูมากเท่าไหร่

แน่นอนว่ามีคนไม่มาก ไม่ใช่ว่าไม่มีเลย ที่นี่เกินการทะเลาะวิวาทกัน ไม่นานก็มีคนสิบกว่าคนเข้ามา

“ท่านครับ เกิดอะไรขึ้นครับ?” พนักงานเสิร์ฟรีบเข้าไปช่วยตู้หยางให้ลุกขึ้น

“คุณตู้?” เห็นได้ชัดว่ารอบๆนั้นมีคนรู้จักตู้หยาง จำนวนมาก ตอนนั้นก็มีคนเริ่มวิจารณ์

“คนนี้เป็นใครกัน กล้าลงมือกับคุณตู้ได้ยังไง? ฉันตาฝาดไปเหรอ?”

ผู้คนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันมากขึ้น แต่มีหลายคนที่รู้งาน รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยตู้หยาง และยืนข้างๆตู้หยาง

แม้ว่าหลินฮ่าวจะลงมือกับตู้หยาง ที่นี่ แต่เมื่อเห็นว่าเขาแต่งกายบ้านนอกอย่างมาก จึงไม่มีใครสนใจเขา

ในยุคนี้ ฝีมือต่อสู้ดีไม่เท่าไหร่ สิ่งสำคัญต้องมีเงินและมีอำนาจ

ตู้หยาง รองผู้จัดการแผนกของเทียนเยียนกรุ๊ปพ่อของเขาเป็นรองประธานของเทียนเยียนกรุ๊ปในเมืองปินเจียง นี้ ถือว่าเป็นคนที่มีอำนาจมากเช่นกัน

ในเมืองปินเจียง เทียนเยียนกรุ๊ปมีทรัพย์สินไม่น้อยไปกว่าเทียนหยูกรุ๊ป

ในทางตรงกันข้าม คนเหล่านี้จะต้องเลือกอยู่ข้างโดยตู้หยาง เป็นธรรมดา และไม่สนว่าหลินฮ่าว จะเป็นใคร

“ประธานอวี้ เกิดอะไรขึ้นครับ?” แน่นอนว่าหลายคนที่รู้จักตู้หยาง มีคนมากมายรู้จักอวี้หยูเฉินเช่นกัน จึงมีคนมองไปที่อวี้หยูเฉิน และถาม

“นายกล้าดียังไงมาตบฉัน......” อวี้หยูเฉิน ยังไม่ทันได้ตอบ ตู้หยางก็คำรามออกมา

“รปภ.อยู่ที่ไหน รปภ.อยู่ไหน มาคนฆ่าตกรรมที่นี่ ไม่มีรปภ.มาจัดการเลยเหรอ? รปภ.อยู่ไหน?” ตู้หยางคำรามเสียงดัง

ไม่นาน รปภ.หลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาและล้อมเอาไว้

“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นครับ” รปภ. ที่ร่างใหญ่แข็งแกร่งวิ่งนำหน้ามา และเข้าไปในฝูงคนจากนั้นก็ถาม

“เขา จับเขามาให้ฉัน กล้าดียังไงมาลงมือกับฉัน ถ้าจับมันเอาไว้ไม่ได้ อย่าว่าฉันใจร้ายที่เสนอกับเบื้องบนของพวกนาย!” ตู้หยาง เห็นพนักงานรักษาความปลอดภัย จึงชี้ไปที่หลินฮ่าวทันที

"นาย……"

ตู้หยางกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อได้ยินคำพูดของหลินฮ่าว แล้ว เขาเร่งปิดปาก

เขาได้เห็นแล้วว่า ผู้ชายคนนี้ไม่สนใจเลยว่าตนจะเป็นใคร หากอยากจะลงมือเขาก็ทำในทันที

รปภ.ในร้านนี้คงไม่ช่วยตนแน่ และตนก็สู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้อีก ถ้ายังฝืนต่อไป คงมีแต่ตัวเองที่จะเสียเปรียบ ณเวลานั้นเขาจึงทำได้แค่ปิดปากไม่พูดอะไร

“แบบนี้จึงจะถูกต้อง!” หลินฮ่าวชำเลืองมองมาที่เขา และในที่สุดก็ไม่พูดอะไรต่อ แต่มองไปที่อวี้หยูเฉิน และกล่าวว่า “เอาล่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ!”

หลังจากพูดจบ อวี้หยูเฉิน ยังไม่ทันได้รู้สึกตัว หลินฮ่าวก็เดินเข้าไปในห้องโดยตรง

อวี้หยูเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินตามเข้าไป ในท้ายที่สุด มีเพียงคนภายนอกเท่านั้นที่มองหน้ากันด้วยความตกใจ

“หลินฮ่าว ใช่ไหม? คอยดูแล้วกัน ฉันจะทำให้นายทรมานยิ่งกว่าตาย !” เมื่อเห็นหลินฮ่าว ที่เดินเข้าไปในห้อง ตู้หยางกำหมัดแน่น และกรีดร้องอยู่ในใจ

สุดท้าย ด้วยความช่วยเหลือจากคนรู้จัก เขาก็ได้ออกจากตรงนี้ไป

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณยิ้ม” ในห้องนั้น อวี้หยูเฉิน ได้สั่งอาหารภายใต้การบริการของพนักงาน จากนั้นเธอมองไปที่หลินฮ่าว และพูด

“เดี๋ยวก็ได้เห็นอีก!” สีหน้าของหลินฮ่าวสู่สภาวะสงบเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าเขาจะเฉยเมยต่อสาวงามที่อยู่ตรงหน้า

อวี้หยูเฉิน ขดริมฝีปากของเธออย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่หลงตัวเอง เพราะรูปร่างหน้าตาของเธอสวยดูดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีความหลงตัวเองเลย

แต่ในอดีตมีผู้ชายมากมายมารายล้อมเธอ จนน่ารำคาญมาก แต่ตอนนี้ ชายที่อยู่ตรงหน้ากลับเหมือนยมบาลที่เย็นชา เมื่อเจอกับสาวสวยอย่างตน ไม่เพียงแต่ไม่เอาใจ อีกทั้งยังเอาแต่ทำหน้าบึ้ง เหมือนว่าตนติดหนี้เขาเป็นร้อยล้าน ทำให้เธอไม่สบายใจอย่างมาก

“นายรู้หรือไม่ว่าตู้หยางคือใคร? นายลงมือกับเขาแบบนี้ นายไม่กลัวเหรอ?” อวี้หยูเฉินเปลี่ยนเรื่องคุย และถามต่อ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อก่อนพวกผู้ชายอยากฟังเธอพูดสักประโยคยังยากเลย แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าว่าอยากแกล้งชายที่อยู่ตรงหน้าให้พูดออกมา