บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 102

แต่เห็นหลินฮ่าวนั่งอยู่ด้วยกันกับสาวสวย กินอย่างกับผีที่กระหาย ไม่มองสาวสวย ไม่เข้าใจคำว่าสวยจนอยากกลืนกินโดยสิ้นเชิง แอบด่าในใจว่าไม่รู้คุณค่า ในใจของพวกเขาแทบอยากจะนั่งด้วยกันกับหลี่ญา

ตอนที่เห็นว่าท้ายที่สุดหลี่ญาเป็นคนจ่ายเงิน และหลินฮ่าวยังคงหยิบไม้จิ้มฟันขึ้นมาอย่างไม่สนใจใยดี เมื่อไม่มีความรู้สึกเกรงใจที่ให้หญิงสาวควักเงินจ่ายเลยแม้แต่น้อยก็เกิดความโมโหแล้ว แม่งเอ๊ย ผู้หญิงโปรไฟล์ดีๆมักถูกผู้ชายนิสัยไม่ดีทำลาย！

“หลี่ญา เขาเป็นใคร？”และในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงหยาบๆและทุ้มต่ำดังขึ้นมาทันที

พวกนักเรียนที่ในใจอิจฉาริษยาก็หัวเราะทันที เหอะๆ มีคนลงมือก่อนแล้ว ทางที่ดีที่สุดจัดการไอ้ไก่อ่อนคนนั้นอย่างโหดเหี้ยมสักยก

ในสายตาของพวกเขาหลินฮ่าวเป็นไอ้ไก่อ่อน แม้ว่าสีหน้าหลินฮ่าวค่อนข้างดำคล้ำ แต่ให้ผู้หญิงเลี้ยงออกเงินจ่ายให้สำหรับพวกเขาแล้วก็คือไก่อ่อน เกาะผู้หญิงกิน

“ผางซง คุณคิดจะทำอะไร？ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ”หลี่ญาเห็นผางซงปรากฏตัวออกมา รีบพูดทันที แม้ว่ารู้ว่าหลินฮ่าวเป็นแฟนหนุ่มของประธานอวี้ แต่ยังคงอธิบายไปหนึ่งประโยคโดยไม่ได้ตั้งใจ

“คุณเป็นใคร？” ผางซงไม่สนใจหลี่ญา และพูดตะโกนใส่หลินฮ่าว ร่างกายที่สูงเกือบสองเมตร บวกกับกำยำล่ำสัน ไปยืนตรงนั้นก็ราวกับว่าเป็นกำแพงเมืองเคลื่อนที่เลย มองดูแล้วมีความกดดันมาก

ในเวลานี้สายตาที่จ้องมองเบิกกว้างโมโหอย่างมาก ตอนนี้นัยน์ตาสาดส่องความโกรธอย่างชัดเจนจนอาจจะเทียบเทียมได้ ราวกับว่าหากหลินฮ่าวพูดผิดแม้แต่ประโยคเดียว ก็จะต้องโดนเขาฉีกเป็นชิ้นๆยังไงอย่างนั้น

“ผางซง คุณคิดจะทำอะไร ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เกี่ยวข้องกับคุณ ฉันอยากทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”หลี่ญาพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนใจ หลินฮ่าวช่วยเธอ เธอไม่อยากให้หลินฮ่าวโดนผางซงคนป่าเถื่อนทำให้ได้รับบาดเจ็บ

หลินฮ่าวเผยรอยยิ้มที่มุมปากออกมา แม้ว่ารูปร่างที่กำยำล่ำสันของไอ้หมอนี่จะทำให้คนกดดันไม่น้อย แต่สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องเล็กๆ ก็คือแม้แต่หมีตัวจริงๆอยู่ตรงหน้าเขาก็ต้องฟุบลงอย่างเชื่อฟัง

“ฉันกับหลี่ญาเป็นอะไรกันไม่จำเป็นต้องให้คุณมาเป็นกังวล”หลินฮ่าวพูดอย่างนิ่งๆ เดิมทีเรื่องเล็กๆระหว่างนักเรียนชายหญิงแบบนี้เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเลย แต่เขาสังเกตเห็นแววตาที่หลี่ญามองไปยังผางซงด้วยความรังเกียจ ไม่มีทางเลือก แสดงให้เห็นว่าปกติถูกผางซงคนนี้รบกวนอยู่บ่อยๆ และในใจของเธอก็ไม่ได้มีความเป็นเพื่อนกับผางซงเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หลินฮ่าวช่วยหลี่ญาเลยละกัน หลีกเลี่ยงไม่ให้หลี่ญาถูกไอ้หมอนี่ราวีอยู่บ่อยครั้ง

ชายหนุ่มตามจีบหญิงสาว ดันทุรังไม่ยอมแพ้ แม้ว่าเป็นวิธีอย่างหนึ่ง แต่ไร้ศีลธรรมเลยจริงๆ

“เชี่ย！คุณรู้ไหมว่าหลี่ญาเป็นผู้หญิงที่ฉันชอบ？คุณกล้าแย่งผู้หญิงของฉัน？” ผางซงโมโหแล้ว ถูกคำพูดของหลินฮ่าวทำให้โกรธแล้ว สำหรับเขาแล้วคำพูดของหลินฮ่าวก็คือการยั่วยุอย่างหนึ่ง

สองมือใหญ่ๆของเขาวางลงบนไหล่ของหลินฮ่าว แต่ไม่ได้ขยับ เขาอยากจะดูว่าหลินฮ่าวรู้จักกาลเทศะไหม ถ้าหากเชื่อฟังยอมแพ้ งั้นจะดีที่สุด ถ้าหากไอ้หมอนี่ไม่เชื่อฟัง งั้นก็จับแขนของเขาเหวี่ยงข้ามหลังของตัวเองให้ล้มลงกับพื้นอย่างหนักหน่วง

พวกนักเรียน พวกลูกค้าในร้านที่มุงดูกันต่างก็ตกตะลึงแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น？

เห็นท่าทางของหลินฮ่าว สงบจิตสงบใจเช่นเคย มือข้างนั้นที่วางอยู่บนไหล่ของผางซงเหมือนว่าจะห้อยอย่างตามใจชอบ ไม่เหมือนกับใช้แรงเลย แต่ว่าทำไมผางซงถึงคุกเข่าลงมา？อีกอย่างหลอดเลือดดำใต้ผิวหนังโป่งเห็นได้ชัด แดงก่ำอย่างกับถูกกดทับด้วยธาตุทั้งห้ายังไงอย่างนั้น？

“ฉันสูงพอไหม？”หลินฮ่าวยิ้มแล้ว

เดิมทีไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องทะเลาะตบตีระหว่างนักเรียน แต่ผางซงคนนี้ทำเกินไปหน่อยแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็เป็นเพื่อนนายเล่นหน่อย

ผางซงยังคิดที่จะต่อต้าน เขาไม่อยากยอมแพ้ เขาคือต้าซงที่มีชื่อเสียงในโรงเรียน อีกอย่างที่มีการมีนักเรียนจำนวนมากดูอยู่ เขารู้สึกขายขี้หน้า เขาจ้องมองหลินฮ่าวอย่างโหดเหี้ยม ความโหดเหี้ยมแพร่ซ่านนัยน์ตา เป็นเพราะไอ้หมอนี่ที่ทำให้วันนี้เขาต้องอับอายอย่างมาก แล้วก็ยังมีหลี่ญาผู้หญิงต่ำทรามคนนั้น มีโอกาสจะต้องแก้แค้นกลับไปอย่างหนักๆ เขาตัดสินใจที่จะเล่นหลี่ญาต่อหน้าของหลินฮ่าว ทำให้ชายหญิงคู่นี้อัปยศอดสูอย่างหนักหน่วง ถึงจะพอที่จะแก้แค้นความอัปยศอดสูในวันนี้ได้

หลินฮ่าวตัดสินใจที่จะจัดการผางซงสักหน่อยก็จบสิ้นเรื่องแล้ว ไม่จำเป็นต้องถกเถียงกับเด็กนักเรียน แต่เห็นนัยน์ตาของผางซงสาดส่องความโหดเหี้ยมออกมา ตกใจ เด็กนักเรียนคนหนึ่งจู่ๆจะดุร้ายเช่นนี้？เมื่อเทียบกับพวกกุ๊ยในแวววงสังคมเหล่านั้นยังดุร้ายกว่า？คนแบบนี้จิตใจคับแคบ แค่โกรธแค้นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ต้องแก้แค้นคืน เก็บไว้ไม่ได้！

แต่ที่นี่มีคนเยอะแยะฆ่าไม่ได้！