บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 101

สถานที่ที่หลี่ญาเลือกคือถนนขายของกินนอกมหาลัย เธอหยุดอยู่หน้าร้านปิ้งย่าง

“ขอโทษ ฉันไม่ได้มีเงินมากมาย ทำได้เพียงเลี้ยงคุณที่นี่”ที่หลี่ญาค่อนข้างเขินอาย มองหลินฮ่าวอย่างรู้สึกผิด เธอบิดมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน ค่อนข้างรู้สึกอาย

หลินฮ่าวรู้ว่าหลี่ญาพุ่งเป้ามาที่ร้านปิ้งย่างนี้ตั้งนานแล้ว ตอนที่เห็นว่ายังมีโต๊ะว่างแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข เห็นได้ชัดว่าหลี่ญาค่อนข้างชื่นชอบร้านปิ้งย่างแห่งนี้ รสชาติของร้านแห่งนี้น่าจะไม่เลวเลย

เป็นอย่างที่คิดไว้ ไม่ถึงหนึ่งนาที นักเรียนสิบกว่าคนก็รีบมาที่นี่แล้ว แถมยังมีสีหน้าแววตาที่มีความสุขที่ในร้านมีโต๊ะว่างอยู่

“ร้านแห่งนี้ขายดีมาก ฉันอยากมากินตลอดเลย แต่ว่าทุกครั้งที่มาถึงลูกค้าเต็มหมดแล้ว”หลินฮ่าวยิ้มพร้อมพูดกล่าว เขาตั้งใจที่จะพูดโกหกด้วยเจตนาดี แม้ว่าครั้งก่อนจะสงสัยว่าทำไมหลี่ญาถึงเข้าร่วมงานเต้นรำที่ค่อนข้างระดับไฮเอนด์นั้นได้ แต่ว่าตอนนี้เขามองออกแล้วว่าพื้นฐานครอบครัวของหลี่ญาธรรมดาโดยสิ้นเชิง

“อื้ม ฝีมือของเถ้าแก่ดีมากเลยนะ ปกติแล้วถ้ามาช้าหน่อยโดยทั่วไปแล้วจะหาโต๊ะว่างไม่ได้เลย”หลี่ญาพูดอย่างชื่นชมยินดี

รู้สึกว่าหลินฮ่าวพึงพอใจที่นี่มากอารมณ์ที่ตื่นเต้นของเธอก็ผ่อนคลายลง เธอกลัวว่าหลินฮ่าวจะดูถูกที่นี่ เมื่อกี้มัวแต่ยุ่งเรื่องที่จะเซอร์ไพรส์เทียนหยูกรุ๊ป และในเวลานี้ถึงจะนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เหมือนว่าจะเป็นแฟนของอวี้หยูเฉิน ผู้ชายที่ได้รับความโปรดปรานจากอวี้หยูเฉินแน่นอนว่าจะต้องเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวย ปกติแล้วเกรงว่าไม่มีทางนั่งกินอาหารข้างทางแน่นอน

“เสี่ยวญา ทานอะไรหน่อยไหม？”สาวน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างกระโดดโลดเต้นพร้อมพูดเสียงสูง เหลือบตามองหลินฮ่าว หลี่ญาเป็นครั้งคราว สีหน้าแววตาที่หยอกล้อ แสดงให้เห็นว่าสาวน้อยคนนี้รู้จักกับหลี่ญา

“หลินฮ่าว คุณสั่งเถอะ”หลี่ญาพูดอย่างเขินอาย เธอถูกเพื่อนรักจ้องมองค่อนข้างรู้สึกเขินอาย หลังจากนั้นก็จ้องมองเสี่ยวหลิงแวบหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ บ่งชี้ให้รู้ว่าเพื่อนรักอย่าเข้ามาวุ่นวาย ก็พูดกับหลินฮ่าวอีกว่า: “ขอบคุณที่คุณช่วยเหลือมากๆ ไม่เช่นนั้นคงพลาดโอกาสในการสัมภาษณ์ไป”ก็ถือว่าเป็นการอธิบายความหมายของอาหารทานข้าวมื้อนี้ให้เพื่อนรักฟังด้วย ไม่ให้พี่น้องที่สนิทสนมคิดมั่วซั่ว พูดมั่วซั่ว

“โอเค”หลิวฮ่าวหัวเราะ สั่งเนื้อเสียบไม้ ผักไปเรื่อยเปื่อย ราคาก็แค่30-40หยวน

“อยากดื่มเหล้าไหม วันนี้พวกคุณเป็นลูกค้าที่โชคดีของร้านเรา ลดราคาเครื่องดื่มครึ่งหนึ่งนะ！อีกอย่างขอแอบบอกข้อมูลให้คุณฟังหนึ่งอย่าง เสี่ยวญาคออ่อนมากนะ！”หญิงสาวแนบข้างหูหลินฮ่าวพูดกล่าวพร้อมยิ้ม มองดูแล้วเธอน่าจะประมาณ16-17ปี เวลายิ้มตาหยีเหมือนพระจันทร์เสี้ยวเลย น่ารักมาก หน้าตาสละสลวย

“ไม่ล่ะ อีกเดี๋ยวยังมีธุระอีก”หลินฮ่าวพูดพร้อมหัวเราะเหอะๆ ยัยเด็กน้อยคนนี้ซุกซนมาก กลับว่าซุกซนแบบน่ารัก

“รีบไปเสิร์ฟอาหาร”หลี่ญาจ้องมองเพื่อนรักอย่างโหดเหี้ยม ชูกำปั้นขึ้นมาแล้ว

“โอเคค่ะ เจ้านาย” สาวน้อยพูดเสียงหยอกล้อ กระโดดโลดเต้นออกไป

มือน้อยๆของหลี่ญาวางบนอก ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อกี้กลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ

“อืม”เธอพยักหน้าอย่างแรง “เธอชื่อจิ้นอ้ายหลิง เสี่ยวหลิงฉลาดมาก เป็นนักเรียนอายุน้อยที่สุดในชั้นของพวกเรา อย่ามองว่าเอเพิ่งจะ 16ปีนะ แต่ว่าลงเรียนหลักสูตรของมหาวิทยาลัยจบแล้ว อีกอย่างตอนที่อยู่โรงเรียนก็สร้างธุรกิจของตัวเองแล้ว ที่นี่คือร้านของครอบครัวเธอ ร้านอาหารแห่งนี้เธอเป็นคนลงทุนให้พ่อของเธอ”หลี่ญาพูดกล่าว

“น่าสนใจ”หลินฮ่าวหัวเราะ

ไม่นาน อาหารที่เขาสั่งก็มาเสิร์ฟแล้ว

หลินฮ่าวก็ค่อนข้างหิวแล้ว ก็ไม่เกรงใจหลี่ญา หยิบเนื้อเสียบไม้ขึ้นมากินเลย เป็นอย่างที่คิดไว้ รสชาติอร่อยมาก รสชาติพอๆกับอาหารที่เพื่อนคนหนึ่งของเขาทำเลย

“อร่อยมากใช่ไหม”หลี่ญาพูดอย่างดีใจ และก็หยิบไม้ปิ้งย่างขึ้นมากินด้วย เห็นหลินฮ่าวกินซะอร่อยขนาดนั้น เธอก็เกิดอาการเปรี้ยวปาก กระหายอยากลิ้มลอง

ทั้งสองคนกินเร็วมาก ตอนที่นักเรียนจำนวนไม่น้อยเห็นหลี่ญามาถึงที่นี่ก็แอบมองสังเกตเข้ามาทางนี้แล้ว แม้ว่าหลี่ญาไม่ใช่ดาวมหาลัย แต่ก็เป็นคนสวยระดับดาวคณะ และออร่าบริสุทธิ์บนตัวของเธอนั้นก็เป็นการยั่วยวนอีกแบบหนึ่ง ยั่วยวนมากกว่าดาวมหาลัยที่แต่งหน้าจัดๆในโรงเรียนซะอีก