บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 100

จัดการคนประเทศrแล้วสองคน หลินฮ่าวก็หันมามองฮุนหยู เอ่ยว่า “ตอนนี้ถึงตาแกแล้ว บอกมาสิว่าอยากตายยังไง?”

ฮุนหยูตัวสั่น เขาคิดไม่ถึงว่าหลินฮ่าวจะฆ่านินจาสองคนได้ สองคนนั้นคือยอดฝีมือที่แท้จริงเชียวนะ แต่กลับถูกหลินฮ่าวฆ่าทิ้งเสียอย่างงั้น

“แกเป็นใครกันแน่?” ฮุนหยูมองหลินฮ่าวแล้วเอ่ย

“ราชาหมาป่า!” หลินฮ่าวตอบเสียงเรียบ

ได้ยินดังนั้น ฮุนหยูก็หัวเราะลั่น “คิดไม่ถึงเลย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าฉันจะไปทำให้ราชาที่แท้จริงของวงการใต้ดินไม่พอใจ ฉันไม่ได้พ่ายแพ้อย่างสูญเปล่า ไม่เลยสักนิด!”

“ทำไมนายต้องซ่อนตัวอยู่เทียนหยูกรุ๊ป?” ฮุนหยูถามหลินฮ่าว

“ฉันอยากใช้ชีวิตอย่างสุขสงบ แต่พวกแกกลับจะทำลายความสงบนี้ให้ได้ ทำให้ฉันต้องเจอเรื่องวุ่นวาย งั้นพวกแกก็อย่าหวังจะได้อยู่ดีเป็นสุขเลย!” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงขรึม

“บอกฉันได้หรือยังว่าประเทศrจะทำอะไรกันแน่?” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเรียบ

“พวกเขาต้องการสร้างห้องทดลองใต้ดินที่นี่ ส่วนจะทำอะไร ฉันก็ไม่รู้แล้ว ฉันมีหน้าที่แค่รับผิดชอบเจรจาเรื่องที่ดินเท่านั้น นอกเหนือจากนี้หงห่าวฟานเป็นคนรับผิดชอบโดยตรง” ฮุนหยูรู้ว่าหลินฮ่าวคือใคร ก็เอ่ยสิงที่ตัวเองรู้ออกมาทีเดียว

“ดูเหมือนว่าพวกเขามีกลอุบายอะไรบางอย่าง ฉันไม่คิดว่าเจ้าพวกนี้จะยอมอยู่กันอย่างสงบหรอกนะ” หลินฮ่าวขมวดคิ้วเอ่ย

ฮุนหยูพยักหน้า “ฉันรู้!”

“รู้แล้วนายก็ยังทำ วางใจเถอะ ฉันไม่ฆ่านาย เดี๋ยวย่อมมีคนมาดูแลนายเอง” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะสับหลังคอฮุนหยูจนหมดสติ

หลินฮ่าวเอาโทรศัพท์ของฮุนหยูออกมา ก่อนจะโทรเบอร์มือถือหนึ่ง

“ไนต์คลับกวงหมิง บางทีอาจจะมีของที่พวกนายสนใจก็ได้” หลินฮ่าวเอ่ยประโยคหนึ่งผ่านหูโทรศัพท์ ก่อนจะกดวางสาย

จากนั้นหลินฮ่าวก็ออกไปจากไนต์คลับกวงหมิง ตอนที่เดินออกมา หลินฮ่าวก็ทำลายกล้องวงจรปิดทุกตัว ไม่มีใครสามารถตรวจสอบได้อีก

“หงห่าวฟาน ดูเหมือนว่าต้องหามันแล้วคุยกันดีๆเสียแล้ว ช่างเถอะ เรื่องพวกนี้ก็ปล่อยให้พวกมันจัดการดีกว่า เผื่อพวกมันไม่มีอะไรทำ วันๆก็เอาแต่จับตาดูฉัน” หลินฮ่าวส่ายหัว

จัดการเรื่องของฮุนหยูเสร็จ หลินฮ่าวก็เดินทอดน่องบนทางข้างถนน

ทันใดนั้น หลินฮ่าวก็นึกขึ้นได้ว่าเขาต้องโทรแจ้งหลี่ญาเรื่องสัมภาษณ์งาน นึกถึงที่หลี่ญาเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยปินเจียง เขาก็เดินผ่านมหาวิทยาลัยพอดี ก่อนจะเดินเข้าไปทีเดียว

ถ้าถามว่าในชีวิตนี้หลินฮ่าวมีเรื่องอะไรที่เสียใจภายหลังโดยแท้จริง นั่นก็คือเรื่องที่เขาไม่เคยสัมผัสชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยมาก่อน แท้เขาจะมีใบจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยมากมาย ซ้ำยังเป็นมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับโลก แต่เขาก็ไม่เคยสัมผัสชีวิตแบบนั้นมาก่อนเลย

เห็นหลี่ญาทำหน้าฉงน หลินฮ่าวก็ยิ้มเอ่ยว่า “เอาล่ะ พูดมากไปแล้ว วันนี้ผมมาเพื่อจะมาบอกคุณ ว่าคุณได้รับสิทธิ์สัมภาษณ์งานของเทียนหยูกรุ๊ป ส่วนจะไปหรือไม่ไปก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว ผมช่วยคุณได้มากเท่านี้แหละ”

หลินฮ่าวพูดเสร็จ ก็พลันสังเกตเห็นว่าหลี่ญาอึ้งชะงักอยู่ตรงนั้น

“เป็นอะไรไปงั้นเหรอ?”

“ว้าว ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย เทียนหยูกรุ๊ปงั้นเหรอ นั่นคือบริษัทของอวี้หยูเฉินเชียวนะ บริษัทของอวี้หยูเฉิน! บริษัทของอวี้หยูเฉินเลยนะ!” หลี่ญาพูดซ้ำสามรอบ

“ใช่ บริษัทของอวี้หยูเฉิน ทำไมงั้นเหรอ?” หลินฮ่าวมองหลี่ญาอย่างฉงนสงสัย

“อวี้หยูเฉินเป็นไอดอลฉันเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะได้เข้าไปทำงานในบริษัทเธอ ดีใจสุดๆไปเลย ขอบคุณมากนะ ขอบคุณมากจริงๆ! ฉันต้องเลี้ยงข้าวคุณให้ได้ เพื่อขอบคุณดีๆ” หลี่ญาจูงแขนของหลินฮ่าวแล้วเอ่ย

หลินฮ่าวดึงแขนออกจากมือของหลี่ญาเบาๆ ยิ้มเอ่ยว่า “ดีใจถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ฉันรู้สึกว่าคุณก็คือดาวนำโชคของฉัน ไปๆ ฉันเลี้ยงข้าวคุณเอง คุณห้ามปฏิเสธเด็ดขาด!”

เห็นหลี่ญาเผยท่าทางแบบนี้ หลินฮ่าวก็รู้ว่าถ้าตัวเองปฏิเสธ เกรงว่าคงจะทำให้สาวน้อยคนนี้เสียใจแน่ จึงปล่อยให้หลี่ญาพาเขาไปแต่โดยดี