บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 104

หลินฮ่าวมองเงาหลังของผางซงแวบหนึ่ง เพียงแค่หวังว่าสุดท้ายอีกฝ่ายจะสามารถละทิ้งการแก้แค้นได้ ไม่เช่นนั้นเชือกที่คล้องรอบคอปลอมๆของอีกฝ่ายก็จะรวบรวมเข้ากันแล้ว！

“คุณมองอะไร？ไปขึ้นรถฉัน ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ”หลิงหยิงเสวี่ยตะโกนพูด หลังจากนั้นสายตาเหลือบมองไปยังผางซงที่เดินจากไป

เดิมทีเธอไม่ได้อยากจะสนใจผางซง คิดว่าอีกฝ่ายก็แค่บุคคลที่ไม่ได้สำคัญอะไร แต่ตอนนี้จู่ๆเธอก็คิดว่าบางทีสนใจสักหน่อยก็ได้ ไม่แน่หลินฮ่าวอาจจะลงมือกับคนๆนั้น！งั้นก็อาจจะกลายเป็นจุดอ่อนอย่างหนึ่ง！

เมื่อกี้เธอรับสาย อีกอย่างเป็นสายโทรเข้าจากหลินฮ่าว บอกว่าไนต์คลับกวงหมิงอาจจะมีของที่ตำรวจอย่างพวกเธอสนใจก็ได้ เธอพาทีมออกไปแล้ว ผลลัพธ์เห็นข้างในมีคนตาย อีกอย่างฮุนหยูประธานของแก๊งเทียนฮุนเป็นลมหมดสติไปแล้ว

เธอรู้สึกว่าเธอจับจุดอ่อนของหลินฮ่าวได้แล้ว การเสียชีวิตของคนประเทศrสองคนนั้นเกี่ยวข้องกับหลินฮ่าวแน่นอน

คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ฮุนหยูถูกปลุกให้ตื่นจู่ๆก็พูดว่าชาวเกาะสองคนนั้นฆ่าตัวตายเอง ไม่เกี่ยวข้องกับหลินฮ่าวเลย แถมยังพูดอีกว่าหลินฮ่าวบังเอิญผ่านมาทางนี้พอดี อาจจะเห็นว่าเขาถูกตีจนสลบไป แล้วก็ใจดีช่วยแจ้งตำรวจให้

หลินฮ่าวเห็นคุณเป็นลมหมดสติไปมีจิตใจดีช่วยแจ้งความให้？นี่มันเป็นเรื่องมั่วซั่วเละเทะตุ้มเป๊ะอะไรกันเนี่ย？

ฮุนเทียนจ้าวถูกหลินฮ่าวทุบตีจนแขนขาทั้งสี่หัก แม้ว่าจะรักษาหายแล้วแขนขาทั้งสี่ก็ไม่สามารถรองรับพละกำลังเยอะๆไม่ได้ แม้ว่าจะเดินได้ แต่กลายเป็นคนที่อ่อนแอพละกำลังน้อยจริงๆแล้ว ถือว่าทุพพลภาพแล้ว ความแค้นที่ใหญ่หลวงเช่นนี้ ตอนนี้พูดให้หลินฮ่าว？โลกใบนี้บ้าไปแล้วหรือว่าเธอบ้ากันแน่？

เธอจะไปรู้ได้ที่ไหนละว่าฮุนหยูรู้ตัวตนที่แท้จริงของหลินฮ่าวแล้ว จะกล้าประมาทได้ที่ไหนล่ะ？แม้ว่าลูกชายของเขาจะถูกหลินฮ่าวฆ่าตายเขาก็ทำได้เพียงมีความถ่อมตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ลูกชายของเขายังมีชีวิตอยู่

หลิงหยิงเสวี่ยค่อนข้างกระหืดกระหอบ เดิมทีคิดว่านี่คือจุดอ่อน เป็นจุดอ่อนที่จะมัดตัวหลินฮ่าวได้ แต่กลับว่าไม่เลย เธอออกไปจากสถานีตำรวจด้วยจิตใจที่หดหู่ คิดอยากจะไปดื่มเบียร์เพื่อระบายอารมณ์ที่ผับสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะเจอหลินฮ่าวที่นี่แล้ว แถมยังเห็นหลินฮ่าวกำลังรังแกนักเรียนคนหนึ่งด้วย เธอคิดว่าบางทีอาจจะหาจุดอ่อนของหลินฮ่าวได้จากนักเรียนคนนั้นก็ได้

แต่ว่าตอนนี้ เธอจะต้องสอบสวนหลินฮ่าวเช่นเคย แม้ว่าไม่มีความหวังอะไร แต่ยังคงต้องสอบสวน เผื่อจะถามได้ความอะไรบ้าง？ตั้งแต่ที่เป็นตำรวจมา ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็จะมีความหวังและมีความกระตือรือร้นที่จะไขคดีมากกว่าคนอื่นหน่อย！

“นี่ คุณเป็นใคร？คุณอยากคุยกับหลินฮ่าวถามเสี่ยวญาแล้วหรือยัง？” จิ้นอ้ายหลิงพูดตะโกน

ผู้หญิงที่สวมใส่ชุดหนังที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ รูปร่างที่เร่าร้อนเผยออกมาโดยสิ้นเชิง บวกกับใบหน้าที่น่าหลงใหลแบบนั้นอีก แถมยังมีบุคลิกลักษณะองอาจผึ่งผายที่ผู้หญิงทั่วไปไม่มีอีก สำหรับจิ้นอ้ายหลิงแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นภัยคุกคามต่อเสี่ยวญาอย่างมาก

หลี่ญาก็มองไปยังหลิงหยิงเสวี่ย เธอมองไปยังหลิงหยิงเสวี่ยในใจก็รู้สึกด้อยค่าอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าประธานอวี้เลย อีกอย่างรูปร่างก็ดีกว่าด้วย ดูเหมือนว่าจะคุ้นเคยกับหลินฮ่าวมาก

พวกลูกค้าในร้านอาหารเห็นเช่นนี้นัยน์ตาเผยความตื่นเต้นออกมาทันที ต่างก็รู้สึกว่ามีเรื่องสนุกๆให้ชมแล้ว

เมื่อกี้หลินฮ่าวจัดการชายร่างใหญ่นั่นอย่างน่ามหัศจรรย์แล้ว แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าหลินฮ่าวทำได้ยังไง แต่รู้ว่าพละกำลังของหลินฮ่าวแข็งแกร่งมาก พวกเขาไม่กล้ายั่วยุอย่างเปิดเผย แต่ว่าหัวใจของการเป็นไทยมุงกลับว่าไม่ว่ายังไงก็ดับลงไม่ได้เลย

เมื่อกี้ผู้ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนเดียว ตอนนี้ผู้หญิงสองคนแย่งผู้ชายคนเดียว น่าสนใจมาก！

หลิงหยิงเสวี่ยพูดเสียงเหอะออกมา หยิบบัตรตำรวจออกมา “เปรี๊ยะ”เสียงตบลงบนโต๊ะ

“คุณไม่อยากให้คนมอง งั้นทำให้คุณจะต้องสวมใส่แจ็กเกตหนังให้ตรงนั้นนูนออกมาเป็นพิเศษด้วยล่ะ ？สรุปว่าอยากให้คนมองหรือไม่อยากให้คนมองกันแน่ละ？”หลินฮ่าวส่ายหน้าพร้อมพูดกล่าว ท่าทางสับสนมึนงงมาก

หลิงหยิงเสวี่ยโมโหมาก ไอ้สารเลวคนนี้ยังจะมามีเหตุผลอีก？เหอะ อย่าให้ฉันจับจุดอ่อนของคุณได้นะ ไม่เช่นนั้นฉันจะทำให้คุณอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลย！

“ผู้กองหลิง ตอนนี่คุณจ้องมองผมอยู่ตลอด งั้นผมเรียกคุณว่ากุ๊ยได้ไหม？”หลิงหยิงเสวี่ยกำลังโมโห น้ำเสียงของหลินฮ่าวดังขึ้นมา

อะไรนะ？เธออึ้งแล้ว ฉันเป็นกุ๊ย？

หลินฮ่าวยื่นมือออกไปเผยนาฬิกาข้อมือออกมา แสร้งทำเป็นดู พูดว่า ： “เมื่อกี้ผมจ้องมองดูแจ็คเก็ทหนังของคุณไม่ถึง2วินาที เมื่อกี้คุณจ้องมองแก้มของผมไม่ต่ำกว่า5วินาที”

หลิงหยิงเสวี่ยมองไปยังใบหน้าของหลินฮ่าวรู้สึกว่าเห็นใบหน้านั้นแล้วโมโหอยากจะชกหน้าอย่างอธิบายไม่ถูก เธอกำหมัดแน่นโดยไม่ได้ตั้งใจแล้ว

“มอง ยังมองอีก มองเพิ่มอีก2วินาที”น้ำเสียงของหลินฮ่าวดังขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้ หลิงหยิงเสวี่ยรู้สึกว่าน้ำเสียงของหลินฮ่าวยั่วยุให้คนโมโหมากขนาดนั้น เธอหันหน้ากลับมาทันที ไม่มองหน้าของหลินฮ่าว ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีเสียงคอยเตือนเธอในใจ ว่าเธอเป็นตำรวจ เธอจะต้องต่อยออกไปแน่

กลับว่าไม่คาดคิด เมื่อหันหน้ากลับมา ซิปของแจ็กเกตหนังที่ดึงขึ้นมาอย่างฝืนๆก็หดลงไปทันที เผยชุดชั้นในสีดำออกมาแล้ว ภายใต้การสะท้อนของผิวขาวราวกับหิมะ ชุดชั้นในสีดำนั่นก็สะดุดตามากขึ้นเรื่อยๆ