บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 110

“คุณเป็นใครกันแน่？”ทั้งสองคนเอ่ยปากถามพร้อมกัน ในน้ำเสียงเต็มเปี่ยมด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเท้านั่นเร็วเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตัวเองห่างในระยะที่คงที่ พวกเขาถูกกวาดแน่

“ยมราชจะบอกพวกแกเอง”หลินฮ่าวพูดอย่างเยือกเย็น เขาจับไม้ม็อบ หักออกด้วยมือเดียวทันที ท่อนที่เชื่อมต่อกับจุกผ้าถูกหักท่อนทันที ไม้กระบองปรากฏในมือของหลินฮ่าว

คนสามสี่คนในลิฟต์มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอีกแล้ว หักแท่งไม้หนาเท่าสองนิ้วมือพวกเขาก็สามารถทำได้ แต่ไม่สามารถทำแบบสบายๆอย่างหลินฮ่าวได้แน่นอน

“ติง”เสียงดังเบาๆ และในเวลานี้ ลิฟต์ถึงชั้นที่13แล้ว

“ลุยไปด้วยกันสิ！ไม่เช่นนั้นไม่มีใครรอดสักคน！”สาวงามในชุดทำงานพูดเสียงแหลมขึ้นมา มือซ้ายดึงสร้อยคอที่อยู่บนคอออกมาอย่างรุนแรง สะบัดไปยังหลินฮ่าว

เส้นคอไม่ได้ลอยมา แต่กลับว่ามีของเหลวลอยออกมาจากสร้อยคอ พวกกลิ่นคาวคลุ้งตีเข้ามา

หลินฮ่าวเอียงข้างหลบอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันส้นเท้าก็กระแทก ไม้ม็อบอีกด้ามที่อยู่บนพื้นอีกอันทุบยังชายหัวล้านทั้งสองคนที่อยู่หลังเขา

ชายหัวล้านทั้งสองเดิมยังคิดที่จะใช้โอกาสนี้ลงมือ ถูกไม้ม็อบขวางกั้นไว้ ถูกบีบบังคับให้กลับไปทันที

สาวงามในชุดทำงานนั่นหลังจากลงมือก็รีบพุ่งตัวไปยังประตูลิฟต์เลย คิดอยากจะหนีออกจากลิฟต์

“หนีไปได้เหรอ？”หลินฮ่าวยิ้มอย่างเยือกเย็น แทงกระบองในมือออกไปแล้ว แม้ว่าจะแทงออกไปภายหลังแต่ก็สัมผัสอีกฝ่ายได้ก่อน

“หึ！”สาวงามในชุดทำงานปลายเท้าจรดพื้น ท้องน้อยเอียงไปข้างหน้า ส่วนหัวกลับว่าเอนไปด้านหลังอย่างมาก กระบองขวางตรงหน้าคอของเธอในแนวนอน คราบเลือดบางส่วนไหลกระจายไปตามกระบอง

สาวงามในชุดทำงานถอยหลังทันที ใช้มือซ้ายจับคอไว้ นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความตกใจ และนึกกลัวในภายหลัง เมื่อกี้การเคลื่อนไหวของเธอช้าเล็กน้อย ไม่งั้นคอถูกเจาะทะลุแน่ เธอไม่สงสัยเลยว่าไม้กระบองที่ไม่มีปลายแหลมสามารถแทงคอของเธอได้！

ไม้กระบองที่หลินฮ่าวแทงออกมาก็เก็บกลับมา ดึงแท่งกระบองกลับมาพร้อมทั้งเคาะที่ปุ๋มปิดลิฟต์อย่างแม่นยำ

ลิฟต์ค่อยๆปิดทันที แต่กลับว่าไม่มีใครกล้าฉวยโอกาสหลบหนีออกไป

มุมปากของหลินฮ่าวนำมาซึ่งรอยยิ้ม ： “พูดมาสิ เป็นใครมาจากไหนกัน？บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตพวกแกก็ได้！”

“พูดจริงเหรอ？”สาวงามในชุดทำงานนั้นพูดเสียงดัง เธอเคยประมือกับหลินฮ่าวมาสองครั้งแล้ว เข้าใจในพละกำลังของหลินฮ่าวมากกว่าสี่คนที่เหลือนั่นอย่างลึกซึ้งกว่ามาก เธอรู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่คนที่พวกเธอสามารถต่อต้านได้เลย

“พูดมา！”หลินฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

และในเวลานี้ ถึงชั้นที่ 14แล้ว ลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง กระบองในมือของหลินฮ่าวเคาะกลับต่อไป ประตูลิฟต์ค่อยๆปิดอีกครั้ง

สาวงามในชุดทำงานมองที่นอกประตูแวบหนึ่ง พูดอย่างร้อนใจว่า : “นี่คือภารกิจของทหารรับจ้าง ได้ยาตัวใหม่มาก็จะได้รับเงินสิบล้านดอลลาร์สหรัฐ เอายาตัวใหม่มาไม่ได้แค่มาก่อกวนสักหน่อย ก็จะได้เงินหนึ่งแสนดอลลาร์สหรัฐ！”

“พวกเราเช่นกัน”อีกสี่คนก็พูดตาม ในเมื่อมีคนพูดแล้ว พวกเขาพูดตามก็ไม่มีอะไร

หลินฮ่าวตกใจมาก แค่มาก่อกวนก็ได้เงินถึงหนึ่งแสนดอลลาร์สหรัฐ งั้นทหารรับจ้างที่มาอาคารเทียนหยูจะได้เท่าไหร่กัน？

“พวกเราไปได้แล้วหรือยัง？พวกเรารับรองว่าจะออกไปเดี๋ยวนี้เลย”สาวงามในชุดทำงานพูดกล่าวอีกครั้ง เธอมองไปยังประตูลิฟต์ ประตูลิฟต์กำลังจะปิดสนิทแล้ว

คนอื่นๆก็มองไปนอกลิฟต์อย่างกระตือรือร้นเช่นกัน

หลินฮ่าวไม่ตอบ ประการแรกไม่พูดว่าเขาไม่มีทางปล่อยคนเหล่านี้ไป เพราะว่าคนเหล่านี้ไม่แน่ว่าจะรักษาคำพูด ฆ่าคนพวกนี้เป็นวิธีการที่เหมาะสมและวางใจที่สุด อย่างที่สอง แม้ว่าจะปล่อยพวกเขาไปก็ไม่มีทางปล่อยพวกเขาที่ชั้น14สถานที่ที่สำคัญเช่นนี้

ลิฟต์กำลังจะปิด จู่ๆมีของบางอย่างพุ่งเข้ามา ทุบบนพื้นเสียงดังติ๊งต่าง