บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 111

เลือดบางส่วน เนื้อยุ่ยบางส่วนอัดบีบมาทางปาก จมูก ดวงตาหลินฮ่าว และทะลวงเข้ามาข้างใน

ในใจของหลินฮ่าวกลับมีความสุขมาก เขารู้สึกว่าร่างกายไม่ได้รับความเสียหายมากนัก ถึงจะเป็นระยะผ่อนปรนครึ่งเมตรก็ตาม และลิฟต์ก็เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อยุ่ย เป็นตัวกลางที่คอยบรรเทาแรงอีกชั้นหนึ่ง

เขาปล่อยแท่งไม้ในมือทั้งสองข้าง จากนั้นก็กดลงกับพื้น เป็นอย่างนั้นจริงๆเลือดและเนื้อซึ่งกองรวมกันอยู่บนพื้นสองเซนติเมตรเต็ม เขาขยับตัวครู่หนึ่ง แม้ว่าเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ก็เหมือนตกจากที่สูง 3 เมตร

สำหรับคนธรรมดาที่ตกจากที่สูง 3 เมตรก็จะได้รับบาดเจ็บ ถึงขั้นเสียชีวิตเลย แต่สำหรับหลินฮ่าว เจ็บเพียงนิดเดียวเท่านั้น ไม่ร้ายแรงเลย

หายใจออกด้วยความรู้สึกโชคดี คายสิ่งสกปรกออกจากปาก ในใจของหลินฮ่าวเต็มไปด้วยความโกรธ คิดไม่ถึงว่าเขายังนำระเบิดมือเข้ามาด้วย ไอ้ชั่ว ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่มีปัญญาเอายาตัวใหม่มาได้ จึงมีความคิดทำลายยาตัวใหม่ ถ้ายาตัวใหม่ถูกทำลายแล้ว อวี้หยูเฉินไม่มีทางยอมรับได้แน่

หลินฮ่าวขยับร่างกาของเขาอีกที เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดบางส่วนในร่างกาย จากนั้นก็เตะประตูลิฟต์

เตะประตูลิฟต์สองครั้งติด รวมทั้งประตูป้องกันของห้องโถงด้านนอกถูกเตะออกด้วยเช่นกัน หลินฮ่าวเดินก้าวไป

ผู้คนนับสิบยืนอยู่ในห้องโถง แต่ละคนแต่งตัวธรรมดาทั่วไป แต่กลับมีสีหน้าใจเย็น ดวงตาเป็นประกาย ในขณะนี้เขาจ้องมองไปที่ประตูลิฟต์อย่างตะลึงงัน

เมื่อสักครู่พวกเขาเห็นลิฟต์ตัวนี้จู่ ๆ ก็พัง เดาได้เลยว่าการต่อสู้ด้านบนนั้นจะต้องระทึกสุดๆ พวกเขารีบขึ้นไปบนตึก ส่วนลิฟต์ตัวนี้ก็ไม่สนใจอะไรมาก ถ้าหากข้างในไม่มีคนก็เท่านั้น แต่ถ้ามีคน ต้องตายแน่

แต่คาดไมถึงว่าข้างในนั้นจะมีเสียงอยู่ และมีชายคนหนึ่งเปื้อนเลือดเดินออกมา และดูเหมือนว่า อาการบาดเจ็บจะไม่ร้ายแรงมาก

หลินฮ่าวก็เห็นคนทั้งสิบคนนี้ เมื่อนึกถึงสิ่งที่สาวงามในชุดทำงานกล่าวไว้ว่าขอเพียงแค่อ่อยสักหน่อยก็สามารถทำเงินได้หนึ่งแสนดอลลาร์ งั้นคนที่มาที่นี่ก็ต้องเยอะมาก คนที่มีความสามารถเพียงเล็กน้อยล้วนแต่มาทำเงินแสนดอลลาร์สหรัฐนั่นที่นี่ทั้งนั้น! แล้วก็จ้องเงินสิบล้านนั่นด้วยความโลภ!

ไม่ต้องสงสัยเลย คนเหล่านี้ล้วนแล้วเป็นศัตรูกัน!

หลินฮ่าวตะโกนร้องด้วยความโมโห หลังจากนั้นก้าวเท้ายาวๆพุ่งหาชายสองคนที่อยู่ใกล้ๆ

เดิมทีคนที่นี่ต่างก็หวาดผวาว่าทำไมหลินฮ่าวยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ตกใจกับเสียงคำรามของหลินฮ่าว และทันใดนั้นก็มีเสียงหึ่ง ๆดังข้างหู

สองคนนั้นที่ตกเป็นเป้าหมายของหลินฮ่าวก็เป็นผู้ประสบภัยรายแรก หูราวกับจะหนวกยังไงอย่างนั้น ตรงหน้ามีดาวสีทองส่องแสงระยิบระยับ เมื่อสังเกตเห็นว่าหลินฮ่าวกำลังพุ่งมา พวกเขาก็ต่อต้านไม่ทันเสียแล้ว

หลินฮ่าวปล่อยหมัดออกไป ทุบกระแทกคอของทั้งสองอย่างแรง

“กร๊อบแกร๊บ!” คอทั้งสองหักในทันที และตายไปในที่สุด

หลินฮ่าวรีบพุ่งไปทางคนอื่น คนอื่นๆก็ตอบสนองมาแล้ว รีบถอยทันที

แต่พวกเขาจะเร็วกว่าหลินฮ่าวได้อย่างไร ก้าวยาวๆก็สองเมตรกว่าแล้ว หลินฮ่าวก็ปล่อยหมัดอีก ในตอนนี้เขาไม่ได้เล่นเทคนิคใดๆเลย มันคือพลังที่ครอบงำมาก ซึ่งมีพละกำลังมหาศาลสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้เป็นสิบ!

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับนักเรียนนั่น รีบยกมือขึ้นเพื่อต้านทานเอาไว้

“ปัง” หมัดของหลินฮ่าวทะลุเข้าไปที่แขนของเขา ทุบเข้าไปที่หน้าอกอย่างรุนแรง

ร่างของชายหนุ่มคนนั้นกระเด็นกลับกลางอากาศ “ฟู่” เสียงเลือดพุ่งออกมาจากในปาก เมื่อล้มลงบนพื้นก็ไม่มีลมหายใจแล้ว

คนอื่นๆยิ่งตกใจ ผู้คนหลายคนเห็นว่าประตูลิฟต์ตัวหนึ่งเปิดออก ก็รีบพุ่งเข้าไปทันที จากนั้นก็กดปุ่มปิดประตูอย่างบ้าคลั่ง

หลินฮ่าวเหลือบมองไปทางนั้น เตะร่างชายหนุ่มที่เพิ่งตายไปเมื่อสักครู่นี้ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็กระเด็นไปหาชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งไปทางที่ปลอดภัย

“ปัง” สองหัวชนกัน ชายคนนั้นก็เป็นลมหมดสติไป

ลิฟต์ทางนั้นก็ปิดเหลือเพียงช่องว่างขนาดเท่าแขนเท่านั้น จากช่องว่างนั้นเห็นได้ว่ามีคน 3-4 คนหยิบมีดออกมา ถ้าหลินฮ่าวพุ่งไปที่ประตูลิฟต์ใช้แรงงัดประตูลิฟต์เอาไว้ จะต้องถูกมีดฟันแขนขาดแน่

หลินฮ่าวรีบเหวี่ยงแขน ทันใดนั้นแหวนก็หลุดออกจากนิ้วมือ กระทุ้งที่สวิตช์ด้านนอกลิฟต์อย่างแม่นยำ

ทันใดนั้นลิฟต์ก็เตรียมที่จะเปิด

คนในลิฟต์พากันกรี๊ดสยอง กดปุ่มปิดอย่างบ้าคลั่ง

ขณะที่หลินฮ่าวโยนแหวนออกไปก็พุ่งเข้าไป มาตรงหน้าลิฟต์ เตะสวิตช์ลิฟต์อีกครั้ง พลังเท้านี้แข็งแรงมาก ทันใดนั้นนั้นลิฟต์ก็ส่งเสียง “ติ๊ด ๆ” ออกมา จากนั้นประตูลิฟต์ก็ค้าง ขยับไม่ได้

“อ๊ะ!” ผู้คนในลิฟต์กรีดร้องอีกครั้ง และเสียงร้องนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

หนึ่งนาทีต่อมา ศพกลุ่มหนึ่งนอนอยู่ในลิฟต์ ดวงตาของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความหวาดผวา ความสิ้นหวัง และความเสียใจ

และประตูลิฟต์ก็เปิดออก เหมือนเป็นการเตือนคนหลังจากนี้ ถึงจุดจบของการมาที่นี่!

หลินฮ่าวขึ้นลิฟต์อีกตัวหนึ่ง และขึ้นไปชั้น 14

ไม่นาน เขามาถึงชั้น 14 เขาไม่ได้รีบออกจากลิฟต์ และสัมผัสข้างนอกครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าข้างนอกลิฟต์ไม่มีคนแล้ว เขาจึงรีบออกจากลิฟต์ทันที

ก่อนหน้านี้มีคนมายืนขวางทางเพื่อไม่ให้คนออกมา ตอนนี้กลับไม่มีแล้ว หลินฮ่าวไม่สบายใจเลย กลับยิ่งกังวลมากขึ้น เป็นไปได้ว่าภายในเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือด จนไม่มีวิธีที่จะให้ผู้บุกรุกแบ่งกองกำลังเพื่อปกป้องที่นี่ หรือไม่ก็อีกฝ่ายได้ทำสำเร็จไปแล้ว

สุดท้ายแล้วรับสายโทรศัพท์มาจนถึงตอนนี้ ก็เกินครึ่งชั่วโมงแล้ว เวลาล่าช้านานเกินไปแล้ว

หลินฮ่าวรีบเข้ามาในห้องปฏิบัติการ