บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 112

ห้องปฏิบัติการตั้งอยู่ทางด้านซ้ายของลิฟต์บนชั้น 14 ที่นั่นมีประตูนิรภัย 3 ตัว มักจะต้องใช้รหัสผ่านในการเปิด แต่ตอนนี้ประตู 3 บานนี้กำลังเปิดอยู่ ไร้การป้องกันโดยสิ้นเชิง

หลินฮ่าวรีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว และประตูที่สาม เขาพบ 2 ศพ หญิงหนึ่งชายหนึ่ง ทวารทั้ง 7 ของผู้ชายมีเลือดออกจนตาย หัวใจทรุดลงอย่างเห็นได้ชัด มองแวบแรกผู้หญิงคนนั้นไม่มีบาดแผลตามร่างกายเลย แต่มีเลือดออกที่คอ

ทันใดนั้นหลินฮ่าวตัดสินได้ว่าอย่างน้อยมีคนสองคนลงมือกับชายหญิงคู่นี้ หนึ่งในนั้นมีพลังมาก ความสามารถสูงกว่าระดับกลาง อีกคนต้องเป็นยอดฝีมือแน่นอน มีความเข้าใจในอานุภาพการฆ่าอย่างดีเยี่ยม และไม่มีทางที่จะอนุมานได้เลยว่าฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเพียงใดจากบาดแผลของผู้ตาย นี่คือนิสัยของยอดฝีมือ จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้

แน่นอน อาจจะมีเพียงแค่คนเดียวที่ลงมือ งั้นคนๆนั้นจะต้องเป็นสุดยอดฝีมือขั้นสุด แม้แต่หลินฮ่าวก็ยังต้องระวังตัวเลย

รีบเข้าไปในประตูที่สาม ฉากตรงหน้าเข้าตาเต็มๆ ศพมากกว่า 20 ศพกองอยู่ตรงหน้า ส่วนมากเป็นนักวิทยาศาสตร์ในชุดขาว มีกระดาษมากมายกระจัดกระจายไปทั่ว เละเทะมาก

หลินฮ่าวมองไปที่ที่ไกลที่สุด ซึ่งในนั้นมีห้องหนึ่ง เป็นส่วนสำคัญของห้องปฏิบัติการ

เขารีบเข้าไปที่นั่น เมื่อเขาไปถึงในนั้น ในใจสั่นด้วยความหวาดผวา กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้ จู่ ๆก็มีสองศพข้างๆเขาขยับตัว ในมือของทั้งสองถือดาบทาชิ ในขณะเดียวกันก็ฟันไปที่ขาของหลินฮ่าว

“ชิ้ง!”

ดาบทั้งสองปะทะกัน

หลินฮ่าวล้มลง และในขณะเดียวกันเท้าทั้งสองข้างเหยียบดาบทาชิ จากนั้นก็บิดตัว และดาบทาชิก็หมุนทันใด ทั้งสองประคองไม่อยู่ ปล่อยดาบทาชิหลุดมือแล้ว จากนั้นก็แยกกันกลิ้งถอยกลับก้าวหนึ่ง เขาหยิบมีดสั้นออกมาจากแขนโดยไม่ได้นัดหมาย

“คนประเทศr？” หลินฮ่าวโกรธในใจ ยาตัวใหม่นี่แม้แต่คนประเทศrก็มีส่วนเกี่ยวข้อง!

เขายกเท้าขึ้น และดาบสองเล่มก็ลอยขึ้นพร้อมกัน เขาคว้าดาบไว้ในมือทั้งสองข้าง ร่ายรำดาบ พุ่งเข้าหาและฆ่าไปคนหนึ่ง

คนนั้นพุ่งเข้าหาหลินฮ่าวด้วยมีดสั้นในมือทั้งสองข้าง เห็นเช่นนี้ต้องการจะเผชิญหน้ากับหลินฮ่าว!

หลังจากผ่านไปสองก้าว หมอกสีขาวก็ลอยขึ้นในทันใด และคนๆนั้นก็หายวับไป

หลินฮ่าวหันหน้ากลับมา คนประเทศrที่อยู่ข้างหลังเขาก็หายตัวไปแล้ว

“ฝีมือต่ำต้อย!” หลินฮ่าวทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา เขารู้สึกถึงนินจาสองคนนี้แข็งแกร่งกว่าคนของตระกูลฟูจิโนะสองคนที่พบกันที่แก๊งเทียนฮุน แต่สำหรับเขาก็ยังคงไม่มีประโยชน์

เขากระทืบพื้นอย่างแรง พลังก็แผ่กระจายมาจากใต้เท้าของเขา ทันใดนั้นกระดาษรอบๆตัวก็ลอยขึ้นมา เสื้อผ้าของผู้ตายบางส่วนซึ่งนอนอยู่บนพื้นสั่นไปด้วย ราวกับถูกลมพัดแรงเหนือระดับ 5

ทันใดนั้นหลินฮ่าวรู้สึกถึงลมแรงเป็นระยะๆพัดด้านหน้าและทางขวา ลมพัดเป็นพักๆทางด้านหลังซ้ายประมาณ 5 เมตร

ช่วงที่รู้สึกได้นั้น ดาบทาชิสองเล่มพุ่งออกไปจากมืออย่างรวดเร็ว

“ชิ้ง ๆ!” ดาบทาชิสองเล่มแทงคนประเทศrพร้อมกันสองคน หนึ่งในนั้นสามารถต้านทานได้ ดาบทาชิเบี่ยงเล็กน้อย แต่แทงเข้าที่แขนของเขา ทะลุทะลวงไปหมด อีกคนถูกแทงตรงหัวใจ แล้วล้มตายลงกับพื้น

คนประเทศrที่ยังมีชีวิตอยู่กรีดร้องเสียงดัง หมอกสีขาวก็ปรากฏขึ้น จากนั้นก็หายตัวไป

ครั้งนี้หลินฮ่าวรู้สึกว่าอีกฝ่ายทำได้เพียงหนีไปง่ายๆ เขาสัมผัสได้ถึงรูปร่างของอีกฝ่าย ฝ่ายตรงข้ามหนีเข้าไปในช่องแล้ว

เขารีบตามเข้าไป ไม่นานเขาก็เห็นนินจาวิ่งอยู่ข้างหน้า เขาชักดาบทาชิออกมาแล้ว บนพื้นมีรอยเลือดทิ้งไว้อยู่ไม่ขาดสาย

นินจานั่นเห็นหลินฮ่าว ก็เร่งฝีเท้า

เลี้ยวโค้งหนึ่ง ข้างหน้าเปิดกว้าง ในนั้นมีคนมากกว่า 30 คน แบ่งออกเป็นสี่กลุ่มหันหน้าเข้าหากัน

หนึ่งในนั้นอวี้หยูเฉินยืนอยู่กับนักวิทยาศาสตร์บางคน ในมืออวี้หยูเฉินถือกล่องใบหนึ่ง นักวิทยาศาสตร์สองสามคนล้อมรอบเธอไว้ตรงกลาง

ข้างๆมี 3 กลุ่มคน หนึ่งกลุ่มคือนินจา มีทั้งหมด 7 คน แม้ว่าจำนวนคนมีไม่มาก แต่รอบตัวของพวกเขามีพื้นที่โล่งใหญ่ที่สุด อีกสองกลุ่มอยู่ห่างจากพวกเขาบ้าง ดูเหมือนกับว่ากลัวมากๆ

อีกสองกลุ่มนั้นดูวุ่นวายเล็กน้อย และ ดูเหมือนว่านักสู้ที่ชอบลุยเดี่ยวจำนวนมากจะมารวมตัวกันชั่วคราว

กลุ่มสุดท้ายมีความรู้สึกเหมือนเป็นกองทัพ ทั้งหมด 30 คน ชุดลายพรางสีเขียวทหาร ดูท่าทางแล้วก็รู้ว่าเป็นกลุ่มทหารรับจ้างมาตรฐาน

สิ่งที่ทำให้หลินฮ่าวแปลกใจก็คือ กลุ่มทหารรับจ้างนี้ เขารู้จัก

มีกลุ่มทหารรับจ้างสิบกลุ่มในโลกของทหารรับจ้าง และกลุ่มทหารรับจ้างนี้ได้โจมตีกลุ่มทหารรับจ้างสิบอันดับแรกหลายครั้ง เป็นอันดับที่ 11 มาตลอด แต่หลังจากที่ทีมทหารรับจ้างระดับตำนานที่เขาก่อตั้งมาได้ยุบไปนั้น กลุ่มทหารรับจ้างนี้ก็ได้เลื่อนขั้นเป็นหนึ่งในสิบกลุ่มทหารรับจ้างในที่สุด เรียกว่าทีมทหารรับจ้างแมมมอธ

หลินฮ่าวมองไปรอบๆ พบว่าที่นี่ไม่มีสองคนนั้นที่อยู่บนดาดฟ้าก่อนหน้านี้ แม้ว่าตอนนั้นเขาจะไม่เห็นลักษณะของอีกฝ่าย แต่เขาจำกลิ่นอายนั้นได้เสมอ สองคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่เลย

ดูเหมือนว่ามีอีกหลายคนซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ไม่ยอมปรากฏตัว!

และเสว่อิง เสว่จือสองพี่น้องนี่ก็ไม่ปรากฏตัวเช่นกัน

ขณะที่หลินฮ่าวมองไปที่คนเหล่านี้ คนเหล่านี้ก็มองหลินฮ่าวเช่นกัน

เห็นหลินฮ่าวอยู่เพียงคำเดียว ต่างก็ผ่อนคลายเล็กน้อย แต่หลินฮ่าวก็เต็มไปด้วยเลือด ลักษณะที่เดินออกราวกับออกมาจากนรก ทำให้พวกเขาค่อนข้างหวั่นๆเล็กน้อย

พวกเขาคิดในใจว่า คนๆนี้น่าจะมาจากข้างนอก หรือการต่อสู้ข้างนอกรุนแรงกว่าภายในนี้กันแน่นะ?

อวี้หยูเฉินหันมองหลินฮ่าว ในใจของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังที่จะให้หลินฮ่าวปรากฏตัว แต่บนใบหน้าของหลินฮ่าว ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด เธอจำไม่ได้ และแสงเล็กๆที่แวบเข้ามาในดวงตาก็สลัวลงอีกครั้ง

มือนั้นถูกคนประเทศrแทงและเพื่อนของเขาพึมพำพูดออกมา ไม่นานคนประเทศrหลายคนก็มองไปที่หลินฮ่าวพร้อมกัน เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

หลินฮ่าวไม่สนใจคนประเทศrนั่นเลย เขาสรุปว่าคนพวกนี้ไม่กล้าลงมือ มิฉะนั้นนักวิทยาศาสตร์นับสิบคนที่ทำอะไรไม่ถูกและทีมที่อวี้หยูเฉินก่อตั้งขึ้นมาไม่สามารถทนต่อการโจมตีของคนกลุ่มนี้ได้เลย หนึ่งคือพวกเขาไม่เด็ดขาด ประการที่สองกังวลว่าจะถูกคนอื่นลอบฆ่าลับหลัง ตอนนี้ทุกคนติดอยู่ในความสมดุลที่ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ ถ้าหากคนประเทศrกล้าลงมือกับเขา คนอีกสองกลุ่มก็จะใช้โอกาสนี้ในการกอบโกยผลประโยชน์

หลินฮ่าวมองไปรอบๆ อีกครั้งและหันหลังเดินจากไป

และในขณะนี้ เสียงไซเรนดังขึ้นชั้นล่าง และเสียงแตรของตำรวจก็ดังขึ้น: “พวกคุณถูกล้อมไว้หมดแล้ว!”

อวี้หยูเฉินถอนหายใจอย่างโล่งอกโดยที่ไม่รู้ตัว รู้สึกว่าตำรวจจะมา พวกเธอมีหลักประกันแล้ว เพียงแค่สีหน้าของสามสี่คนไม่เปลี่ยนเลย กลับมีความกระหายเลือดเพิ่มขึ้น!