บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 118

หลิงหยิงเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะส่องประกายในดวงตา เธอก็คิดถึงคนๆนั้นที่แบกประตูนี้พุ่งออกมา จากนั้นก็ถูกเธอยิงใส่ จากนั้นเขาก็ช่วยชีวิตเธอ ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่ได้สังเกตเห็นความภาคภูมิใจในสายตาของอวี้หยูเฉิน และสีหน้าที่เลื่อมใส

หลายคนเดินลงบันได และออกจากลิฟต์ หลิงหยิงเสวี่ย เห็นลิฟต์ที่พัง จู่ ๆ ก็พูดกับอวี้หยูเฉินว่า: “ลิฟต์นี้ตกจากชั้นที่สิบสี่ แล้วมีชายคนหนึ่งรอดชีวิตจากมันได้ และในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่และตัวเขาก็เปื้อนเลือด สันนิษฐานว่าคนนั้นต้องได้รับบาดเจ็บอย่างลับๆ และมันต้องร้ายแรงมากด้วย!”

“อ๊ะ!” อวี้หยูเฉินร้องอย่างตกใจออกมา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง และกังวล

“ต้องเป็นเขาแน่ ๆ ต้องเป็นเขาแน่ ๆ!” หลิงหยิงเสวี่ยพูดในใจ

เธออดไม่ได้ก็โทรศัพท์หาหลินฮ่าวเพื่อมาเผชิญหน้า ต้องการให้หลินฮ่าวเข้ามาสอบปากคำ แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าหลินฮ่าวอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เห็นได้ชัดว่าโดนตัวเองยิงปืนใส่ แต่ก็ยังตอบแทนความแค้นด้วยความดีช่วยชีวิตตัวเองครั้งหนึ่ง ตัวเองยังต้องการเปิดโปงเขาอีกเหรอ? จู่ ๆ เธอก็ลังเลขึ้นมา

เป็นการเนรคุณเกินไปไหมที่จะทำเช่นนั้น?

เดิมทีเธอต้องการบอกอวี้หยูเฉินว่ามีคนสิบคนเสียชีวิตในลิฟต์อีกตัว แต่จู่ ๆ ก็ไม่มีความคิดแบบนั้นแล้ว

หลายคนออกจากอาคาร และตำรวจได้รวมตัวกันข้างนอกแล้ว

“ประธานอวี้ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หวังจงเคอรีบมาต้อนรับ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อวี้หยูเฉินเป็นคนดังในเมืองปินเจียง เทียนหยูกรุ๊ปเป็นผู้เสียภาษีรายใหญ่ในเมืองปีนเจียง ถ้าพวกเขาเกิดปัญหาอะไรขึ้น ตำแหน่งของเขาก็คงยากที่จะรักษาไว้แล้วล่ะ!

เขาอดไม่ได้ที่จะมองหลิงหยิงเสวี่ยจากหางตาของเขา ไม่คิดว่า หลิงหยิงเสวี่ยจะช่วยอวี้หยูเฉินเอาไว้ ซึ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะมีผลงานในฐานะผู้นำ แต่ข้อมูลจากชั้นบนได้ส่งต่อลงมาชั้นล่าง แม้ว่านักวิจัยวิทยาศาสตร์หลายคนจะเสียชีวิต แต่ผู้ร้ายจากต่างประเทศจำนวนมากก็ถูกฆ่าเช่นกัน ผลงานนี้ใหญ่หลวงมาก เขาที่เป็นหัวหน้าผลงานที่ได้รับมันน้อยเกินไปแล้ว

เมื่อเห็นหลิงหยิงเสวี่ยดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง เธอก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร

“ หัวหน้าหวัง ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง เพียงแค่มีคนตายมากไป” อวี้หยูเฉินพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

สนามธุรกิจเปรียบเหมือนสนามรบ เป็นครั้งแรกที่อวี้หยูเฉินพบว่าประโยคนี้เหมาะสมมาก ความสำเร็จของนายพลเกิดขึ้นได้จากการเสียสละชีวิตของผู้คนหลายพันคน ในสงคราม และการเติบโตของบริษัทเทียนหยูกรุ๊ป ก็สละจำนวนผู้คนมากมายเช่นกัน

“จริงสิ หัวหน้าหวัง น้ำยาทดลองยาตัวใหม่นั่นล่ะ?” อวี้หยูเฉินถาม

“อยู่ตรงนี้” หวังจงเคอให้คนไปหยิบน้ำยาทดลองมา

อวี้หยูเฉินเปิดกล่องออกมา น้ำยาทดลองลองเปิดเผยออกมา มองดูหลอดทดลองสีน้ำเงินนั่น น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกครั้งโดยไม่ตั้งใจ

“ประธานอวี้ ขอแสดงความเสียใจด้วย” หวังจงเคอถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกเข้าอกเข้าใจ

ทันใดนั้น สีหน้าของอวี้หยูเฉินก็เปลี่ยนไป “หายไปไหนตัวหนึ่ง” ในนั้นมีทั้งหมด 2 ตัว มี 2 แบบ เธอกำลังจะถาม จู่ ๆ มีเสียงดัง “ปัง” มีของดำๆติดอยู่ที่หลอดทดลอง จากนั้นหลอดทดลองก็ถูกสิ่งของนั้นลากขึ้นไปบนฟ้า

“ปัง!” หลิงหยิงเสวี่ยยิงปืนอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น น้ำยาทดลองก็ตกลงมาจากท้องฟ้า

อวี้หยูเฉินกรีดร้องและเอื้อมมือไปรับ ตำรวจหลายคนเอื้อมมือไปจับหลอดทดลอง

“ปัง!” น้ำยาทดลองก็เปิดระเบิดทันที กระสุนนัดหนึ่งยิงมาโดนมัน!

ทันใดนั้นของเหลวในหลอดทดลองก็เหมือนกับฝนตกลงมาปรอยๆ บนหัวของอวี้หยูเฉินและคนอื่น ๆ

บนท้องฟ้าในขณะเดียวกัน ทั้งสองร่างกระโดดออกมาจากยอดตึกเหมือนสไปเดอร์แมน แล้วแอบเข้าไปในอีกตึกหนึ่ง ไม่นานก็หายไปในความมืดอย่างสมบูรณ์

อวี้หยูเฉินเอื้อมมือออกไปและสัมผัสของเหลวที่เปื้อนบนใบหน้า ดวงตาของเธอมืดลง และเป็นลมไป

หวังจงเคอยืนอยู่ใกล้ที่สุด รีบยื่นมือออกไปรับอวี้หยูเฉิน คิดไม่ถึงว่ามีคนข้างหลังมาชนเขา ทันใดนั้นเขาก็หกล้มลงไปที่พื้น ล้มเหมือนสุนัขกำลังกินอึ

เขาหันหน้ามองอย่างตกใจ กลับพบว่าอวี้หยูเฉินอยู่ในอ้อมแขนของหลิงหยิงเสวี่ย

หวังจงเคอมีความคิดที่จะฆ่าหลิงหยิงเสวี่ยในทันที

สำหรับผู้หญิงอย่างอวี้หยูเฉินเขากระเหี้ยนกระหือรืออยากได้มานานแล้ว แต่เขารู้ว่า คนที่มีความสามารถอย่างเขาไม่มีทางที่จะได้สัมผัสแนบชิดสนิทสนมอวี้หยูเฉินได้หรอก คิดไม่ถึงว่าฟ้าจะประทานโอกาสเช่นนี้ ถึงแม้ว่าแค่กอดก็ยังดี และกอดไว้ การกอดนี้สามารถลวนลามได้ คิดไม่ถึงว่าถูกหลิงหยิงเสวี่ยการดีทำเสียแผนหมดเลย

เขาพบว่าหลิงหยิงเสวี่ยมองมา ดวงตามีความดูถูกอยู่เล็กน้อย เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “ยังมัวอึ้งอยู่ทำไม? รีบไปส่งประธานอวี้ขึ้นรถพยาบาลสิ” ท่าทางอย่างกับช่วยชีวิตคนอย่างร้อนใจเลย

หลิงหยิงเสวี่ยทำเสียงเหอะ พาอวี้หยูเฉินไปส่งที่รถพยาบาล จากนั้นก็ออกไปกับรถ บนรถ มีข้อความจากลูกน้องคนหนึ่งส่งมาว่า: “หัวหน้าหลิง ตอนนี้ที่เกิดเหตุพบนาฬิกาเรือนหนึ่ง ยืนยันว่าเป็นของหลินฮ่าว”

ผู้ชายคนนั้นคือคนสนิทของเธอ รู้ว่าเธอกำลังตรวจสอบหลินฮ่าว และช่วยตรวจสอบ ค่อนข้างเข้าใจกับข้อมูลของหลินฮ่าว

“งั้นก็เป็นเขาแน่นอน” หลิงหยิงเสวี่ยคิดในใจ แต่สรุปว่าจะต้องเปิดเผยอดีตของเขาหรือไม่? ในใจเธอก็ลังเลเป็นอย่างยิ่ง

“ของนั่นล่ะ?” เธอถาม

“ฉันรับมาแล้ว”

“โอเค ต่อจากนี้คุณมอบหมายมาให้ฉัน ห้ามบอกใคร” หลิงหยิงเสวี่ยกล่าวเสียงต่ำ

เพิ่งมาถึงโรงพยาบาล อวี้หยูเฉินตื่นขึ้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เธอไม่คิดว่าจะมีคนตายมากมายขนาดนี้ สุดท้ายยาตัวใหม่ก็รักษาไว้ไม่ได้ และนักวิทยาศาสตร์เหล่านั้นก็ตายไปแล้ว ข้อมูลถูกลบเมื่อคนร้ายบุกเข้ามา และข้อมูลก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ทั้งหมดไร้ประโยชน์!