หลิงหยิงเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะส่องประกายในดวงตา เธอก็คิดถึงคนๆนั้นที่แบกประตูนี้พุ่งออกมา จากนั้นก็ถูกเธอยิงใส่ จากนั้นเขาก็ช่วยชีวิตเธอ ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่ได้สังเกตเห็นความภาคภูมิใจในสายตาของอวี้หยูเฉิน และสีหน้าที่เลื่อมใส
หลายคนเดินลงบันได และออกจากลิฟต์ หลิงหยิงเสวี่ย เห็นลิฟต์ที่พัง จู่ ๆ ก็พูดกับอวี้หยูเฉินว่า: “ลิฟต์นี้ตกจากชั้นที่สิบสี่ แล้วมีชายคนหนึ่งรอดชีวิตจากมันได้ และในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่และตัวเขาก็เปื้อนเลือด สันนิษฐานว่าคนนั้นต้องได้รับบาดเจ็บอย่างลับๆ และมันต้องร้ายแรงมากด้วย!”
“อ๊ะ!” อวี้หยูเฉินร้องอย่างตกใจออกมา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง และกังวล
“ต้องเป็นเขาแน่ ๆ ต้องเป็นเขาแน่ ๆ!” หลิงหยิงเสวี่ยพูดในใจ
เธออดไม่ได้ก็โทรศัพท์หาหลินฮ่าวเพื่อมาเผชิญหน้า ต้องการให้หลินฮ่าวเข้ามาสอบปากคำ แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าหลินฮ่าวอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เห็นได้ชัดว่าโดนตัวเองยิงปืนใส่ แต่ก็ยังตอบแทนความแค้นด้วยความดีช่วยชีวิตตัวเองครั้งหนึ่ง ตัวเองยังต้องการเปิดโปงเขาอีกเหรอ? จู่ ๆ เธอก็ลังเลขึ้นมา
เป็นการเนรคุณเกินไปไหมที่จะทำเช่นนั้น?
เดิมทีเธอต้องการบอกอวี้หยูเฉินว่ามีคนสิบคนเสียชีวิตในลิฟต์อีกตัว แต่จู่ ๆ ก็ไม่มีความคิดแบบนั้นแล้ว
หลายคนออกจากอาคาร และตำรวจได้รวมตัวกันข้างนอกแล้ว
“ประธานอวี้ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หวังจงเคอรีบมาต้อนรับ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อวี้หยูเฉินเป็นคนดังในเมืองปินเจียง เทียนหยูกรุ๊ปเป็นผู้เสียภาษีรายใหญ่ในเมืองปีนเจียง ถ้าพวกเขาเกิดปัญหาอะไรขึ้น ตำแหน่งของเขาก็คงยากที่จะรักษาไว้แล้วล่ะ!
เขาอดไม่ได้ที่จะมองหลิงหยิงเสวี่ยจากหางตาของเขา ไม่คิดว่า หลิงหยิงเสวี่ยจะช่วยอวี้หยูเฉินเอาไว้ ซึ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
แม้ว่าเขาจะมีผลงานในฐานะผู้นำ แต่ข้อมูลจากชั้นบนได้ส่งต่อลงมาชั้นล่าง แม้ว่านักวิจัยวิทยาศาสตร์หลายคนจะเสียชีวิต แต่ผู้ร้ายจากต่างประเทศจำนวนมากก็ถูกฆ่าเช่นกัน ผลงานนี้ใหญ่หลวงมาก เขาที่เป็นหัวหน้าผลงานที่ได้รับมันน้อยเกินไปแล้ว
เมื่อเห็นหลิงหยิงเสวี่ยดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง เธอก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร
“ หัวหน้าหวัง ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง เพียงแค่มีคนตายมากไป” อวี้หยูเฉินพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
สนามธุรกิจเปรียบเหมือนสนามรบ เป็นครั้งแรกที่อวี้หยูเฉินพบว่าประโยคนี้เหมาะสมมาก ความสำเร็จของนายพลเกิดขึ้นได้จากการเสียสละชีวิตของผู้คนหลายพันคน ในสงคราม และการเติบโตของบริษัทเทียนหยูกรุ๊ป ก็สละจำนวนผู้คนมากมายเช่นกัน
“จริงสิ หัวหน้าหวัง น้ำยาทดลองยาตัวใหม่นั่นล่ะ?” อวี้หยูเฉินถาม
“อยู่ตรงนี้” หวังจงเคอให้คนไปหยิบน้ำยาทดลองมา
อวี้หยูเฉินเปิดกล่องออกมา น้ำยาทดลองลองเปิดเผยออกมา มองดูหลอดทดลองสีน้ำเงินนั่น น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกครั้งโดยไม่ตั้งใจ
“ประธานอวี้ ขอแสดงความเสียใจด้วย” หวังจงเคอถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกเข้าอกเข้าใจ
ทันใดนั้น สีหน้าของอวี้หยูเฉินก็เปลี่ยนไป “หายไปไหนตัวหนึ่ง” ในนั้นมีทั้งหมด 2 ตัว มี 2 แบบ เธอกำลังจะถาม จู่ ๆ มีเสียงดัง “ปัง” มีของดำๆติดอยู่ที่หลอดทดลอง จากนั้นหลอดทดลองก็ถูกสิ่งของนั้นลากขึ้นไปบนฟ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง!