บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 124

ตู้หยางรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อเห็นอวี้หยูเฉิน ความปรารถนาที่อยากเล่นกับอวี้หยูเฉิน มันเผยออกมาอย่างไม่ปิดบัง แต่เมื่อก่อนคือตามจีบ แต่ตอนนี้กลับเป็นของเล่นอย่างเปลือยเปล่า

ยาใหม่ของเทียนหยูกรุ๊ปถูกทำลาย และบุคลากรของบริษัทจำนวนมากถูกดึงตัวไป เทียนหยูกรุ๊ปจะใช้อะไรเพื่อตั้งหลักอีก? ตอนนี้อวี้หยูเฉินยังมีสิทธิ์อะไรเสมอภาคกันกับเขา? ตอนนี้อวี้หยูเฉินเป็นเพียงผู้หญิงที่มีความสวยเล็กน้อยเท่านั้น เป็นผู้หญิงที่ไม่มีกำลังแต่กลับสวยมาก นอกเหนือถูกทำเป็นของเล่น แล้วยังมีทางเลือกอีกไหม?

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินฮ่าว เขาโกรธมากยิ่งขึ้น ไอ้เชย ยังจะกล้าดีขนาดนี้อีก? เมื่อก่อนยังมีอวี้หยูเฉินหนุนหลังอยู่ แต่ตอนนี้ใครจะสามารถช่วยแกได้?

"จัดการมัน!"เขาตะโกนเสียงดัง ไม่สนใจว่าตอนนี้จะกลางวันแสกๆ หรือการจ้องมองของทุกคน เขาก็จะทำให้หลินฮ่าวอับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนนับไม่ถ้วน

ทันใดนั้น บอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนก็วิ่งเข้ามา

ลู่เฟยยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้หยุด เขาก็อยากสอนบทเรียนกับบอดี้การ์ดตัวน้อยที่หยิ่งผยองนี้บ้าง

ก่อนหน้านี้มองเขาดีมีระดับ ไม่นึกเลยว่าคนนี้จะไม่ใช่คู่หมั้นของอวี้หยูเฉิน แต่เป็นบอดี้การ์ดตัวน้อย การผูกมิตรกับคนประเภทนี้ ทำให้ลู่เฟยรู้สึกเหมือนอยู่ร่วมกับคนที่ด้อยกว่า รวมทั้งเขา"ให้ความนับถือกับนักปราชณ์ราชบัญฑิต" แต่กลับถูกปฏิเสธ ซึ่งทำให้เขาโมโหมากยิ่งขึ้น

หลิงหยิงเสวี่ยขมวดคิ้ว แต่หลังจากนั้นสีหน้าของเธอก็นิ่ง แม้จะรู้สึกโกรธที่ตำรวจเมิน และแม้แต่จะถูกดูหมิ่น แต่ตอนนี้เธออยากรู้ว่าตอนนี้หลินฮ่าวจะจัดการยังไง? หลินฮ่าวแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่?

เธอรู้สึกว่าการคาดเดาก่อนหน้านี้ ที่ว่าหลินฮ่าวเป็นคนเลือดนั้นสับสนโดยสิ้นเชิง และเธอจำเป็นต้องรวบรวมหลักฐานอีกครั้ง ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่จะจับตาดูหลินฮ่าว

ต่อหน้าผู้คุ้มกันเจ็ดแปดคน ในใจหลินฮ่าวดูถูกมาก ก้าวไปข้างหน้าและชกออกไป เพื่อพิสูจน์ว่าแขนขวาของเขาไม่เป็นไร ต่อหน้าหลิงหยิงเสวี่ย เขาจงใจโจมตีด้วยมือขวา

แม้ว่าผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างหน้าจะดูกำยำล่ำสัน ท่าทางดุดันดุร้าย แต่ก็เป็นแค่พวกกาก พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับปืนใหญ่และเลือด ผู้คุ้มกันเหล่านี้ก็เป็นแค่หัวหน้าเด็กที่แข็งแกร่งกว่าเด็กทั่วไปเท่านั้นเอง!

"ตุบ!"หมัดขวาของเขาชนกับชายร่างใหญ่สูงเกือบสองเมตรที่พุ่งเข้ามาก่อน ชายร่างใหญ่กรีดร้องทันที กำแขนและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

หลิงหยิงเสวี่ยจ้องไปที่หลินฮ่าวอย่างจดจ่อ และพบว่าบนมือหลินฮ่าวมีกระดูกเหล็กอยู่ และมีหนามเหล็กจำนวนมากที่ข้อต่อ ชายร่างใหญ่ชนกับหนามเหล็ก ไม่บาดเจ็บก็คงจะแปลก

หลิงหยิงเสวี่ยร้องฮึอย่างดูถูก บอดี้การ์ดอย่างหลินฮ่าวนั้นเลวจริงๆ แต่ว่าในใจกลับยิ่งสับสนมากยิ่งขึ้น หรือว่าคนเลือดนั้นไม่ใช่หลินฮ่าวจริงๆ

เธอรู้ดีมากว่า ต่อให้หลินฮ่าวมีหนามเหล็ก แต่หมัดที่ดุร้ายของชายร่างใหญ่เมื่อกี้นี้ ก็ถูกหลินฮ่าวรับไว้ ถ้าแขนขวาของหลินฮ่าวได้รับบาดเจ็บจริงๆ มันไม่สามารถทนได้เลย และจะไม่เหมือนเดิมอย่างตอนนี้ และยังรู้สึกเหมือนเสือวิ่งเข้าฝูงแกะ

อวี้หยูเฉินกังวลอย่างมาก ตอนนี้หลินฮ่าวยังสามารถโจมตีได้อีกเหรอ? ทำไมต้องใช้มือขวา? เธอรู้มาจากปากหลิงหยิงเสวี่ยแล้วว่า เมื่อวานหลิงหยิงเสวี่ยยิงคนเลือดที่ไหล่ขวา หลินฮ่าวได้รับบาดเจ็บจากกระสุนปืนที่ไหล่ขวา แค่คืนเดียวมันจะดีขึ้นได้อย่างไร?

หมัดของหลินฮ่าวเสมือนลม ฝีเท้าดีเยี่ยม ในเวลาเพียง 30 วินาที บอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนก็กองอยู่บนพื้นโดยสมบูรณ์

สีหน้าของตู้หยางแย่มาก ไอ้พวกขยะ!

ในใจกำลังร้อนรุ่มด้วยความโกรธ จู่ๆ ก็พบว่าข้างหน้าสีดำ จากนั้นตาซ้ายเจ็บมาก กำลังปิดตาและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และวินาทีต่อมา ตาขวาก็เจ็บปวดอย่างรุนแรง จากนั้นส่วนล่างเหมือนจะถูกรถไฟชน และเขาอยากร้อง แต่ก็ไม่สามารถส่งเสียงได้เลย