บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 123

เป็นฉากที่อวี้หยูเฉินและกลุ่มนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ถูกล้อมรอบด้วยสองกองกำลังอย่างเกรี้ยวกราด

ในนั้นมีทหารรับจ้างและนักฆ่าต่าง ๆ อย่างชัดเจนเห็นควันสีขาวปรากฏขึ้นใต้เท้าของนินจาบนหน้าจอ และหายไปทันที จากนั้นนักฆ่าคนหนึ่งก็ถูกฆ่า และดาบยาวถูกดึงออกจากหน้าอกของนักฆ่า

จากนั้นนักฆ่าที่อยู่รายรอบและทหารรับจ้างที่อยู่ใกล้ๆ ก็แยกตัวออกจากนินจา จากนั้นนินจาสองสามตัวก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งหมดก็ปรากฏตัวขึ้นในอากาศ ดูแปลกและมหัศจรรย์มาก ราวกับตำนานลวงตาก็กลายเป็นความจริงในทันใด น่าตกใจมาก

ใต้เวทีสูง หลายๆ คนอุทานว่า นินจามีจริงหรือ?

ในการรับรู้ของหลาย ๆ คน นินจาเป็นสิ่งที่อยู่ในการ์ตูนของประเทศr เป็นภาพลวงตา ไม่นึกเลยว่าจะมีอยู่จริง ความสามารถที่มหัศจรรย์ในการ์ตูนก็มีด้วยเหรอ?

"พวกคุณดูสิ คนเหล่านี้เป็นทหารรับจ้างนานาชาติ ทหารรับจ้างนานาชาติเป็นคนอะไร พวกคุณก็คงรู้บ้างแล้วใช่ไหม? มันต้องโหดเหี้ยมอย่างเด็ดขาด และโหดร้ายแบบไม่สนใจชีวิตคนเลย บอกว่าเป็นผู้ก่อการร้ายก็ไม่เกินไปเลยสักนิด ดูคนเหล่านี้สิ นินจาจากประเทศr และเทียนหยูกรุ๊ปล่วงเกินคนเหล่านี้ ยังมีความหวังที่จะรอดอีกเหรอ? เอาล่ะ พูดแค่นี้พอ ส่วนที่เหลือเลือกเองเลย!"

นักบรรยายนั้นมีวาทศิลป์มาก และจับจังหวะได้ดีมาก เมื่อเห็นว่าคนส่วนใหญ่หวั่นไหวแล้ว จึงไม่พูดมากอีก แต่เริ่มให้คนเก็บของ ท่าทางดูเหมือนว่าพวกคุณไม่มีเวลาคิดแล้ว แสดงท่าทีแบบเทียนหยูกรุ๊ปไม่ได้ต้องการพวกคุณเลย

ทันใดนั้น มีหลายๆ คนเริ่มวิตกกังวลขึ้นมา ตอนนี้คือสวัสดิการ 80% ถ้าช้ากว่านี้ก็คง 70%สินะ? หรือไม่ก็ไม่รับเลย?

และถ้าไปบริษัทเล็กๆ จะได้รับ 50% ของเงินเดือนปัจจุบันไหม?

เมื่อเห็นฉากนี้ อวี้หยูเฉินและเสี่ยวเยว่ที่อยู่บนรถตำรวจ ซึ่งถูกล้อมไว้ข้างนอกกังวลมาก พวกเธอเห็นแล้วว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นคนระดับกลางในบริษัท ถ้าลาออกกันหมด ในเวลาสั้นๆ บริษัทจะทำงานไม่ได้อย่างสมบูรณ์

อวี้หยูเฉินลงจากรถอย่างรวดเร็ว

"ทุกคน อย่าไปฟังเขาพูดไร้สาระ!"พอลงจากรถ อวี้หยูเฉินก็ตะโกนอย่างกังวล ตามด้วยเสี่ยวเยว่

ทุกคนถูกคนจากเทียนเยียนกรุ๊ป พูดจนในหัวใจร้อนรนไปหมดแล้ว ดูจากสถานการณ์ เหมือนว่าเทียนหยูกรุ๊ปจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และตอนนี้ได้ยินเสียงของอวี้หยูเฉิน เมื่อเห็นเจ้านายเดิมปรากฏตัว หัวใจที่วิตกกังวลก็โล่งใจทันที! บางคนรีบวิ่งไปเชิญเข้ามา

"ประธานอวี้…...ประธานอวี้……"ผู้คนรีบเรียก

ทันใดนั้น อวี้หยูเฉินก็ถูกกลุ่มคนรอบไว้ ผู้คนต่างวิตกกังวล และตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเทียนหยูกรุ๊ป และตื่นเต้นที่ได้เห็นประธานอวี้ตอนนี้ อย่างน้อยก็จะได้รับคำตอบก่อน! และหากเทียนหยูกรุ๊ปสามารถทำงานต่อไปได้ ถ้างั้นอยู่ที่บริษัทเดิมย่อมดีที่สุด

"ทุกคนไม่ต้องห่วง เทียนหยูกรุ๊ปจะไม่มีทางล้ม!"อวี้หยูเฉินตะโกนเสียงดัง "บริษัทจะไม่ล้มละลาย"เสี่ยวเยว่ก็ตะโกนตาม

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ ก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย เทียนหยูกรุ๊ปสามารถอยู่ต่อได้ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแน่นอน! จากนั้นคำถามอื่นก็ผุดขึ้นในใจพวกเขา

"ประธานอวี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเรา……"มีบางคนอยากจะถาม แต่ก็รู้สึกเขินเล็กน้อย

บางคนถามตรงๆ :"ประธานอวี้ แล้วสวัสดิการของเราเป็นอย่างไร?"

"บริษัทเผชิญกับภัยพิบัติแบบนี้ สามารถรับประกันเงินเดือน และโบนัสของเราอีกไหม?"

บางคนถูกคนจากบริษัทเทียนเยียนโน้มน้าวแล้ว และพวกเขาเชื่อตาของตนเองมากยิ่งขึ้น และใส่ใจสวัสดิการของพวกเขามากขึ้น ถ้าอวี้หยูเฉินไม่สามารถให้คำมั่นสัญญา ที่จะทำให้พวกเขาสบายใจได้อย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะไม่มีทางเชื่อ

"บริษัทจะทำงานต่อไปแน่นอน!"อวี้หยูเฉินพูดอย่างกังวล

"และสวัสดิการกับโบนัสของบริษัทจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง!"อวี้หยูเฉินพูดต่อ

"บริษัทประสบกับสถานการณ์ในตอนนี้ จะรับประกันสวัสดิการของเราได้อย่างไร?"พนักงานหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น เธอหน้าตาสวย แต่ริมฝีปากค่อนข้างบาง ดูโหดร้ายเล็กน้อย

"แปะๆๆ……"เสียงปรบมือดังขึ้น

"เคยได้ยินมาว่าประธานอวี้ชอบวาดรูปมาก่อน แต่ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะเชี่ยวชาญด้านนี้ คำมั่นสัญญาที่เกินจริงนี้ผมเกือบจะเชื่อซะแล้ว ดูเหมือนผมจะได้กลิ่นหอมของต้นหอมซอยที่เย้ายวนใจ!"ชายหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับปรบมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มประชดประชัน

การวาดมโนภาพขึ้นในใจเพื่อปลอบโยนตนเองเหรอ? หลายๆ คนเข้าใจเนื้อหาของคำนี้ และทุกคนต่างก็รู้จักชายหนุ่มคนนี้ เขาเป็นคนโสดหล่อพันล้านที่มีชื่อเสียงในเมืองปินเจียง คุณชายใหญ่ของเทียนเยียนกรุ๊ป ลู่เฟย

"พี่เฟย ผมก็ว่าผมมีความรู้สึกว่าพอเดินมาตรงนี้ ก็รู้สึกเดินมาถึงตลาดของทานเล่น กลิ่นของต้นหอมซอยที่นี่แรงจริงๆ!" มีอีกเสียงพูดขึ้นมา คือตู้หยางที่เคยถูกหลินฮ่าวจัดการมาก่อน

"ฉันก็ว่าทำไมที่นี่ถึงมีกลิ่นเหม็น ที่แท้ก็คือคนที่ไม่ล้างปากมาอีกแล้ว"เสียงที่เย็นชาของหลินฮ่าวดังขึ้น

ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่พูดมาตลอด เพราะเป็นเคล็ดลับชนิดหนึ่ง เขาจำเป็นต้องอดกลั้นพลังหยวนชี่ทั้งตัวไว้ เพื่อให้อาการบาดเจ็บที่ไหล่ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

คุยกับอวี้หยูเฉินไม่กี่คำ มันทำให้เขาอึดอัดมากแล้ว และเหงื่อออกทั่วร่างกาย ก็เป็นเพราะผลสืบเนื่อง แต่เมื่อเธอเห็นว่าหลิงหยิงเสวี่ยเดินออกมา เขาก็ถือโอกาสเดินออกมาทันที และเผยไหล่ให้หลิงหยิงเสวี่ยเห็น

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล หลิงหยิงเสวี่ยจงใจชนไหล่ขวาของเขา และหลินฮ่าวก็ตระหนักได้ว่าหลิงหยิงเสวี่ยสงสัยในตัวเขา ต้องทำให้อีกฝ่ายเลิกสงสัย

ตอนนี้ หลังจากผ่านช่วงเวลานี้ไป ในที่สุดก็ฟื้นตัวแล้ว และไม่จำเป็นต้องปิดแผลด้วยเคล็ดลับ