บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 55

“หว๋อ……”

มีเสียงที่เร่งรีบดังขึ้น หลินฮ่าวขมวดคิ้ว เขาไม่คิดเลยว่าตำรวจจะมาเร็วขนาดนี้ และเขาต้องจากไปโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น……

หลินฮ่าวพาอวี้หยูเฉินขึ้นรถมาเซราติ แล้วสตาร์ทรถเลือกที่จะออกจากอีกด้านหนึ่ง หลินฮ่าวใช้ประโยชน์จากความมืดและบวกกับไม่ได้เปิดไฟรถ จึงไม่มีใครพบร่องรอยของรถเลย

เมื่อตำรวจมาถึงโกดัง คนที่นำหน้าเป็นตำรวจหญิง พอตำรวจหญิงเข้าไปในโกดัง ก็เห็นศพอยู่สองศพ

“นี่คือหงห่าวฟานและหงเฟยพ่อลูกจากเทียนหยูกรุ๊ป พวกเขามาตายที่นี่ได้อย่างไร” เจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ผู้กองหลิง หงห่าวฟานเสียชีวิตหลังจากถูกโจมตีที่หน้าผาก แต่อาวุธสังหารกลับเป็นแค่เหรียญ!” ตำรวจตรวจสอบร่างกายของหงห่าวฟาน และพบเบาะแสในไม่ช้า

“นี่คือ……” ผู้กองหลิงเหลือบมองเหรียญที่หน้าผากของหงห่าวฟาน แล้วดวงตาของเธอก็หรี่ลง

ผู้กองหลิงเห็นว่าในมือของหงห่าวฟานถือมีดอยู่ แล้วในหัวของเธอก็ปรากฏภาพหนึ่งขึ้น ใช้เหรียญแทงที่หน้าผากของหงห่าวฟาน แล้วหงห่าวฟานก็เสียชีวิตในทันที

“เป็นวิธีการที่ทรงพลังมาก ยอดฝีมือคนนั้นสามารถใช่เหรียญฆ่าคนได้” ผู้กองหลิงตกใจ

“ผู้กองหลิง หงห่าวฟานได้ลักพาตัวอวี้หยูเฉินไว้ แต่ตอนนี้อวี้หยูเฉินหายไปแล้ว ดูเหมือนเธอจะถูกช่วยเหลือไปแล้ว และหงห่าวฟานก็ตายไปแล้ว!” ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอรายงาน

“งั้นก็แปลว่ามีคนช่วยอวี้หยูเฉิน แล้วฆ่าพ่อลูกหงห่าวฟาน แต่เท่าที่ฉันรู้ คนแรกที่พบว่าอวี้หยูเฉินกำลังตกอยู่ในอันตรายคือบอดี้การ์ดของเธอหลินฮ่าว!” ความคิดนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจของผู้กองหลิง

“หลินฮ่าว! ยอดฝีมือ!” ผู้กองหลิงเชื่อมโยงหลินฮ่าวกับยอดฝีมือที่ช่วยอวี้หยูเฉิน

“ตรวจสอบที่เกิดเหตุให้ดี อย่าละเลยเบาะแสทุกอย่าง” ผู้กองหลิงออกคำสั่ง

หลังจากออกคำสั่งแล้ว ผู้กองหลิงก็นึกได้ถึงเรื่องที่เบื้องบนสั่งไว้เมื่อไม่นานมานี้ ถ้าพบวิธีการฆ่าที่น่าเหลือเชื่อแล้ว ให้รายงานโดยทันที

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ผู้กองหลิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก

……

หลินฮ่าวขับรถกลับไปที่คฤหาสน์อย่างรวดเร็ว และส่งอวี้หยูเฉินไปที่ห้องของเธอ หลินฮ่าวเหลือบไปที่อวี้หยูเฉินว่าไม่มีอะไรร้ายแรงแล้ว จึงปิดประตูและออกจากห้องอวี้หยูเฉินไป

“สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้จะสร้างความสงสัยให้กับผู้คนมากมาย!” หลินฮ่าวขมวดคิ้ว เขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา เพราะมันจะสร้างปัญหามากมายให้เขา

ทว่าเรื่องวันนี้เขาจำเป็นต้องแสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมา เพราะหากเขาซ่อนความแข็งแกร่งของเขาภายใต้สถานการณ์แบบนั้นล่ะก็ อวี้หยูเฉินจะได้รับบาดเจ็บ

“ช่างมันเถอะ ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน อีกอย่างฉันแค่ต้องการชีวิตที่เงียบสงบเท่านั้น และหวังว่าพวกเขาจะไม่รบกวนฉัน” หลินฮ่าววางใจในทันที

หลังจากที่เขาคิดได้ เขาก็ไม่สนอะไรอีก หลับตาแล้วผล็อยหลับไปภายในไม่กี่นาที

……

เมื่อหลินฮ่าวเห็นเช่นนี้ ถ้าเขายังไม่อธิบายให้ชัดเจนในตอนนี้ เขาอาจไม่สามารถอธิบายได้อีก เขาจึงไล่ตามเธอไปทันที

“บูม!”

อวี้หยูเฉินรู้สึกว่าเธอชนเข้ากับอ้อมกอดที่นุ่มนวล จึงมองขึ้นไปแล้วเห็นหลินฮ่าวยืนอยู่ข้างหน้าเธอ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ไปให้พ้น!” อวี้หยูเฉินคำราม

“เธอฟังฉันก่อน!” หลินฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“โอเค นายพูดมา นายพูดมาสิ ฉันจะดูว่านายจะพูดอะไรอีก ไอ้โรคจิต! ไอ้คนฉวยโอกาส!” ดวงตาของอวี้หยูเฉินเต็มไปด้วยความรังเกียจ แล้วมองหลินฮ่าวอย่างดูถูก

หลินฮ่าวมองไปที่อวี้หยูเฉิน “เมื่อวานเธอถูกหงห่าวฟานลักพาตัวไป เธอน่าจะรู้!”

“จากนั้นหงห่าวฟานพาเธอไปที่โกดัง เมื่อฉันสังเกตถึงความผิดปกติ ก็ไปหาเธอเลยทันที ทว่าเมื่อเจอตัวเธอ ฉันก็พบว่าใบหน้าของเธอแดงผิดปกติมาก!”

“แล้วพอฉันจัดการกับหงห่าวฟาน แล้วก็รีบช่วยเธอ แต่ฉันพบว่าเธอถูกวางยาโป๊จนผิดปกติไป ดั้งนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการอุบัติเหตุ ฉันเลยตีเธอให้สลบ แล้วใช้กำลังภายในขับฤทธิ์ยาออกจากร่างดายของเธอ แล้วจากนั้นฉันก็พาเธอกลับ” หลินฮ่าวเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ฟัง

“และการใช้กำลังภายในขับฤทธิ์ยาออกนั้นจำเป็นต้องสัมผัสกับผิวหนัง และยังต้องสัมผัสจุดต่างๆที่สำคัญ ซึ่งถ้าเธอไม่เชื่อก็ช่างมันเถอะ!” หลินฮ่าวล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

อวี้หยูเฉินตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง