บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 58

“เป็นอย่างไรบ้าง” หลิงหยิงเสวี่ยมองไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอแล้วถามขึ้น ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เป็นมือขวาของเธอ ซึ่งเธอได้จัดให้เขาไปสอบถามอวี้หยูเฉินเป็นการพิเศษ และเขาน่าจะได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง

“นี่คือบันทึก หัวหน้าลองดูสิครับ!” ผู้ใต้บังคับบัญชาส่งบันทึกการสอบถามของอวี้หยูเฉินให้หลิงหยิงเสวี่ย

หลิงหยิงเสวี่ยค่อยๆเปิดอ่านและขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว ปากคำของหลินฮ่าวและหลิงหยิงเสวี่ยนั้นโดยพื้นฐานแล้วเหมือนกัน ยกเว้นบางรายละเอียด

“นายถามเรื่องยาหรือเปล่า” หลิงหยิงเสวี่ยมองผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอแล้วถามขึ้น

“ถามแล้ว อวี้หยูเฉินบอกว่าหงห่าวฟานให้ยาที่คล้ายกับยาโป๊ ซึ่งถ้าไม่ใช่หลินฮ่าวเธอคงจะจบเห่ไปแล้ว” ผู้ใต้บังคับบัญชารายงานคำตอบที่ได้ให้กับหลิงหยิงเสวี่ยอย่างรวดเร็ว

“เป็นยังไงบ้าง หัวหน้ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” ผู้ใต้บังคับบัญชามองไปที่หลิงหยิงเสวี่ยแล้วถามขึ้น

หลิงหยิงเสวี่ยส่ายหัว “ฟังจากคลิปแล้วไม่มีอะไรผิดปกติ และสิ่งที่พวกเขาพูดก็สอดคล้องกันมาก ทว่าฉันยังคงสงสัยในตัวของหลินฮ่าวอยู่ดี”

โดยสัญชาตญาณหลิงหยิงเสวี่ยรู้สึกหลินฮ่าวเหมือนจะมีบางอย่างที่ผิดปกติ ซึ่งดูจากการตอบสนองของอีกฝ่าย ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าหลินฮ่าวนั้นไม่ธรรมดา

“ฉันเกรงว่าหลินฮ่าวกำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่” หลิงหยิงเสวี่ยคิดขึ้นในใจ

อย่างไรก็ตาม หลิงหยิงเสวี่ยรู้ดีว่าการคาดเดาของเธอไม่สามารถรายงานเข้าไปได้ ถึงรายงานไปแล้วก็ไม่ผ่านอนุมัติอยู่ดี ในเมืองปินเจียงเป็นไปไม่ได้ที่เบื้องบนจะสอบสวนคนในเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

“หลินฮ่าว ฉันจะตรวจสอบนายอย่างละเอียดแน่ อย่าตกมาอยู่ในน้ำมือของฉันล่ะ” หลิงหยิงเสวี่ยกำหมัดไว้แน่น และสาบานขึ้นในใจ

“ฮัดชิ้ว!”

หลินฮ่าวที่กำลังขับรถมาเซราติก็จามขึ้น

“เป็นหวัดงั้นเหรอ?” อวี้หยูเฉินเหลือบมองไปที่หลินฮ่าว ซึ่งดูไม่เหมือนว่าเขาจะป่วยเลย

หลินฮ่าวส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “บางทีอาจจะเป็นสาวสวยกำลังคิดถึงฉันอยู่”

อวี้หยูเฉินขมวดคิ้วและพูดด้วยท่าทางดูถูก: “ไม้ที่แข็งทื่อๆอย่างนายเนี่ยนะ สาวน้อยคนไหนจะไปชอบนาย” หลังจากพูดจบ เธอก็ส่ายหัว

“ไกลสุดขอบฟ้า ใกล้อยู่แค่ตา!” หลินฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

“นายอยากตายงั้นเหรอ!” อวี้หยูเฉินได้บีบเนื้อนุ่มๆรอบเอวของหลินฮ่าวอย่างสนิทสนม บวกกับการหมุนสามร้อยหกสิบองศา จนหลินฮ่าวรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขากัดฟันด้วยความเจ็บปวด และใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัวได้

“ผู้หญิงใจมารสุดๆ!” หลินฮ่าวกระซิบเบาๆ

“นายพูดว่าอะไรนะ?” อวี้หยูเฉินไม่ได้ยินคำพูดของหลินห่าว จึงมองไปที่หลินฮ่าวแล้วถามขึ้นมา หลินฮ่าวรีบส่ายหัว

……

“พ่อของฉันสบายดี แต่เห็นได้พ่อคิดถึงพี่มาก ถ้าพี่มีเวลาก็กลับไปหาเขาบ้างได้นะ” เสี่ยวหย่ามองที่หลินฮ่าวแล้วพูดขึ้น

หลินฮ่าวพยักหน้า แม้ว่าจะมีน้าเหยาอยู่ในบ้านหลังนั้นจึงทำให้หลินฮ่าวไม่อยากกลับบ้าน แต่อาเหยาก็ยังคงอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงต้องหาเวลากลับไปดูบ้าง

“ฉันจะกลับไปทำงานแล้ว!” เมื่อเสี่ยวหย่าเห็นหลินฮ่าวตอบตกแล้ว เธอก็รู้สึกมีดีใจมาก

เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้กลับไป อารมณ์ที่หดหู่ของหลินฮ่าวเพราะอาเหยาก็ดีขึ้นมาก

“โย่ คุยกับน้องสาวสุดที่รักของนายเสร็จแล้วเหรอ” ทันทีที่หลินฮ่าวเข้าประตู เขาได้ยินอวี้หยูเฉินพูดอย่างฉุนเฉียว

หลินฮ่าวเหลือบมองอวี้หยูเฉินแล้วนั่งลงบนที่นั่งของเขา จากนั้นก็คว้าหนังสือออกมาอ่าน

เมื่ออวี้หยูเฉินเห็นหลินฮ่าวเช่นนี้ เธอก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เย็นชามาก ทำหน้าดูเหมือนว่าทุกคนเป็นหนี้เขาร้อยล้าน และเธอไม่สนใจหลินฮ่าวแล้วจัดการเรื่องของตัวเองต่อ

หลินฮ่าวอ่านหนังสือได้อยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ได้รับข้อความทางโทรศัพท์ หลินฮ่าวเหลือบมองไปที่มัน จากนั้นก็ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู

“นายจะไปไหน” อวี้หยูเฉินมองดูหลินฮ่าวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้ยังเห็นว่าเธอเป็นเจ้านายอยู่หรือเปล่า? คิดจะเข้าก็เข้า คิดจะออกก็ออก

“ไปจัดการกับแผนกรักษาความปลอดภัย ที่เธอเกิดอุบัติเหตุได้ก็เป็นเพราะแผนกรักษาความปลอดภัย!” หลินฮ่าวกล่าวแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป