บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 60

หลินฮ่าวรู้ว่าโจวฉวนและคนอื่นๆไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจิงฉี หลินฮ่าวจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันมาเอง!” หลินฮ่าวเดินตรงไปข้างหน้าเจิงฉี แล้วคว้าแขนของเจิงฉีไว้โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เจิงฉีรู้สึกถึงแรงอันมหาศาล และเขาต้องการดิ้นหลุดออกใน ทว่ามือของเขาเป็นเหมือนที่หนีบยึดเขาไว้แน่น จนเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

หลินฮ่าวดึงเจิงฉีขึ้นมา แล้วโยนเจิงฉีออกจากประตู

เจิงฉีล้มลงกับพื้น และบนตัวก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่เมื่อเทียบกับบาดแผลบนตัวเจิงฉีใส่ใจเกียรติของเขามากกว่า เขาที่เป็นถึงหัวหน้าหน่วยกลับถูกไล่ออกเหมือนสุนัขจรจัด และถ้าข่าวนี้ถูกแพร่กระจายออกไป ไม่รู้จะมีสักกี่คนที่จะหัวเราะเยาะเขา

“หลินฮ่าว นายต้องการสู้กับฉันจนไม่มีทางสิ้นสุดงั้นเหรอ” เจิงฉีจ้องเขม่นไปที่หลินฮ่าว

“ไม่มีทางที่สิ้นสุด ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ” หลินฮ่าวพูดขึ้นเบาๆ และในขณะนี้ตำรวจจากสถานีตำรวจก็มาถึง ส่วนโจวฉวนก็รับหน้าที่ส่งมอบ และหลินฮ่าวเหลือบมองแล้วเดินเข้าไปในห้องประชุม

คราวนี้ ในห้องประชุมเงียบมาก และทุกคนมองหลินฮ่าวด้วยความหวาดกลัว แผนกรักษาความปลอดภัยของพวกเขานั้นจะฟังคำสั่งของผู้แข็งแกร่งเท่านั้น และถ้ายิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไร ก็ยิ่งได้รับความเคารพจากผู้อื่นมากเท่านั้น

ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เพราะกลัวว่าสิ่งที่พวกเขาทำจะถูกหลินฮ่าวสืบพบ แล้วจะถูกไล่ออกจากเทียนหยูกรุ๊ป

“เจิงฉีเป็นจุดจบ ในหมู่พวกเรายังมีคนทำสิ่งต่างๆมากมาย หากไม่ต้องการให้ฉันลงมือเอง พวกนายจะออกไปเอง หรือ……” หลินฮ่าวมองไปที่คนเหล่านี้ แล้วบอกกล่าวเบาๆ

ล้อเล่นน่ะ แม้แต่ทหารรับจ้างต่างชาติก็สามารถจัดการได้ทั้งหมด เขาจะไม่สามารถจัดการกับยามรักษาความปลอดภัยสองสามคนได้งั้นเหรอ ซึ่งเมื่อเทียบกับทหารรับจ้างที่ดื้อด้านแล้ว ยามเหล่านี้ก็เทียบเป็นเด็กไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินฮ่าว ทุกคนก็แสดงสีหน้าที่ลำบากใจ และบางคนยังดูทางซ้ายทีขวาที เพื่อสังเกตการอยู่ตลอดเวลา

หลินฮ่าวรออยู่หนึ่งนาที แล้วส่งข้อมูลไปยังเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ด้านนอกโดยตรง และตำรวจก็นำพวกเขาทั้งหมดออกไปอย่างรวดเร็วทันที

ซึ่งในคนเหล่านี้ บางคนถูกสงสัยกับเรื่องลักพาตัวของอวี้หยูเฉิน และบางคนก็มีเรื่องอย่างอื่นต่างๆ ทว่าอย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเข้าไปในสถานีตำรวจแล้ว อย่าหลังว่าในเร็วๆนี้จะออกมาได้

หลินฮ่าวมองไปที่ไม่กี่คนที่ยังคงอยู่ในที่นั่ง ซึ่งในหมู่พวกเขาเหลือเพียงสองคนที่เป็นหัวหน้าหน่อย คนหนึ่งชื่อจางจางเฉียง ส่วนอีกคนชื่อฟางจื้อกัง ซึ่งทั้งคู่เป็นคนที่ซื่อตรงมาก

“โอเค สำหรับการประชุมของแผนกรักษาความปลอดภัยในวันนี้ก็สิ้นสุดลงแค่นี้” หลินฮ่าวลุกขึ้นและเดินออกจากห้องประชุมไป

เมื่ออวี้หยูเฉินจัดการกับเอกสารเสร็จแล้ว เธอก็เห็นหลินฮ่าวเดินเข้ามา อวี้หยูเฉินจึงมองไปที่หลินฮ่าวแล้วถามว่า: “จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ”

หลินฮ่าวพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แค่จัดการคนบางคนเอง ต้องใช้เวลานานแค่ไหน” สีหน้าของเขานิ่งเฉยมาก