บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 64

"ไอ้น้อง แกกล้ามาหาเรื่องที่นี่หรอ?"หยูเซียวเห็นว่าลูกน้องของตัวเองล้วนถูกหลินฮ่าวคล่ำลงพื้น เลยพูดด้วยเสียงที่หนักแน่น

หลินฮ่าวปล่อยตัวผู้ชายออก มองมาที่หยูเซียวและพูดว่า"แกรู้ไหมว่าวันนี้แกจับใครไป?"

"ใคร?"หยูเซียวพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

"เหยาซื่อจง เขาเป็นอาของฉัน ปล่อยเขาเดี่ยวนี้!"สายตาของหลินฮ่าวจ้องมองไปที่หยูเซียว

หยูเซียวมองไปดูหลินฮ่าว อยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา"ฮ่าๆๆ......"จากนั้นย้ายสายตาไปที่มือของหลินฮ่าว"ไอ้น้อง แกรู้ไหมว่าที่นี่เป็นที่ไหนวะ?กล้ามาเอาคนที่นี่ซะด้วย?'

"จะเอาคนไปก็ได้ เอาห้าหมื่นหยวนมา ฉันก็จะปล่อยคน"หยูเซียวพูดอย่างราบเรียบ

"ฉันมีห้าหมื่นหยวน แต่ฉันไม่อยากให้แก!ฉันถามแค่คำเดียว จะปล่อยคนไหม?"หลินฮ่าวถามอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

"โยนมันออกไปสิ!"หยูเซียวพูดกับบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆ

บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆของหยูเซียวร่างใหญ่และดูแข็งแรงมาก ยิ้มแสยะและเดินไปทางหลินฮ่าว

พแเดินมาถึงหน้าหลินฮ่าวก็คิดจะจับตัวหลินฮ่าวขึ้นมา แต่หลินฮ่าวบีบแขนของชายร่างใหญ่ด้วยมือข้างเดียวโดยตรง

"อืม!"ชายร่างใหญ่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่สามารถยกตัวหลินฮ่าวขึ้นมาได้เลย แถมยังรู้สึกว่าข้อมือของตัวเองเจ็บปวดเล็กน้อย

"วุ้ย ทนปวดได้อยู่นะ!"หลินฮ่าวมองไปดูชายร่างใหญ่ตาหนึ่ง มือยังได้เพิ่มแรงเล็กน้อย

"โอ้ย!"ชายร่างใหญ่ส่งเสียงร้องเจ็บออกมาทันที มืออีกข้างหนึ่งของเขามุ่งไปทางหน้าอกของหลินฮ่าว ถ้าหมัดนี้ตีโดน จะสามารถได้ยินเสียงกระดูกหักดังกร๊อบๆ

หลินฮ่าวตรงไปตรงมามามาก หมัดเดียวก็ทำบอดี้การ์ดพิการไปแล้วหนึ่ง แล้วใช้มืออีกข้างตีเข้าท้ายทอยของบอดี้การ์ดอีกคน

"แล้วตอนนี้ล่ะ?จะปล่อยคนยัง?"หลินฮ่าวมองไปที่หยูเซียวแล้วถามด้วยเสียงที่แน่วแน่

หยูเซียวคิดไม่ถึงว่าบอดี้การ์ดสองคนของตัวเองเพียงสักครู่หนึ่งเท่านั้นก็ถูกหลินฮ่าวเอาชนะได้ เลยเกิดความหวาดกลัวต่อหลินฮ่าวเล็กน้อย แต่พอนึกถึงของที่อยู่ในลิ้นชักของตัวเอง สีหน้าของหยูเซียวก็ใจเย็นมาก

"แกเก่งมาก!"หยูเซียวพูดอย่างหนักแน่น

"แต่ไม่ว่าต่อสู้เก่งขนาดไหนก็สู้ปืนไม่ได้หรอก!"อยู่ๆหยูเซียวก็ถือปืนพกในมือ และเล็งปากปืนไปที่หลินฮ่าว

หลินฮ่าวขมวดคิ้ว พูดอย่างราบเรียบ"สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนอื่นใช้ปืนชี้มาที่ฉัน ฉันว่าแกเอาปืนลงดีกว่า!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินฮ่าว หยูเซียวนึกว่าหลินฮ่าวกลัว ก็หัวเราะและพูดว่า"ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วหรอ?คุกเข่าลงกล่าวขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันพอใจก็จะปล่อยแกไป"

"แกนี่ดื้อดึงยิ่งนัก!"หลินฮ่าวพูดอย่างดูถูก

หัวหน้าแก๊งชิงหลงพูดตามหลินฮ่าว"ครับผม ไม่ต้องคืน ไม่ต้องคืนแล้วครับ!"ตอนนี้หยูเซียวอยากจะรีบอัญเชิญหลินฮ่าวไปเลย จะกล้าให้อาเหยาคืนเงินได้อย่างไรเล่า

"อาเหยา ไปกันเถอะ!"หลินฮ่าวพูดอย่างราบเรียบ

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ดีสุดพวกแกก็อย่าไปหาเรื่องร้านนี้อีกนะ ไม่งั้นก็อย่ามาโทษฉันไร้ความเมตตาแล้วนะ"หลินฮ่าวพูดอย่างหนักแน่น

"ครับผม!"หยูเซียวพยักหน้าและพูด

"แน่นอนว่าถ้าแกคิดจะแก้แค้นฉัน สามารถมาหาฉันได้ตลอดเวลา ฉันชื่อหลินฮ่าว!"หลินฮ่าวพูดอย่างราบเรียบ ไม่มองหยูเซียวในสายตาเลย

"ผมไม่กล้าครับ"หยูเซียวรีบโบกมือ

"เฮ่อ!"หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา

หลินฮ่าวพาอาเหยาขึ้นรถ แล้วสตาร์ทรถออกจากพื้นที่ของแก๊งชิงหลงโดยตรง

"ไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้สิ ว่าหลินฮ่าวคนนี้ตกลงเป็นใครกันแน่ กูจะให้มันรู้ว่าตายยังดีกว่าอยู่อีก!"พอหลินฮ่าวไป หยูเซียวก็โมโหอย่างหนัก ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

เรื่องวันนี้สำหรับหยูเซียวเป็นเรื่องที่อัปยศมาก