บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 66

"ว้าว ขาวมาก สวยมากเลย!"ซ่งเย่พูดพร้อมแสยะยิ้ม

"ไม่รู้ว่าจับขึ้นไปจะเป็นความรู้สึกแบบไหนเนอะ?"ซ่งเย่มองไปที่นมใหญ่ของเหยาซือหย่า ยื่นมือคิดจะไปจับ

"ปัง!"เกือบจะโดนแล้ว แต่อยู่ๆประตูก็ถูกกระแทกออก

"บอกแล้วว่าอย่ามารบกวนไม่ใช่หรอ?"ซ่งเย่พูดอย่างไม่พอใจ และโบกมือสะกิดให้อีกฝ่ายออกไป

แต่อีกฝั่งไม่ได้คิดจะไปเลย ซ่งเย่จึงเงยหน้าขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นหลินฮ่าว สีหน้าก็เปลี่ยนทันที

"หลินฮ่าว!"ซ่งเย่พูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

"ซ่งเย่ คิดไม่ถึงว่าแกเป็นคนเลวแบบนี้ ฉวยโอกาสตอนคนมันหมดสติ"หลินฮ่าวเห็นเหยาซือหย่าที่นอนอยู่บนเตียง ก็พูดด้วยความโล่งอกโล่งใจ

ซ่งเย่มองดูหลินฮ่าว และพูดอย่างดูหมิ่น"หลินฮ่าว แกเป็นแค่ผู้รักษาความปลอดภัยเล็กๆเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์มาด่าว่าเรานะเฮ้ย"

"ฉันหมั่นไส้แกตั้งนานแล้ว ไม่คิดเลยว่าวันนี้แกจะมาหาถึงหน้า!"ซ่งเย่ชี้ไปที่หลินฮ่าวและทำท่าเหมือนอยู่เหนือกว่า

"รู้ไหมว่าฉันโคตรชอบสีหน้าของแกที่หมั่นไส้ฉัน แต่ทำอะไรฉันไม่ได้เลย"หลินฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

"เฮ่อ!คืนนี้แกตายแน่ๆ!"ซ่งเย่หยิ่งยโสมาก หลังจากพูดเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออกไป

"เฮ่อ!"

หลินฮ่าวใช้ขากระแทกซ่งเย่ออกไป หลินฮ่าวไม่ได้ออกแรงมากเลย แต่ซ่งเย่กลับล้มลงไปโดยตรง ลุกขึ้นมาไม่ได้สักที

"เตาะแตะๆ!"เวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา ในมือของทุกคนล้วนจับอาวุธ คนที่นำหน้ามองมาที่หลินฮ่าว

ซ่งเย่เห็นว่าคนกลุ่มนี้มา ก็ดีใจมาก พูดด้วยรอยยิ้ม"พี่กุยครับ เขาชอบมายุ่งเรื่องผมทุกครั้งเลย ช่วยผมสั่งสอนเขาทีพี่กุย"

พี่กุยเดินมา แสงที่มืดสลัวทำให้พี่กุยมองไม่เห็นสีหน้าของหลินฮ่าว

"แป๊ะ!"

อยู่ๆไฟก็เปิดออก พี่กุยได้เห็นใบหน้าของหลินฮ่าว ตะลึงทันที ทำไมถึงเป็นคนนี้หวะ

"พี่กุย ไปต่อยมันสิ!ซ่งเย่ชี้ไปที่หลินฮ่าวแล้วพูด

"ปัง!"

สิ่งที่ตอบกลับเขาเป็นการตบหน้า พี่กุยมองหลินฮ่าวแล้วพูดว่า"คุณหลิน ขอโทษนะครับ ผมไม่ทราบว่าซ่งเย่ไปขัดใจคุณตรงไหน แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลยครับ!"

ตอนที่หลินฮ่าวไปแก๊งชิงหลง คนนี้เคยเห็นหลินฮ่าว เขารู้ซึ้งกับความสามารถของหลินฮ่าว คนพวกนี้ไม่ใช่คู่แข่งของเขาอยู่แล้ว

"ทำไมฉันถึงกลับมานี่ล่ะ?"เหยาซือหย่ามองดูห้องนอนที่คุ้นเคยของตัวเอง

หลินฮ่าวก็เล่าเรื่องเมื่อคืนพร้อมกับผลสุดท้ายของซ่งเย่ให้เหยาซือหย่าฟัง เหยาซือหย่าฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้นมาก

"ถ้าฉันก็อยู่ด้วยก็ดีเลยสิ ฉันจะเอามันให้น่าดู"เหยาซือหย่ากำหมัดไว้ ทำสีหน้าเหมือนจะเอามันให้ตาย

"ในเมื่อน้องตื่นแล้ว งั้นพี่ไปแล้วนะ!"หลินฮ่าวพูดกับเหยาซือหย่า

เหยาซือหย่าดึงหลินฮ่าวเอาไว้ มองหลอนฮ่าวอย่างเคร่งขรึม และตะโกนเรียกอย่างอ่อนโยน"พี่!"

"เป็นไรหรอ?"หลินฮ่าวมองเหยาซือหย่าแล้วถาม

"ฉันกลัวอยู่คนเดียว พี่อยู่กับฉันหน่อยได้ไหมคะ?"เหยาซือหย่ามองหลินฮ่าวแล้วพูด หลินฮ่าวพยักหน้า แล้วนั่งอยู่ข้างๆ

หลินฮ่าวอยู่กับเหยาซือหย่า รอจนกว่าเหยาซือหย่าหลับอย่างสนิทถึงออกจากบ้านเหยา ก่อนที่จะออกได้เจอน้าเหยา น้าเหยาเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด

"กลับมาแล้วหรือ?นายยังเป็นบอดี้การ์ดของฉันอยู่ไหม?เลิกงานยังไม่รู้จักไปปกป้องฉันเหรอ?"หลินฮ่าวเพิ่งเหยียบเข้ามาในห้องรับแขก ก็ได้ยินเสียงที่สอบถามของอวี้หยูเฉิน

"ไม่มีความรับผิดชอบแม้แต่นิดเลย ถ้าหากวันนี้ฉันพบอันตรายล่ะ?"อวี้หยูเฉินถามต่อ