บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 69

"หลินฮ่าว คืนนี้ฉันต้องทำงานล่วงเวลา"อวี้หยูเฉินมองดูหลินฮ่าวด้วยรอยยิ้ม

หลังจากผ่านการเข้ากันของช่วงนี้ แม้กระทั่งอวี้หยูเฉินเองก็ไม่ได้สังเกตว่า เธอเกิดความพึ่งพิงต่อหลินฮ่าว ไม่ว่าจะเป็นเข้างาน เลิกงาน หรือกินข้าว แม้กระทั่งการนอนหลับ ถ้าหลินฮ่าวไม่อยู่ อวี้หยูเฉินมักจะรู้สึกนอนหลับไม่ค่อยดี

หลินฮ่าวได้ยินคำพูดของอวี้หยูเฉิน ก็รู้ความหมายของอวี้หยูเฉินทันที เธอจะให้หลินฮ่าวทำงานล่วงเวลาพร้อมกับเธอ หลินฮ่าวเลยพยักหน้า

หลินฮ่าวสังเกตเห็นว่าช่วงนี้อวี้หยูเฉินยุ่งมาก การพัฒนาของบริษัทไม่ค่อยราบรื่น และยังมีข่าวลือว่า อวี้หยูเฉินอาจจะต้องถูกปลดออกจากตำแหน่งประธานบริษัท

หลินฮ่าวเดินออกจากห้องทำงานอย่างเงียบๆ

อวี้หยูเฉินเงยหน้ามองไปทิศทางของหลินฮ่าว พบว่าหลินฮ่าวไม่อยู่ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แล้วก้มหน้าจัดการเรื่องของตัวเองอีกต่อไป

ผ่านไปสิบกว่านาที อยู่ๆอวี้หยูเฉินก็ได้ดมกลิ่นหอมกลิ่นหนึ่ง ยังไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมากดังขึ้นข้างหู

"ถึงแม้งานมันสำคัญแต่ก็ต้องกินข้าวของด้วย ไม่งั้นร่างกายจะไหวได้อย่างไรล่ะครับ"หลินฮ่าวพูดไปด้วยพร้อมเปิดกล่องออกมา

กลิ่นหอมส่งเข้าไปในจมูกของอวี้หยูเฉิน อวี้หยูเฉินเห็นว่าเป็นกับข้าวที่ตัวเองชอบทั้งนั้น ความผิดหวังแต่เดิมก็กลายเป็นความซาบซึ้งใจทันที

"หลินฮ่าว ขอบคุณนะ!"อวี้หยูเฉินเงยหน้าขึ้น ตาโตๆกะพริบไปเรื่อยจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ

"อย่าซาบซึ้งนะ ผมแค่หิวเอง ก็เลยซื้อให้คุณด้วย"หลินฮ่าวแบะปาก จากนั้นก็เดินไปทางที่นั่งของตัวเอง

"คุณนี่ให้ฉันเกิดความซาบซึ้งหน่อยไม่ได้หรือไง?"อวี้หยูเฉินรู้สึกจนคำพูด มีคนแบบนี้ที่ไหนได้ล่ะ

คนอื่นมาจีบเธอ ล้วนอยากจะให้เธอได้ซาบซึ้งใจ แต่คนต่อหน้านี้แปลกจริง ผู้หญิงเกิดจะซาบซึ้งจนน้ำตาไหลแล้ว ไอ้เจ้านี่ยังตั้งใจจะพูดให้หมดความซาบซึ้งด้วย

อวี้หยูเฉินทำตาขาวใส่ ไม่นานใจก็จดจ่ออยู่กับกินข้าวแล้ว

เมื่อเห็นอวี้หยูเฉินที่ตั้งใจกินข้าวอยู่ สมองของหลินฮ่าวมีร่างคนหนึ่งเกิดขึ้น

"ฮ่าว อร่อยมาก!"ผู้หญิงมองดูหลินฮ่าวด้วยสีหน้าที่มีความสุขอิ่มใจ หลินฮ่าวปรากฏแสงที่ซับซ้อนขึ้นชั่วพริบตา และปกปิดสิ่งที่ซ่อมอยู่ในใจอย่างสิ้นเชิง

……

"หลินฮ่าว เพศชาย......"หลิงหยิงเสวี่ยเปิดอ่านเอกสารของหลินฮ่าว พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่เด็ก แล้วถูกเหยาซื่อจงเอาไปเลี้ยง ต่อจากนั้นออกจากบ้านเหยา ไม่รู้ไปไหน ระหว่างนี้มีประสบการณ์ช่วงหนึ่งไม่มีการบันทึกใดๆ

"ตกลงหลินฮ่าวได้ประสบอะไรมา?"หลิงหยิงเสวี่ยมองดูเอกสารของหลินฮ่าว ความอยากรู้ต่อหลินฮ่าวก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

มีคำพูดหนึ่งกล่าวได้ดี เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเกิดความอยากรู้ต่อผู้ชายคนหนึ่ง งั้นผู้หญิงคนนี้มีโอกาสสูงมากที่จะชอบผู้ชายคนนี้

"หัวหน้า คุณดูเอกสารของหลินฮ่าวอยู่อีกแล้วหรือ?หัวหน้าชอบเขาหรือ?"ตำรวจหญิงคนหนึ่งเดินมา เห็นเอกสารในมือของหลิงหยิงเสวี่ย ก็ถามด้วยรอยยิ้ม

"เฮ้ย กี่โมงแล้วเนี่ย!"อวี้หยูเฉินบิดขี้เกียจ เงยหน้ามองดูหลินฮ่าว

หลินฮ่าวเงยหน้าก็เห็นท่าทางของอวี้หยูเฉินพอดี มือสองข้างของอวี้หยูเฉินยื่นไปข้างหลัง เผยให้เห็นหน้าอกที่ใหญ่โต มองขึ้นไปแล้วน่าดึงดูดคนมาก

พอหลินฮ่าวเห็นฉากนี้ สายตาก็ย้ายออกไม่ได้

อวี้หยูเฉินไม่ได้ยินเสียงของหลินฮ่าวตั้งนาน เงยหน้ามองไปทางหลินฮ่าว ถึงสังเกตว่าหลินฮ่าวกำลังจ้องมองหน้าอกของตัวเองอยู่

สีหน้าของอวี้หยูเฉินออกแดง รีบเก็บท่าทางของตัวเองกลับมา แต่ในใจกลับรู้สึกดีใจ ไอ้เจ้านี่มีปฏิกิริยาเหมือนคนธรรมดาเยอะขึ้นแล้ว

หลินฮ่าวก็รู้สึกตัวได้ทันที แต่เขาเป็นคนหน้าด้าน ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ มองดูเวลา"เที่ยงคืนแล้ว คุณทำเสร็จแล้วหรือ?"

"อืม!"อวี้หยูเฉินพยักหน้า กว่าจะจัดการเรื่องที่ตัวเองเป็นห่วงที่สุดเสร็จสิ้น

หลินฮ่าวพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม"งั้นก็ไปกันเถอะ!"

ทั้งบริษัทไม่มีสักคนอยู่ ทั้งสองคนนั่งขึ้นไปบนรถ หลินฮ่าวเริ่มสตาร์ทรถแล้วค่อยๆขับออกจากบริษัท

มาเซราตีขับออกจากเทียนหยูกรุ๊ป ชายเสื้อคลุมหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรออกไป"พวกเขาออกจากเทียนหยูกรุ๊ปแล้ว!"พูดเสร็จก็วางสาย

จากนั้นชายเสื้อคลุมก็หายไปในท่ามกลางความมืด