บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 86

“ขอบคุณค่ะ!” อวี้หยูเฉินเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ

“ในเมื่อเรื่องก็จบลงแล้ว งั้นพวกผมก็ขอลาไปก่อนนะครับ ยังมีเรื่องให้ผมต้องจัดการต่ออีก!” พวกโจวเจี้ยนหัวแม้แต่ประโยคอำลาก็ยังเอ่ยไปในทางเดียวกัน ก่อนจะออกไปจากห้องประชุมพร้อมกัน

หลังจากที่ส่งทั้งสามคนจากไป จู่ ๆอวี้หยูเฉินก็พลันกอดหลินฮ่าว

“หลินฮ่าว ฉันดีใจจังเลย ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าในวินาทีสุดท้ายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ได้” อวี้หยูเฉินเอ่ยในอ้อมกอดของหลินฮ่าว

หลินฮ่าวพยักหน้า พูดเป็นเล่น ก็หุ้นเป็นของฉัน แน่นอนว่าผลมันก็ต้องออกมาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ทว่าหลินฮ่าวไม่ได้พูดออกมา หลินฮ่าวกับอวี้หยูเฉินออกมาจากห้องประชุมพร้อมกัน

“ฮ่าๆ......หลินฮ่าว ตอนนี้แบคนายไม่ใช่ประธานบริษัทอีกต่อไปแล้ว ฉันจะคอยดูว่านายจะเหิมเกริมอีกยังไง!” ทั้งคู่เดินออกมา ก็พลันพบกับโอหยางหงที่มองพวกเขาสองคนหน้ายิ้มๆ

“หลินฮ่าว ตอนนี้นายลองห้าวดูสิ!” โอหยางหงเอ่ยกลั้วหัวเราะเสียงดัง

“ไอ้หน้าโง่!” หลินฮ่าวส่ายหัว ท่าทางเหมือนมองคนวิกลจริต

“โอหยางหง ฉันขอประกาศว่าคุณถูกบริษัทไล่ออกแล้ว ไปเก็บของแล้วออกไปซะ!” อวี้หยูเฉินเอ่ยเสียงขรึม

“ฮ่าๆๆ......ตลกสิ้นดี นี่เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทอยู่อีกหรือไง ฉันว่าคนที่ควรไปคือเธอต่างหาก อวี้หยูเฉิน!” โฮหยางหงหัวเราะเอ่ยอย่างได้ใจ

“โจวฉวน เรียกคนมาลากพวกสวะสามตัวในห้องประชุมออกไปซะ!” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงเรียบ

“ครับ!”

ไม่นาน พวกโจวฉวนก็ลากพวกหวงซื่อเหรินและบอดี้การ์ดออกไป โอหยางหงเห็นแบคตัวเองหมดสติ พลันตกใจจนหน้าซีดเผือด

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” โอหยางหงเอ่ยถามอย่างไม่อยากเชื่อ

“คุณหวง คุณหวง!” โอหยางหงตะโกนเรียกเสียงดัง

“นับจากนี้เป็นต้นไป ฉันก็คือประธานบริษัท เป็นผู้รับผิดชอบทุกอย่างในบริษัท ดังนั้นโอหยางหง คุณถูกไล่ออกแล้ว!” อวี้หยูเฉินเอ่ยอย่างเยือกเย็น

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ!” โอหยางหงปากบอกแบบนั้น ทว่าในใจกลับเชื่อไปแล้ว

“งั้นก็ดูเอาเอง!” อวี้หยูเฉินเอาหนังสือมอบอำนาจออกมา โอหยางหงงงเป็นไก่ตาแตก มีเพียงหลินฮ่าวที่รู้ว่าแท้จริงแล้วหนังสือมอบอำนาจนี้ไม่มีผลทางกฎหมายอะไรทั้งสิ้น เพราะพวกโจวเจี้ยนหัวไม่ได้เป็นผู้ถือหุ้น

พวกพนักงานที่คอยจับตาดูเรื่องนี้มาโดยตลอดได้ยินว่าอวี้หยูเฉินยังคงเป็นประธานบริษัท ก็พลันโล่งอกทันที

มีอวี้หยูเฉินอยู่ พวกเขาถึงจะอยู่ดีมีสุข การทำงานเองก็จะสนุก ถ้าอวี้หยูเฉินไม่อยู่ เกรงว่าพวกเขาเองก็จะไม่อยู่ในบริษัทอีกแล้ว

อีกอย่าง ดูจากวามสัมพันธ์ของหลินฮ่าวและอวี้หยูเฉินแล้ว ถ้าหลินฮ่าวพูดอะไรบางอย่างต่อหน้าอวี้หยู่เฉิน งั้นเกรงว่าเขาก็คงจะต้องเสียงานนี้ไปทันทีแน่ ๆ

“จบแล้ว!”

“จบเห่แล้ว!” ใจของซ่งเย่พลันเย็นเยียบลงโดยสิ้นเชิง

ทันใดนั้น จู่ ๆก็มีกลุ่มตำรวจเดินเข้ามา ก่อนจะเห็นซ่งเย่ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

“คุณซ่งเย่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณถูกจับแล้ว!” คนนำทีมคือหลิงหยิงเสวี่ย ก่อนจะประกาศเสียงกร้าว

“พวกคุณมีสิทธิ์อะไร?” ซ่งเย่มองหลิงหยิงเสวี่ยแล้วเอ่ยถาม

“อุบัติเหตุรถยนต์!” หลิงหยิงเสวี่ยพูดสั้นๆ ซ่งเย่พลันเผยสีหน้าซีดเผือด คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดโปงแล้ว

เมื่อวานเรื่องที่อวี้หยูเฉินคุยกับหลิงหยิงเสวี่ยก็คือเรื่องนี้ ดังนั้นหลิงหยิงเสวี่ยจึงยอมปล่อยตัวหลินฮ่าวออกไป ส่วนที่ให้หลินฮ่าวกลับไปก็พูดไปงั้น

“คุณตำรวจ ซ่งเย่ทำอะไรผิดงั้นเหรอคะ?” น้าเหยาเห็นตำรวจจะพาตัวซ่งเย่ไปก็รีบเอ่ยถามทันที

“ซ่งเย่ถูกจับกุมเพราะต้องหาคดีฆาตกรรมโดยเจตนา!” หลิหยิงเสวี่ยเอ่ยเสียงขรึม