บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 87

“อะไรนะ!” น้าเหยาช็อก ซ่งเย่คือฆาตกร ตำรวจมาจับถึงที่แบบนี้ ต้องไม่ผิดแน่ ๆ คิดได้ดังนั้นก็ยิ่งตะลึงงันเข้าไปอีก

สองวันผ่านไป มีข่าวจากโรงพักมาว่า เพราะมีหลักฐานทางวิดิโอและอื่นๆ ซ่งเย่จึงสารภาพผิดในสิ่งที่ตัวเองทำ แล้วถูกขังอยู่ในคุก

ส่วนอีกคน—หวงซื่อเหริน หลังจากที่หลินฮ่าวให้เพื่อนตัวเองช่วยสืบเสาะ ก็ได้หลักฐานมามากมาย หลินฮ่าวส่งหลักฐานพวกนี้ให้อวี้หยูเฉิน อวี้หยูเฉินดำเนินการด้วยตัวเอง วันที่สอง หวงซื่อเหรินก็ถูกจับในข้อหาก่ออาชญากรรมทางเศรษฐกิจ

แม้ว่าเบื้องหลังหวงซื่อเหรินจะยังมีคน ทว่าคนพวกนั้นก็ไม่สามารถจะช่วยหวงซื่อเหรินได้

ณ เวลาหนึ่ง ราวกับว่าโลกทั้งใบพลันเงียบสงบลง หลินฮ่าวว่างทั้งวันไม่มีอะไรทำ จึงมักจะไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะเล็ก

ทว่าหลายวันนี้กลับแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก เพราะไม่เห็นปู่ถังที่สวนสาธารณะเล็กอีกแล้ว วันแรกหลินฮ่าวยังนึกว่าปู่ถังติดธุระก็เลยไม่มา แต่ผ่านไปครึ่งเดือนแล้วก็ยังไม่เห็นปู่ถัง

หลินฮ่าวลอบเอ่ยในใจว่าเสียดาย

“หลินฮ่าว ฉันมีข่าวดีมาบอกนาย!” วันนี้หลินฮ่าวเดินกลับจากสวนสาธารณะ อวี้หยูเฉินก็เอ่ยกับหลินฮ่าวอย่างตื่นเต้น

“ข่าวดีอะไร ผมขอเดา ว่าน่าจะเป็นวิจัยโครงการเสร็จแล้วสินะ!” หลินฮ่าวเอ่ยยิ้มๆ

“ไม่สนุกเลยสักนิด ลึกลับสักหน่อยไม่ได้เลยหรือไง เดาออกมาแบบนี้จะยังสนุกอะไรล่ะ?” อวี้หยูเฉินจู๋ปากเอ่ย

“ใครบอกให้ผมฉลาดกันล่ะ!” หลินฮ่าวเอ่ยอย่างได้ใจ

“หึ! วิจัยโครงการเสร็จแล้ว ยังเหลือพวกรายละเอียดอยู่นิดหน่อย ถ้าเสร็จสมบูรณ์ก็ออกสู่ตลาดได้อย่างเป็นทางการแล้ว ฉันเชื่อว่าถ้าถึงเวลามันจะต้องสร้างคุณค่าที่ยิ่งใหญ่ให้กับโลกแน่นอน” อวี้หยูเฉินเอ่ยยิ้มๆ เธอสามารถจินตนาการออกว่าโครงการนี้ของเธอจะสร้างประโยชน์ให้โลกมากมายขนาดไหน

“อืม ยินดีด้วยครับ!” หลินฮ่าวยิ้มเอ่ย

......

“พี่คะ พ่อได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้เข้าโรงพยาบาลแล้ว!” จู่ ๆเหยาซือหย่าก็บุกเข้ามาในห้องทำงานของหลินฮ่าว แล้วเอ่ยอย่างร้อนรน

หลังจากผ่านเรื่องราวเมื่อครั้งก่อน อวี้หยูเฉินก็แต่งตั้งให้โจวฉวนเป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย ส่วนหลินฮ่าวก็ไม่ชอบทำงานในตำแหน่ง ก็เลยว่างโดยสิ้นเชิง

อีกทั้งอวี้หยูเฉินยังจัดห้องทำงานให้หลินฮ่าว ซึ่งอยู่ข้างๆอวี้หยูเฉิน ปกติหลินฮ่าวไม่ได้ใช้ มีเพียงบางครั้งที่ไปนั่งในห้องทำงาน ทว่าเหยาซือหย่าก็ยังหาหลินฮ่าวเจอได้ทุกครั้ง

“อาเหยาบาดเจ็บงั้นเหรอ สาหัสไหม?” หลินฮ่าวผุดลุกขึ้นยืน

“ถูกรถชนน่ะ ได้ยินมาว่าต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อดูอาการสักระยะหนึ่ง คนชนเป็นคนส่งพ่อฉันไปที่โรงพยาบาล เราไปดูคุณพ่อกันเถอะ!” เหยาซือหย่าเอ่ยกับหลินฮ่าว

หลินฮ่าวพยักหน้า ทั้งคู่ลางานกับอวี้หยูเฉิน จากนั้นก็ไปที่โรงพยาบาล

ตอนที่ทั้งคู่มาถึงโรงพยาบาล น้าเหยากำลังทะเลาะกับคู่กรณี เหยาซือหย่ารีบเข้าไปปลอบอารมณ์แม่ตัวเอง ส่วนหลินฮ่าวก็ทำความเข้าใจสถานการณ์กับคู่กรณี

“ผมแจ้งความแล้ว รอตำรวจมาจัดการเถอะ!” คู่กรณีคือคนขับรถแซ่หวู หลินฮ่าวได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า

“อาเหยา เป็นยังไงบ้าง?” หลินฮ่าวเข้าไปในห้องผู้ป่วยก็เห็นเหยาซื่อจง เหยาซื่อจงดูแล้วสภาพจิตใจยังดี ไม่เป็นอะไรมาก