บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 88

“ปู่ถัง วางใจเถอะ ย่าถังต้องไม่เป็นไรแน่ ๆ” หลินฮ่าวเอ่ยอย่างอวยพร

“ภาวนาให้เป็นแบบนั้น!” ปู่ถังเอ่ย แต่ในใจกลับไม่หวังอะไรมากแล้ว

“ที่จริง คนเราทั้งชีวิตนี้ น่าจะคุ้นชินกับพวกเรื่องเกิดแก่เจ็บตายแล้วล่ะ ภรรยาฉันก็อยู่กับฉันมาสี่สิบกว่าปีแล้ว ที่ผ่านมาพวกเราก็รักกันดีมาโดยตลอด หล่อนได้ไปก่อนก็ดี จะได้รู้สึกเจ็บปวดน้อยลง” ปู่ถังเอ่ย

“ปู่ถังอย่าพูดแบบนี้เลย คนดีย่อมมีบุญ ผมเชื่อว่าจะมีทางแก้แน่ ๆ” หลินฮ่าวเอ่ย ได้ยินหลินฮ่าวพูดดังนั้น ปู่ถังก็ส่ายหัว

“ปู่ถัง ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ความสามารถทางการแพทย์ติดอันดับต้นๆของโลก ผมเชิญเขามาช่วยดูคุณย่า ไม่แน่อาจจะมีทางรักษาให้หายได้” หลินฮ่าวเอ่ยกับปู่ถัง

“จริงเหรอ?” ปู่ถังตาเป็นประกาย

“แต่คนระดับนั้นเราจะเอาอะไรไปเชิญเขามา แค่พบเจอยังไม่ได้” แววตาของปู่ถังหม่นหมองลงกว่าเดิม คนแบบนั้นค่าตัวคงจะสูงเสียดฟ้าแน่ ๆ พวกเขาไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น

“ปู่ถัง คนอื่นอาจจะเป็นแบบนี้ แต่สำหรับผมแล้วมันง่ายมากๆ แค่ผมโทรไปสายเดียว เขาก็จะต้องมาแน่ ๆ” หลินฮ่าวเอ่ยยิ้มๆ

“แต่ฉันไม่มีเงิน!” ปู่ถังส่ายหัว

“ปู่ถัง ถ้าเพื่อนผมมาช่วยรักษาแล้วยังเก็บเงิน ผมอัดมันจนน่วมแน่ ๆ วางใจเถอะ เรื่องพวกนี้ผมจัดการเอง!” หลินฮ่าวยิ้มเอ่ย

“ขอบคุณนะหลินฮ่าว ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นยังไง ฉันก็ขอบคุณนายมากๆ” ปู่ถังมองหลินฮ่าวอย่างซาบซึ้งใจ

หลินฮ่าวส่ายหัว จากนั้นก็โทรหาเพื่อนตัวเอง

“ฮัลโหล หลิน ทำไมจู่ ๆถึงนึกโทรหาฉัน” ผู้ชายคนหนึ่งในสายเอ่ยด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว

“จอห์น ที่ฉันมีคนไข้คนหนึ่ง เป็นโรคอะไรก็ตรวจไม่พบ ฉันอยากให้นายมาช่วยดูให้หน่อย” หลินฮ่าวเองก็ตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษ

“ครอบครัวนายเหรอ? แต่เท่าที่ฉันรู้เหมือนนายจะไม่มีครอบครัวนี่!” จอห์นเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ

“หรือนายจะมีแฟนแล้วงั้นเหรอ เป็นครอบครัวของแฟนเหรอ” จอห์นเอ่ยกลั้วขำอย่างหยอกล้อ

“เป็นคนแก่คนหนึ่ง นายมาดูก็ได้แล้ว จะมาเมื่อไหร่?” หลินฮ่าวถาม

“นายโทรหาฉันแล้วทั้งที ฉันก็ต้องไปทันทีสิ!” จอห์นยิ้มเอ่ย

หลังจากคุยเรื่องพวกนี้เสร็จ หลินฮ่าวก็วางสาย เอ่ยกับปู่ถังว่า “ปู่ถัง พรุ่งนี้เขาก็น่าจะมาถึงแล้ว ถึงเวลาก็ให้เขาช่วยดูให้ ไม่แน่อาจจะมีวิธีก็ได้”