บอดี้การ์ดเนื้อหอม ออกโรง! นิยาย บท 89

“นาย......” เหยาซื่อจงยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่หลินฮ่าวกลับโบกมือยิ้มเอ่ยว่า “อาเหยา เอาตามนี้เถอะครับ”

อาเหยามองหลินฮ่าวอย่างขอโทษ แม้จะไม่รู้ว่าหลายปีมานี้หลินฮ่าวออกไปทำงานเป็นยังไงบ้าง ทว่าอาเหยาไม่ต้องการให้หลินฮ่าวกลายเป็นแบบนี้จริงๆ

เหยาซือหย่าส่งหลินฮ่าวออกมา ตลอดทางทั้งคู่ไม่มีใครพูดอะไร เมื่อเดินมาถึงหน้ารถ เหยาซือหย่าก็มองหลินฮ่าวแล้วเอ่ยว่า “ขอบคุณนะหลินฮ่าว!”

หลินฮ่าวโบกมือปฏิเสธ ยิ้มเอ่ยว่า “ฉันกลับไปก่อนนะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องต้องจัดการ พวกเธอเองก็รีบกลับซะล่ะ”

“อืม!”

หลินฮ่าวขับรถออกจากโรงพยาบาล

เช้าวันที่สอง หลินฮ่าวก็มาที่สนามบิน จอห์นนั่งเครื่องเที่ยวบินคืนเมื่อวาน เช้าวันนี้ก็ถึงแล้ว หลินฮ่าวรออยู่ที่ประตูทางออก ในที่สุดก็เห็นคนต่างชาติคนหนึ่งเดินออกมา

“นายเปลี่ยนสีหน่อยไม่ได้เลยหรือไง?” หลินฮ่าวมองจอห์นที่อยู่ในชุดสูทสีแดงสด พลางส่ายหน้าอย่างจนใจ

ตั้งแต่ที่รู้จักกับจอห์น เสื้อของจอห์นก็มักจะมีแต่สีแดง หรือไม่ก็สีชมพู นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีสีอื่นอีก แม้จะเป็นชุดทำงานของเขาก็ยังเป็นสีแดง

“ฉันชินแล้วล่ะ หลิน นายเองก็ควรจะชินนะ!” จอห์นเอ่ยกลั้วขำ

“ไม่รู้จริงๆว่านายคือหมอหรือปีศาจกันแน่!” หลินฮ่าวส่ายหัว พลางเอ่ยแซวจอห์น

จอห์นยิ้มเริงร่า ทั้งคู่เดินคุยกันออกไปจากสนามบิน ก่อนจะขึ้นรถมาเซราตีแล้วจากไป

“ต้องการพักผ่อนหนึ่งวันไหม?” หลินฮ่าวขับรถพลางเอ่ยถามจอห์น

จอห์นครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยว่า “บอกตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาประเทศนี้ ฉันต้องปรับเวลา และปรับตัวให้เขากับสภาพแวดล้อมที่นี่”

“ตกลง!”

หลินฮ่าวส่งจอห์นมาที่โรงแรมห้าดาว จากนั้นก็กลับไปที่บริษัท

“นานๆทีจะเห็นนายมาห้องทำงานฉัน ไม่เห็นเงานายตั้งแต่เช้าเลย ไปไหนมาล่ะ?” อวี้หยูเฉินเห็นหลินฮ่าวเดินเข้ามา เธอมองหลินฮ่าวแวบหนึ่ง ก่อนจะทำงานไปพลางพูดไปพลาง

“ผมมาแจ้งคุณน่ะ พรุ่งนี้ผมต้องลางาน” หลินฮ่าวเอ่ยเสียงขรึม

“ลางานเหรอ ฉันอนุญาต!” อวี้หยูเฉินไม่ถามอะไรหลินฮ่าวกลับตอบตกลงทันที

หลินฮ่าวแปลกใจกับท่าทางของอวี้หยูเฉินมาก นี่เธอไม่ถามแม้แต่คำเดียวเลยงั้นเหรอ

“ยังมีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?” เธอมองหลินฮ่าวแล้วถาม

หลินฮ่าวส่ายหัว อวี้หยูเฉินก็โบกมือให้หลินฮ่าวออกไป

หลินฮ่าวไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าอวี้หยูเฉินเป็นอะไรกันแน่ เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้น ทำไมถึงมีท่าทางแบบนี้ได้?