บอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ นิยาย บท 9

ในเวลานี้ ป้าสะใภ้ใหญ่เข้ามาดึงจ้าวซีซี “ไม่ต้องรีบร้อน พี่ชายที่เหลือคนอื่นๆ ของเธอจะมาถึงในไม่ช้า ไว้เจอหน้าพวกเขาก่อนค่อยกลับก็ยังไม่สาย ที่ที่มีคนในครอบครัวถึงจะเรียกว่าบ้าน”

หลินตงเย่มองป้าสะใภ้ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความซาบซึ้งใจ หากไม่ได้ผู้หญิงคนนี้ที่ดูแลประคบประหงมน้องสาวมาตลอด น้องสาวก็คงมีชีวิตที่ย่ำแย่กว่านี้ เขาเอ่ยปากอย่างนอบน้อม “ผมจัดการจองห้องไว้แล้ว ไปทานข้าวที่ห้องอาหารกันก่อนดีกว่านะครับ”

จ้าวซีซีเดินไปพร้อมกับป้าสะใภ้ใหญ่ โดยมีพี่ชายที่ตนพึ่งได้เจอเดินนำอยู่ข้างหน้า พบว่าอีกฝ่ายเหมือนจะพูดน้อยมาก และค่อนข้างทำตัวห่างเหินไม่ค่อยน่าสุงสิงด้วยเท่าไรนัก

แต่ดูเหมือนว่าพี่ชายเธอจะรวยมาก!

เธอลงมาจากดาดฟ้าโรงแรมเจ็ดดาว สภาพแวดล้อมของที่นี่ดูไฮโซมาก เธอไม่เคยมาที่แบบนี้มาก่อน

หลินตงเย่คิดถึงเรื่องที่น้องสาวต้องกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเก่า ก็ปวดใจขึ้นมาจนแทบหายใจหายคอไม่สะดวก

จ้าวซีซีมองไปยังหลินตงเย่ “พี่เป็นอะไรไปคะ?”

“เปล่า มีทรายเข้าตาน่ะ น้องพี่ ลองคิดใหม่อีกทีไหมว่าอยากเปลี่ยนที่อยู่หรือเปล่า?”

เขาเตรียมบ้านช่องไว้มากมาย กลับไปจะต้องเลือกคฤหาสน์ที่หรูหราที่สุดให้น้องสาวแน่นอน!

จ้าวซีซีส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันว่าบ้านหลังเดิมก็ดีอยู่แล้ว ที่นั่นต่างหากเป็นที่ที่ฉันเติบโตมา จะเป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่โตแค่ไหนก็ช่าง ฉันไม่เปลี่ยนหรอกค่ะ และก็ไม่สนใจด้วยค่ะ!”

คำพูดติดอยู่ที่คอหลินตงเย่ สุดท้ายก็ได้แต่กล้ำกลืนมันลงไป

ก็จริง ตอนนั้นเป็นเขาที่ทำน้องสาวหาย หลายปีนี้แทบไม่ได้รับผิดชอบอะไรเลย ดังนั้นน้องสาวถึงปฏิเสธที่จะอยู่ในคฤหาสน์ที่เขาเสนอให้

หลินตงเย่น้ำเสียงอ่อนโยน “ได้ ตามใจเธอ”

สถานที่ที่น้องสาวอยู่ได้ เขาก็ต้องอยู่ได้ เขาตัดสินใจว่าจะอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับน้องสาว

ไม่ก็ซื้อตึกนั้นเลยแล้วกัน

จากนั้นก็ค่อยทำให้ชั้นอื่นๆ เป็นห้องว่าง จะได้เป็นที่พักให้คนรับใช้ และสามารถบริการน้องสาวได้ทุกที่ทุกเวลา

เป็นความคิดที่บรรเจิดมาก

กลุ่มคนมาถึงยังห้องโถงใหญ่ หลินตงเย่เหลือบมองมือถือแวบหนึ่ง “น้องพี่ พี่สะใภ้ของเธอโทรมา พวกเธอเข้าไปนั่งรอก่อนนะ”

หลินตงเย่เดินมาที่ด้านข้าง อีกฝั่งเป็นเสียงอันสดใสของผู้หญิงดังขึ้น “ขา ฉันหอบเอาโฉนดบ้านกองโตมาด้วย แล้วยังมีเครื่องประดับเพชรพลอยที่เก็บสะสมมานานหลายปี กระเป๋ารุ่นลิมิเต็ด รวมถึงรถคันโปรดของพี่ๆ น้องๆ พวกคุณ ฉันได้ขนทั้งหมดมาเรียบร้อยแล้ว เมื่อถึงเวลาค่อยให้น้องสาวคุณเลือกดูว่าชอบอะไร”

——

ทางด้านนี้ จ้าวซีซีพาป้าสะใภ้ใหญ่ที่ดูเก้ๆ กังๆ ไปห้องอาหารด้านข้าง

ป้าสะใภ้ใหญ่กดเสียงต่ำและพูดว่า “เหมือนว่าครอบครัวพี่ชายเธอจะรวยมาก ต่อไปเธอไม่ต้องลำบากแล้วนะ”

“ป้าสะใภ้ใหญ่ ครอบครัวคนรวยมันไม่ธรรมดาแบบนี้หรอก ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมตอนนั้นถึงโดนทอดทิ้ง อาจเป็นการกระโดดออกจากหลุมไฟหนึ่งเข้าสู่หลุมไฟถัดไปก็ได้”

“ถุย ๆ ๆ อย่าซี้ซั้วพูด เมื่อก่อนมีหมอดูทักว่าเธอมีวาสนาเป็นผู้ร่ำรวยที่สูงส่ง”

จ้าวซีซีประคองมือของป้าสะใภ้ใหญ่ “เขาให้เฮลิคอปเตอร์มารับฉัน ถ้างั้นเขารู้เรื่องของฉันกับฮั่วหานฮุ่ยแล้วเหรอคะ?”

“ไม่รู้ ป้าบอกแค่ว่าเธอทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่คฤหาสน์นั้น ป้ารู้ว่าเธอไม่อยากเปิดเผยว่าได้แต่งให้กับฮั่วหานฮุ่ยแล้ว ป้าเลยไม่ได้บอกใคร”

จ้าวซีซีโล่งอกไปที แบบนั้นก็ดี

ทันใดนั้นพ่อแม่แม่บุญธรรมวิ่งปรี่เข้ามาด้านข้าง และเริ่มก่นด่าจ้าวซีซี “จ้าวซีซี ยัยเด็กที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ตอนนั้นเธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีใครอยากได้ ครอบครัวเรามีใจเมตตาถึงรับเลี้ยงเธอไว้ แต่สุดท้ายตอนนี้เธอได้เจอกับครอบครัวที่มีตังค์แล้ว ก็คิดจะผลักไสพวกเรางั้นเหรอ? ตระกูลจ้าวของเรามีบุญคุณกับเธอนะ”