BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 15

EP 14

พอฉันเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็ต้องรีบปิดโทรศัพท์ทันทีแล้วถอนหายใจออกมาไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากฉัน พอช่วยก็หาว่าฉันลํ้าเส้น พอตอนนี้กลับไปเอาไลน์ฉันมาจากไหนไม่รู้ถึงได้ทักมา ทั้งที่ตัวเองเป็นคนไล่ฉันแท้ๆ แล้วเรื่องอะไรฉันจะตอบ

"เป็นอะไรหน้าดูเซ็งๆ"

"เปล่าค่ะ แค่คนประสาททักมาก่อกวน"

"บล็อคไปเลยดิ ปล่อยให้มันทักมากวนอีกทำไม"

"จะดีหรอคะ"

"ถ้าเป็นประสาทจริงๆก็บล็อคไปเถอะ คุยด้วยก็ปวดสมองเปล่าๆ" พอได้คำแนะนำจากพี่อิงโก๊ะฉันก็ไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหวังจะกดบล็อคแต่ก็มีสายเรียกเข้าโทรเข้ามาซะก่อนเบอร์แปลกๆ มันเบอร์ใครกันนะ

"รับโทรศัพท์ก่อนค่อยบล็อคก็ได้"

"เบอร์แปลกๆอ่ะค่ะ รีนไม่ค่อยอยากรับ"

"เพื่อคนรู้จักเอาเบอร์คนอื่นโทรมาไง รับหน่อยไม่เสียหาย"

หรือบางทีฉันอาจจะรับ พี่พาร์ทเอาเบอร์เพื่อนโทรมารึป้าวนะ..

"ฮัลโหลค่ะ.."

( ..... )

"ใครคะ...ทำไมไม่พูด"

( ..... )

"ถ้าไม่พูดขออนุญาติวางนะคะ"

( ตอบแชทฉันมันคงไม่ตายหรอกใช่ไหม ) ปลายสายพูดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะกดตัด และนํ้าเสียงนั้นมันก็เป็นของนายแทนไท... นี้ยังกล้าโทรมาหาฉันอีกหรอ คิดแล้วไว้ไม่มีผิดนายนี้คงไล่ฉันไม่ได้ตลอด กลับเป็นฝ่ายตามจองล้างจองผลาญฉันซะอีก..

"ไม่ตายแค่ไม่อยากรับ"

( พูดได้แล้วหรอนึกว่าเป็นใบ้แดก )

"เป็นบ้าอะไรของนายเป็นฝ่ายไล่ฉันแล้วโทรมาเพื่อ"

( ฉันจะไม่โทรถ้าเธอไม่ทำตัวมีปัญหาก่อน )

"ฉันไปทำอะไรอีก?"

( ก็เดินควงกับผู้ชายออกมาจากคอนโดแบบนั้น อย่าคิดว่าไม่เห็น บอกไม่จำรึไง? )

"ฉันเบื่อที่จะพูดกับนายแล้ว แล้วกรุณาอย่าโทรมาหาฉันอีก.."

ตี้ด ! ฉันกดตัดสายทิ้งพร้อมกับปิดเครื่องในเวลาต่อมา พี่อิงโก๊ะจึงมองฉันด้วยแววตาเหมือนรู้ทัน

"ทะเลาะกับแฟนหรอ"

"เปล่าค่ะ อย่าพูดถึงเขาเลย" ฉันตัดบท

"โอเค" พี่อิงโก๊ะตอบแล้วเริ่มหยิบช้อนขึ้นจัดการกับอาหารตรงหน้า "แล้วนี้กินข้าวเสร็จจะกลับเลยมั้ย"

"รีนคงเดินเล่นอีกหน่อยค่ะ กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ"

"สะดวกไปเลือกของช่วยฉันไหม"

"ได้สิค่ะ สบายมาก" ฉันยักไหล่ตอบ พี่อิงโก๊ะจึงหลุดยิ้มออกมาเป็นอันว่าเรามีแพลนจะไปช็อปปิ้งกันต่อ หลังจากนั้นเราก็ต่างจัดการกับอาหารตรงหน้า คุยอะไรกันเรื่อยเปื่อยตามประสาสาวๆ จนเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงเราก็ทานเข้าเสร็จ แล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกัน..

"รีนช่วยถ่ายรูปให้ฉันหน่อย" พี่อิงโก๊ะบอกในขณะที่เรากำลังเดินขึ้นบันไดเลื่อน

"ได้ค่ะ" ฉันจึงพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมือหยิบมือถือเครื่องหรูมาแล้วเริ่มถ่าย "พร้อมนะ 1 2 3"

แฉะ! แฉะ! แฉะ!

"เสร็จแล้วค่ะ" ฉันบอกในเวลาต่อมาเราก็มาถึงชั้นสามพอดี พี่อิงโก๊ะจึงหยิบรูปไปดู

"ฝีมือใช้ได้นิ"

"ขึ้นอยู่กับคนด้วยแหละ"

"เราถ่ายคู่กันดีกว่า เป็นมิตรภาพระหว่างเราดีไหม"

"เอาสิคะ" ฉันตอบแล้วเราก็หยุดตรงมุมสวยๆพร้อมกับโพสท่าไกล้ๆหล้องฟิวส์เหมือนเพื่อนสาวที่กำลังมาเที่ยวห้างด้วยกัน ไม่นานรูปนับสิบก็ถูกถ่ายภายในเวลาไม่กี่วินาที

"ฉันโพสเลยนะ ไอจีเธอชื่ออะไร"

"มาค่ะ เดี๋ยวรีนพิมให้" ฉันกรอกชื่อไอจีลงไป แล้วพี่อิงโก๊ะก็กดโพสลง พร้อมกับแชร์ลงสตอรี่ตัวเอง พลางเขี่ยโทรศัพท์เดินไปที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมผู้หญิง

"ไว้เดี๋ยวรีนเปิดเครื่องก่อนนะคะ จะไปกดไลค์ให้ตอนนี้รีนขอปิดเครื่องหนีคนประสาทแดกก่อน"

"ได้สิ เอ๊ะ! แทนไทมากดไลค์ให้ด้วย ปกติไม่เคยกดไลค์ให้ใคร" ชื่อที่หลุดออกมาจากปากพี่อิงโก๊ะทำให้ฉันหันควับกลับไปมอง นี้ขนาดฉันปิดเครื่องหนีแล้วยังตามมาหลอกหลอนถึงไอจีส่วนตัวของพี่อิงโก๊ะอีกหรอ..

"แทนไทไหนหรอคะ"

"นี้ทำงานอยู่ที่เดียวกันยังไม่รู้อีกหรอว่าแทนไทไหน.." ใช่เลย แทนไทที่ไม่ใช่แทนไทเพราะเขาคือทายาทของเจค เจเค พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วฉันก็แอบเจ็บไม่น่าไปได้ยินอะไรแบบนั้นเลยไม่งั้นคงไม่เสียซิงให้กับผู้ชายที่ไม่เต็มใจ

"อ่อค่ะ"

"นายนี้เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ เสือซุ่มหน่ะในมอดังมาก เอาง่ายๆก็ดังพอๆกับแก๊งราชาวิศวะนั้นแหละ" แก๊งราชาวิศวะงั้นหรอฉันได้ยินชื่อเสียงของพวกนั้นอยู่นะแต่ไม่เคยเห็นหน้า...

"รีนไม่เคยเห็นหรอก.."

"จะไม่เคยเห็นได้ไง เมื่อคืนเธอยังเข้าไปทำงานกับสี่หนุ่มนั้นอยู่เลยแขกVIP ของร้านเราเลยนะ" พี่อิงโก๊ะเงยหน้าจากมือถือแล้วหันมาคุยกับฉัน แล้วเราก็เดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้า

"แสดงว่านายแทนไทนั้นก็ดังมากเหมือนกัน" แต่ที่ฉันไม่เคยรู้ว่านายนั้นดังคงเพราะเรามีเรื่องกันก่อน ฉันเลยไม่ค่อยอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกเท่าไหร่

"ดัง แต่ไม่ค่อยแสดงตัวว่าตัวเองดัง ทำตัวเหมือนคนปกติไม่เหมือนคนดังทั่วไป" ก็เพราะนายนี้ปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเองอยู่ยังไงล่ะ..

"แล้วที่บอกว่าเสือซุ่มละคะ ?"

"จริงๆแล้วแทนไทกับหนึ่งในแก๊งราชาเป็นอริกันหน่ะ ต่อมาก็มีประเด็นเรื่องผู้หญิงอีก แต่สุดท้ายผู้ชายเป็นฝ่ายบอกเลิกเพราะมีผู้หญิงอีกคนซ่อนไว้อยู่.." ฉันหยุดนิ่งฟังแล้วมองที่พี่อิงโก๊ะในขณะที่เธอกำลังเลือกชุดอยู่ "ที่พีคกว่านั้นอะไรรู้มั้ย"

"คะ?"

"ผู้หญิงที่แอบซ่อนไว้ สุดท้ายนายนี้ก็เขี่ยทิ้ง"

"...."

ฉันคิดว่ามันกลำกลวมเกินไปนะ มีผู้หญิงอีกคนแล้วบอกเลิกแฟนตัวเอง แล้วอะไร ทุกคนต้องคิดว่านายนั้นต้องเลือกอีกคนที่ซ่อนไว้อยู่แต่กลับเขี่ยทิ้งแถมยังเก็บรูปแฟนเก่าไว้ติดตัวตลอด มันหมายความว่านายนี้ยังรักแฟนเก่าอยู่ คงมีเหตุผลอะไรซักอย่างที่จำเป็นต้องบอกเลิกทั้งที่ยังรักแล้วไม่เลือกใครเลย แต่สุดท้ายเรื่องที่ไม่ควรทำคือการนอกใจแฟน ผู้หญิงร้อยนับร้อยไม่มีใครรับได้ที่แฟนไปมีคนอื่นแล้วตัวเองเป็นฝ่ายบอกเลิกมันคงเจ็บหน้าดู...

เพราะฉะนั้น ฉันจะห้ามใจตัวเองไม่ให้รักนายนี้เด็ดขาด...

-end-

ครืดดดดดด...!

เชอร์รีนหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากปลายสาย มือเรียวล้วงหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจกดรับกับเบอร์แปลกๆที่โทรเข้าเครื่องเป็นรอบที่สองในขณะที่เธอกำลังจะสอดคีการ์ดเข้าห้องในช่วงคํ่าของวัน

( สวัสดีครับ ผมไคล์ จำผมได้ใช่ไหม )

"จำได้ค่ะ คุณไคล์มีอะไรรึป้าวคะ" เชอร์รีนคุยโทรศัพท์ไปด้วยท้าวเล็กก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับล็อคประตูแล้วหย่อนก้นนั่งลงลงบนโซฟา

( พอดีคุณรีนสะดวกย้ายของเข้าวันนี้รึป้าว ผมจะย้ายของออกให้ ) หญิงสาวครุ่นคิดอยู่ซักพัก แล้วเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องเป็นช่วงสองทุ่มตรงเธอจึงพยักหน้าตอบ เพราะกว่าพชรจะถ่ายงานเสร็จคงเลยไปสี่ห้าทุ่ม เธอไม่อยากให้ชายหนุ่มกลับมาเหนื่อยๆแล้วต้องมาย้ายของช่วยเธออีก

"สะดวกค่ะ"