BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 17

EP 16

"อึก!" พูดจบมือหนาก็จับเรือนผมเธอกดลงระหว่างขา เชอร์รีนที่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะโดนอะไรหลับตาแน่นร่างเล็กเกร็งตัวเองไว้ไม่ยอมทำตามความต้องการของชายหนุ่ม..

"ช่วยไม่ได้นะเชอร์รีน...ใครใช้ให้ทำตัวรนหาที่เอง"

"มะ...ไม่เอา...อื้อ!"

เธอส่ายหน้าปฏิเสธได้ไม่ทันไรมือหนาก็บีบคางมนให้อ้าออกแล้วกระเด้งเอวสวนเข้าไปครึ่งท่อน ความใหญ่โตที่อัดแน่นเต็มอุ้งปากทำให้เชอร์รีนแทบขาดอากาศหายใจเธอช้อนตามองแทนไทด้วยแววตาอ้อนวอนทวาชายหนุ่มกลับไม่มีความปราณีให้...

"ทำสิ ถ้าฉันไม่เสร็จอย่าเสอาะหยุดล่ะ"

"....." เปลือกตาคู่สวยกระพริบไล่นํ้าตาหยดแล้วหยดเล่าออก มือบางไร้เรี่ยวแรงยกขึ้นจับโคนเอาไว้ เรียวลิ้นละเมียดละไมตามผิวแก่นกายอุ่นร้อนอย่างไร้เดียงสา ความเจ็บจากแผลข้างศรีษะทำให้สมองเธอมันหนักอึ้งไปหมด...

"มีปัญญาทำแค่นี้?" แทนไทที่รู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของเธอจับใบหน้าหวานเงยขึ้นอย่างรุนแรง จนแก่นกายใหญ่หลุดจากอุ้งปากเล็ก "ทีกับผู้ชายคนอื่น เชื่องจังนะ"

"...." ใบหน้าเปียกชุ่มส่ายปฏิเสธ เธออยากให้แทนไทหยุดออกคำสั่งเอาแต่ใจแบบนี้ซักที..

"ถ้าอ้าปากทำมันยากนัก ก็อ้าขาให้ฉันเอาแทนก็แล้วกัน"

หมับ !

"โอ๊ย!!" ท่อนแขนกำยำตวัดอุ้มร่างเล็กโยนขึ้นเตียงแล้วตามด้วยร่างตัวเอง ก่อนจะจับเรียวแขนเธอเอาไว้แล้วจัดการจับคนตัวเล็กโก่งโค้งบนเตียง มือหนาจับแก่นกายพองตัวชักขึ้นสองสามครั้งแล้วกระแทกเข้าร่องแคบทีเดียวสุดโคน

สวบ !

"กรี๊ดดดดดดดด...จะ...เจ็บ"

"เจ็บแค่นี้มันไม่เท่าความร่านของเธอหรอก" ชายหนุ่มเค้นเสียงรอดไรฟันกระซิบบอกเธอ ท่อนแขนกดแนบหน้าท้องแบนราบเอาไว้อีกข้างคํ้าลงบนเตียงเพื่อพยุงร่าง ลมหายใจหนักๆเริ่มเล็ดลอดออกมาเมื่อตรงนั้นถูกตอดรัดแน่นจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เอวสอบเริ่มขยับใส่ร่างเธอไม่ยั้ง...

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"....." ร่างเล็กเริ่มสั่นคลอนตามแรงจากร่างหนาเป็นจังหวะ มือเรียวสะเปะสะปะควานหาที่พึ่งหน้าท้องแบนราบกระเพียมตามลมหายใจหนักๆ ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง ช่องทางรักคับแคบที่ไร้การเร้าโลมใดๆเจ็บแสบด้วยความทรมาน ราวกับถูกท่อนเหล็กเเข็งๆเข้าร่าง...

"พะ...พอ...ซักที...ฮึก...ขอร้อง..." นํ้าเสียงสั่นเครือร้องขอความเห็นใจ แรงจากชายหนุ่มที่ถาโถมเข้ามามันรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆจนร่างกายเธอมันอ่อนแรงไม่พร้อมต่อสู้กับศึกครั้งนี้ รอยแผลข้างศรีษะที่ไม่ได้รับการดูแลเกิดเลือดไหลกระซิบไหลออกมาเป็นทางแต่ทวาแทนไทกลับไม่สนใจ เขายังคงปรนเปรอแรงโทสะใส่ร่างเธอไม่มีหยุด..

"ขอร้องไปก็ไม่มีประโยช์น รับบทลงโทษของเธอต่อไปจนกว่าฉันจะพอใจ.." นํ้าเสียงแหบพร่าตอบ มือหนาบีบเค้นสองเต้าอวบด้วยความรุนแรง จมูกคมสันไล่สูดดมซอกคอเธอ ริมฝีปากอุ่นร้อนทำหน้าที่ดูดเม้มผิวเนียนให้เกิดรอยดูด แสดงความเป็นเจ้าของบนเรือนร่างนี้..

"ฉะ...ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้วนะ..."

"ก็ไม่เห็นตายนิ" แทนไทสวนขึ้นมาในทันใด ภาพตอนเชอร์รีนเดินออกมาจากคอนโดพร้อมพชรและตอนนอนเกยบนร่างของไคล์มันยังคงวกวนอยู่ในหัว ยิ่งคิดยิ่งอยากลงโทษให้เธอหลาบจำว่าไม่ควรไปยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนอีก.. "ทีหลังถ้ากลัวตายอย่าเสือกไปยุ่งกับไอ้ไคล์อีก.."

"ฉันกับพี่ไคล์...เราไม่ได้จะทำอะไรแบบที่นายคิด.."

"เมื่อกี้เธอเรียกมันว่าไงนะ?" คำที่เชอร์รีนใช้เรียกไคล์มันกระตุกต่อมโมโหของชายหนุ่มให้มันปะทุขึ้นมากกว่าเดิม ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววหงุดหงิด เอวสอบตอกอัดใส่ร่องเธอรุนแรงกว่าเดิม..

พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!!

"อ๊ะ...อ๊าย!!"

"ฉันถามก็ตอบมาดิ เมื่อกี้เธอเรียกมันว่าอะไร!?"

"นะ...นายเบาๆก่อนได้ไหม...อึก!!..โอ๊ย!!" ใบหน้าหวานเหยเกมันจุกจนแทบจะขาดใจอยู่ร่อมร่อ ร่างเล็กสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งจนเธอหายใจแทบไม่ทัน ทั้งที่พยายามจะอธิบายให้ชายหนุ่มเข้าใจแต่กลับเป็นยั่วโมโหมากกว่าเดิม

"เบาเหี้ยไร ถามก็ตอบมา!"

"ฮึก...นะ...นายพอเถอะ...ฉันรู้ว่านายได้ยินทุกอย่างดี..."

เชอร์รีนพยายามเค้นเสียงตอบ ที่เธอต้องทำแบบนั้นเพราะต้องการพลิกวิกฤติตอนนั้นเป็นโอกาสหนีแบบแนบเนียนไม่ได้จะมอบร่างกายให้ใครง่ายขนาดนั้น ถ้ามันไม่จนตรอกจริงๆเหมือนที่แทนไททำกับเธอ...

"เรียกมันว่าพี่ ทีกับผัวตัวเองเรียกซะห่างเหินเชียวนะ"

"...นายมันบ้าไปแล้ว...อึก...อ๊ะ!!" ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดนํ้าตา เธออยากจะไปให้ไกลจากผู้ชายคนนี้ที่สุด แต่ตอนนี้มันทำได้แค่เพียงแค่คิด ร่างกายเธอมันยังถูกรุกเร้าอย่างป่าเถื่อน

"ฉันบ้าได้กว่านี้...ลองดูมั้ย?!"

เพี๊ยะ !

"อึก..มะ..ไม่เอาแบบนี้"

เชอร์รีนส่ายหน้าปฏิเสธ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อความเจ็บแสบจากมือหนาฟาดลงที่แผ่นหลังลงโทษเธออย่างบ้าคลั่ง ระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดที่เกิดนํ้าหล่อลื่นผลิตออกมามากมายเริ่มมีเลือดสีแดงสดไหลเจือปนมากขึ้นเรื่อยๆ เรียวขาเกร็งสั่นระริก ก่อนจะรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่ที่ขยับปรับท่าเข้ามาแนบแน่นกับเธอมากกว่าเดิม สร้างความกระสันให้เธอแทบจะปลดปล่อยออกมาอยู่ร่อมร่อ..