EP 00
ในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งยามคํ่าคืนใจกลางเมืองหลวงเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่ต่างพากันมาสังสรรค์หาความสุข และออกล่าเหยื่อ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เป้าหมายของผู้คนส่วนมากในคํ่าคืนนี้คือชายหนุ่มบนเวทีเจ้าของนํ้าเสียงชวนหลงใหลและใบหน้ามีเสน่ห์ยากจะละสายตา แววตาคู่นั้นแพรวพราวไม่หยุดดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้ชายธรรดาคนหนึ่ง แต่ใครจะไปรู้ว่าภายใต้ความธรรมดาที่ทุกคนเห็นอยู่มันมีอะไรมากกว่านั้น...
"ถ้าหัวใจเราตรงกันบอกฉันให้เข้าใจที..."
"กรี๊ดดดดดดดดด...!" สิ้นเสียงร้องประโยคสุดท้ายเสียงกรีดร้องของสาวๆก็ดังกระหึ่ม แทนไทก้มหัวให้หนึ่งทีพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตร
"ก็จบไปแล้วกับเพลงช้าๆที่ตอนดูเหมือนว่าจะเข้ากับความรู้สึกของใครหลายๆคน...สำหรับวันนี้ผมแทนไทต้องขอตัวก่อนนะครับ ไว้มาสนุกด้วยกันไหม่วันหน้า..." พูดจบชายหนุ่มก็เดินลงมาหลังเวทีของร้านตามด้วยคนอื่นๆในวง สายตาเหลือบมองบาสที่กำลังนั้งดูดบุหรี่รออยู่มุมลับคน...
"กูบอกให้มึงไม่ต้องตามมาไง"
"คงไม่ได้"
"แล้วแต่มึง"
"เจคบอกว่าให้กูดูแลมึงดีๆ ตอนนี้พวกห่านั้นไม่ปล่อยมึงไว้แน่..."
"กูไม่ใช่เด็ก...มึงรู้นิสัยกูดีไม่ใช่หรอถ้าไม่อยากกลับอังกฤษก็ช่วยทำตัวให้มันเหมือนเพื่อนกูอย่างที่คนอื่นเข้าใจ.." แทนไทพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่ง มือหนาเก็บข้าวของส่วนตัวของตัวเองโยนเข้ากระเป๋าเตรียมตัวจะกลับห้อง ส่วนคนอื่นๆก็ต่างทยอยเดินเข้าห้องพักนักร้อง ยกเว้นชายหนุ่มที่มักจะปลีกตัวมาอยู่คนเดียวเมื่อขึ้นร้องเสร็จ..
"เพราะกูรู้นิสัยมึงดีไงเลยปล่อยไว้ไม่ได้...เกิดอะไรขึ้นมาเจคเอากูตายแน่..."
"...." สายตาเรียบนิ่งปลายตามองบาสเพียงแวบเดียว ท่อนขาก็ก้าวเดินฉับๆหายเข้าไปในผับเพื่อออกทางด้านหน้าแทน บาสที่กำลังดูดบุหรี่อยู่จึงโยนมวลบุหรี่ทิ้งแล้วใช้เท้าบดขยี้เดินตามร่างหนามาติดๆ...
"Hi.." แต่ทวาเสียงทักของใครบางคนก็ต้องทำให้ชายหนุ่มหยุดยืนกระทันหัน เมื่อร่างยั่วยวนตรงหน้าเบียดหน้าอกเสียดสีกับต้นแขนชายหนุ่ม ในขณะที่แทนไทกำลังจะยกเหล้าดื่มก่อนกลับเหมือนทุกครั้ง...
"ครับ?"
"พอดีเห็นว่าเมื่อกี้ขึ้นร้องเพลงมันเพราะมากจนฉันอยากทำความรู้จักกับนาย.." เธอพูดพร้อมกับชูแก้วไวน์สีอำพันในมือเป็นเชิงขอชนแก้วทำความรู้จัก แทนไทไม่รอช้าคว้าแก้วขึ้นมาชนกับเธอเบาๆ...
ปั้ง! ปั้ง!
เพล้ง ! ในวินาทีต่อมาเสียงยิงปืนสองนัดก็ดังขึ้นในผับเรียกความสนใจจากทุกคนเป็นอย่างดีรวมถึงหญิงสาวตรงหน้าชายหนุ่มที่สะดุ้งจนแก้วเหล้าหล่นแตกกระจัดกระจายบนพื้น...
ปั้ง!!
"กรี๊ดดดดดดด...!?" แล้วนัดถัดมาก็ดังมาติดๆ ตำแหน่งเสียงปืนมันมาไกล้ทางแทนไท จนสัญชาติญาณบอกให้เขาต้องระวังตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกมาทางหลังร้านแทน ผู้คนภายในก็ต่างวิ่งหนีกันพัลวันการ์ดจำนวนมากวิ่งสวนเข้ามาคุมเหตุการณ์กันอลเวง..
"ไม่ต้องตามกูมามึงล่อพวกมันไปอีกที่...ส่วนตัวเปิดกูจัดการเอง..."
"ไม่...ตอนนี้ความปลอดภัยของมึงสำคัญที่สุด"
"อย่าทำเหมือนมึงเป็นคนที่ออกคำสั่งได้ รีบไปแล้วทำตามที่กูบอก"
"แต่..."
"กูบอกให้มึงรีบไปไง!!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: BAD LUCK ผัวเลว