BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 2

EP 01

ปึก !

"อ๊ากกกกก...!!!" เท้าหนาบดขยี้รอยแผลที่มีเลือดทะลักจนร่างชายชาวยุโรปสิ้นลมหายใจลงกับที่ เชอร์รีนที่จ้องมองเหตุการณ์จากเงาตัวสั่นเทาด้วยความกลัวเธอหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วตั้งสติ พลันจะก้าวขาวิ่งตัวกลับแข็งทื่อ..

"พอเถอะ...มึงควรกลับห้องเดี๋ยวกูให้คนมาจัดการ.."

"เห็นผลงานกูแล้วใช่ไหม...ว่ากูเอาตัวรอดได้"

"ที่พูดมึงอยากให้กูกลับไปให้ได้?" บาสเดินเข้ามาประจันกับแทนไทมากกว่าเดิม แต่คนถูกถามกลับเงียบ "เข้ามาเรียนแบบกระทันหัน...แล้วย้ายออก คิดหรอว่าในมหาลัยนี้มันจะไม่มีใครเลยซักคนที่แฝงตัวมาเพื่อสืบเรื่องของมึง...รู้ไม่ใช่หรอว่ามากกว่านี้พวกมันก็ทำได้"

"...."

"มึงไม่ใช่ไอ้แทนนักเลงปลายแถวที่หาเงินส่งตัวเองเรียนไปวันๆ...แต่ความจริงมึงคือมาคัสทายาทคนเดียวของ เจค เจเค ผู้ชายที่รวยติดอันดับของอังกฤษ และมีคนจ้องตามฆ่าอยู่ทุกวินาที มึงจะไม่ให้กูเป็นห่วงมึงแล้วไล่กูกลับไปคงไม่ใช่..."

คำพูดของบาสที่พูดออกมาโดยไม่รู้ตัวว่ามีใครหนึ่งคนได้ยินเรื่องทั้งหมด เชอร์รีนอ้าปากค้างดวงตากลมโตเบิกกว้างมือบางยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงอุทานของตัวเอง เจค เจเค คือชายไทยแท้ที่มีธุรกิจเติบโตอยู่อังกฤษ ถ้าพูดถึงชื่อนี้ในอังกฤษคงไม่มีใครไม่รู้จักเขา และข่าวที่เคยออกมาว่าทายาทเพียงคนเดียวเสียชีวิตไปแล้ว...มันไม่ใช่เรื่องจริง

"พวกนั้นมันรู้ว่ามึงยังมีชีวิตอยู่...เจคถึงส่งกูมาไง...ขอโทษก็แล้วกันที่กูไม่สามารถกลับอังกฤษได้อย่างที่มึงบอก เพราะคนที่จะออกคำสั่งให้กูกลับไปได้คือเจคคนเดียวเท่านั้น.." บาสพูดจบใบหน้าของชายหนุ่มก็หันมายังทางของเชอร์รีน เขาถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายเมื่อสัญชาติญาณบอกว่ามีใครบางคนแอบฟังอยู่...ตอนนี้ความลับที่ปิดมาหลายปีของแทนไทมีคนรับรู้มันแล้ว...แล้วถ้าหากปล่อยไว้คงไม่ใช่เรื่องดีซักเท่าไหร่.. "ดูอย่างตอนนี้สิ...ความลับสุดยอดของมึงยังมีคนมาเสือกอีกจนได้.."

"อึก.." เชอร์รีนกลืนนํ้าลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ท้าวเล็กสั่นเทาค่อยๆถอยกลับด้วยอาการหวาดกลัว เพราะสองคนนั้นหันหน้ามองมาที่เธอ และดูเหมือนว่าจะหนีไม่ทันด้วย..

"ไม่ต้อง.." มือหนายกขึ้นเชิงห้ามให้บาสที่กำลังจะเข้าไปลากคอเธอมาหยุดการกระทำของตัวเอง

"ยัยนั้นไม่ควรปล่อยไว้"

"คงไม่มีพิษมีภัยอะไร...มึงแค่สั่งคนมาลากศพไอ้เหี้ยนี้ไป.."

"...."

"ที่เหลือกูปิดปากมันเอง.." พูดจบสายตาคมกริบก็ตวัดมองเชอร์รีนที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ คนตัวเล็กก้มหน้าก้มตารีบวิ่งหนีสุดชีวิต สมองคิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่าต้องเอาชีวิตรอดก่อนแต่ก็ไม่ทันเมื่อร่างหนากระโดดข้ามกองอิฐเก่าๆมาตัดหน้าเธอไว้ก่อน จนร่างเซล้มไปกองอยู่บนพื้นคอนกรีตเก่าๆ...

"มะ...เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจมายุ่งเรื่องส่วนตัวของนาย...นะ...นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...ปล่อยฉันไปเถอะ.." เชอร์รีนก้มหน้าก้มตาพูดเสียงสั่น มือเรียวยกขึ้นไหว้คนตรงหน้าอย่างคนไร้ทางสู้ ปิดปากก็มีอยู่วิธีเดียวคือฆ่า แล้วหญิงสาวก็รู้ดีว่าคนตรงหน้าฆ่าคนโหดเหี้ยมไร้ความปราณีได้มากแค่ไหน...

"ทีหลังก็ช่วยทำตัวให้มันเนียนกว่านี้หน่อย.."

"นายพูดเรื่องอะไร...ฉันไม่เข้าใจ"

"เทรนแอคติ้งมาดีนิ...แต่สกิลการเอาตัวรอดแย่"

"ฮึก.."

"แต่ถ้าเรื่องนี้มันไม่เงียบคนแรกที่ฉันจะเก็บคือเธอ.."

พูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นแทนไทก็รีบเดินหนีเธอราวกับว่าหญิงสาวไม่มีตัวตนอีกแล้ว ทำเอาหัวใจดวงน้อยกลับมาเต้นปกติอีกครั้ง มือเรียวยกขึ้นเช็ดคราบเลือดจากมีดและนํ้าตาบนพวงแก้มเนียนใสออกด้วยท่าทางนึกรังเกียจ สายตามองตามแผ่นหลังกว้าง...ได้แต่ภาวนาในใจ...ว่าชาติไหนก็อย่าได้พบกันอีกเลย...

.

.

.

พี่มันจะรู้ไหมว่าน้องสาปแช่งพี่มันตั้งแต่ตอนแรกที่เจอ55555555555555555555

Next...

"เวทนาหรือสนใจ?"