EP 02
.
.
.
X-box คอนโด...
-เชอร์รีน-
"ตกลงจะเล่าให้พี่ฟังได้รึยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น.."
พี่พาร์ท พชร รุ่นพี่คนสนิทของฉันเอ่ยถามขึ้น ในขณะที่สายตายังเพ่งมองฉันที่อยู่ในชุดคลุมอาบนํ้าอยู่ ฉันได้แต่อํ้าอึ้งแล้วเดินไปเปิดกระเป๋าหยิบชุดนอนผ้าลื่นขึ้นมาแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนํ้าอีกรอบ..
"นี้ใจคอรีนจะไม่พูดให้พี่ฟังจริงๆหรอ"
"รีนขอเปลี่ยนชุดก่อนนะคะเดี๋ยวออกมาคุยด้วย"
"แต่พี่ว่าตอนนี้รีนกำลังปิดบังอะไรพี่อยู่นะ"
"ป้าวซะหน่อย"
ฉันปฏิเสธไปแบบนั้นแล้วเดินหายเข้ามาในห้องนํ้า พร้อมกับหยิบชุดขึ้นมาสวม หลังจากที่ความซวยพาฉันไปล้วงรู้ความลับของใครบางคนที่ไม่ควรเอาชีวิตไปเสี่ยงแล้ว ฉันก็ไปลากกระเป๋าตัวเองเดินตามเสียงเพลงจากผับจนในที่สุดก็เจอผู้คน และสุดท้ายก็หนีไม่พ้นพี่พาร์ทที่ฉันต้องมาขออาศัยค้างห้องซักหนึ่งอาทิตย์...
"สาบานได้ว่านี้คือชุดนอนค้างห้องกับผู้ชายสองต่อสอง?" เปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็เดินออกมาจากห้องนํ้า สายตาของพี่พาร์ทหรี่มองฉันแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียวพร้อมกับกอดอก..
"ทำไมหรอคะ....กลัวอดใจไม่ไหวรอ" ฉันยอกย้อนกลับแล้วเดินนวยนาดไปกอดคอคนตัวโตด้วยท่าทีสนิทสนม ซึ้งเราก็เล่นแบบนี้กันประจำ ถามว่าฉันใจเต้นบ้างไหมก็มีบ้าง ก็พี่พาร์ทของฉันหล่อขนาดนี้ใครจะไม่หลงหล่ะจริงมั้ย"พี่ไม่กินน้องสาวตัวเองหรอก..ถึงจะสวยแค่ไหนก็เถอะ" มือหนายีหัวฉันไปหนึ่งทีแล้วรั้งฉันเข้ามากอด...อ่า...ให้ตายเถอะ..
"ไม่หวั่นไหวบ้างหรอคะ.."
"ทะลึ่ง"
ป๊อก !
"โอ๊ย...เจ็บนะ"
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเล่าให้พี่ฟังเดี๋ยวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น"
ฉันยั่วยวนคนตัวโตได้ไม่ทันใดก็โดนพี่พาร์ทดีดหน้าผากจนหัวโยก มือยกขึ้นลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ ก่อนที่มือหนาจะผละร่างฉันออกให้เป็นอิสระแล้วเดินไปหย่อนตัวนั้งลงบนโซฟา...พร้อมกับตบลงข้างกายตัวเองเป็นเชิงให้ฉันไปนั้งด้วย...ฉันจึงเดินไปนั้งข้างกายในเวลาถัดมา...
"หนูก็แค่อยากย้ายมาอยู่ไทยถาวร แต่พอมาได้ไม่ถึงวันกระเป๋าตังก็หายแถมนางสิริยังพาหนูหลงทาง เลยต้องมาขอความช่วยเหลือจากพี่พาร์ทสุดหล่อคนแรกไงคะ.."
"คนอย่างเชอร์รีนรักชีวิตสาวเมืองนอกจะตายคงไม่คิดสั้นกลับมาอยู่ไทยหรอก...บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เพราะเหตุผลอะไร?"
"พี่จะรู้ทันหนูทุกอย่างไม่ได้นะ"
"ความจริงใช่มั้ยละ"
"ค่ะ"
ฉันยอมสารภาพตามตรงพร้อมกับพยักหน้าตอบ ขืนแถไปพี่พาร์ทก็ต้องบังคับให้ฉันเล่าความจริงอยู่ดี ในเมื่อปิดบังไม่ได้ก็ต้องบอกความจริง ถึงแม้ในใจจะไม่อยากบอกก็เถอะ
"ว่ามาเพราะอะไร"
"หนูเล่นหุ้นจนหมดตัวเลยต้องกลับมาตั้งหลักที่ไทย...ตอนนี้หนูก็ไม่เหลือใครแล้วด้วย"
"แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ใช่คนรึไง"
พี่พาร์ทถามแล้วยื่นหน้าเข้ามาไกล้ๆ ฉันจึงก้มหน้าหลบสายตา จริงๆแล้วบางทีฉันก็ยังคิดกับตัวเองอยู่เลยว่าจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อชีวิตนี้ไม่เหลือใครอีกแล้ว...
"บางทีหนูก็พึ้งพี่ทุกอย่างเลย...จนรู้สึกไม่รู้ว่าชาตินี้จะตอบแทนยังไงแล้ว"
"รีน...รีนเหมือนน้องสาวแท้ๆของพี่เลยนะพี่รักรีนเหมือนสายเลือดเดียวกัน เพราะฉะนั้นมีปัญหาหรือเรื่องอะไรต้องบอกพี่เป็นคนแรก พี่ยินดีช่วยเราทุกอย่าง..."
"ค่ะ...พี่ชายที่แสนดีของหนู"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: BAD LUCK ผัวเลว