BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 19

EP 18

"นายไม่ได้เป็น..." นํ้าเสียงถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อเจอเข้ากับสายตายากจะคาดเดาของแทนไทที่มองมา เชอร์รีนถอนหายใจออกมาหนักๆแล้วปล่อยให้ชายหนุ่มทำแผลให้

"ไม่ได้เป็นอะไร พูดให้มันจบสิ"

"ไม่พูดแล้ว นายรีบทำแผลเถอะ"

"หึ..."

มีเพียงเสียงเค้นหัวเราะตามหลังออกมา มือหนาเอื้อมไปหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาทำแผลให้เธอ จนเชอร์รีนเผลอเกร็งตัวกัดริมฝีปากแน่นความแสบจากแอลกอฮอล์ทำให้เธอต้องหันหน้าซุกเข้าอกแกร่งเรียวแขนเผลอกอดเอวสอบเอาไว้แน่นอย่างลืมตัว

"กี่ขวบแล้ว"

"นายถามฉันหรอ" เชอร์รีนตอบกลับเสียงอู้อี้

"ก็อยู่ด้วยกันสองคนให้ฉันถามใคร"

"ฉันโตแล้วนะ.."

"โตแต่อย่างอื่น นิสัยเหมือนเด็กสามขวบ" แทนไทเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่งพอทำแผลเสร็จชายหนุ่มก็วางมันลงถาดเปล่าเล็กๆ ตามด้วยผ้าพันแผลขึ้นมาแล้วดันศรีษะเธอออกจากอกแกร่ง ดวงตากลมโตจึงแอบลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ริมฝีปากบางเผลอคลี่ยิ้มออกมาอย่างลืมตัว การกระทำตรงหน้ามันทำให้เธอแอบหวั่นไหวลืมความป่าเถื่อนเสียหมด จนความเหนื่อยล้าและพิษไข้ที่สะสมมาทั้งคืนเข้าเล่นงานเปลือกตาคู่สวยจึงปิดลง ใบหน้าหวานซุกเข้าอกแกร่ง ความมืดเข้าครอบงำไปในที่สุด...

"หมดฤทธิ์แล้วสินะ..." แทนไทบ่นพึมพำออกมาเบาๆแล้วตวัดอุ้มคนตัวเล็กเดินมาทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนอนที่ถูกเปลี่ยนผ้าปูแล้วในตอนเช้า ขนตาแพงอนที่โอบล้อมดวงตากลมโตทำให้ชายหนุ่มนึกอยากให้มันมองมาที่เขาเพียงคนเดียว พอสมองคิดว่าเธอมองผู้ชายใครต่อใครบ้าง ลมหายใจหนักๆก็ถูกถอนออกมา ร่างหนาเดินหยิบบุหรี่เดินออกมาจุดสูบที่นอกระเบียง พลันสายตาก็ดันไปสะดุดกับรถยี้ห้อดังที่ไม่เคยมีใครขับมาบริเวณนี้ อีกทั้งยังมีรถตู้สีดำสนิทอีกสองคนขับตามมาติดๆ สายตาคมกริบจึงหรี่มองด้วยความสงสัย...

เอี๊อด !

"รถราคาเฉียดห้าสิบล้านมันขับดีแบบนี้นี่เอง" บาสพูดออกมาในขณะที่เลี้ยวรถแลมโบว์สีเหลืองดำเข้ามาจอดในโรงรถของหอพักเล็กๆพอดี เรียกสายตาทุกคู่ให้หันมามองด้วยความสนใจ มือหนาสอดประสานหนุนท้ายทอยตัวเองด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แล้วหันไปมองคนข้างกายที่นั่งกวาดสายตาสำรวจบริเวณรอบๆอยู่

"มาคัสอยู่ที่นี้มาตลอดหลายปีงั้นหรอ" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามออกไป

"พึ่งอยู่ตอนปีหนึ่ง แต่ช่วงก่อนหน้านี้ไม่ได้พักที่นี้"

"มันดูอำนวยความสะดวกไม่ทั่วถึง" มิกซ์พูดออกมาดั่งใจคิด

"มันต้องปิดบังตัวเองไง จะทำตัวให้คนจับตามองไม่ได้"

"ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว ในเมื่อคนที่พวกเราต้องการจะปิดบังมันรู้ความจริงว่ามาคัสอยู่ที่นี้"

"หมายความว่าพี่จะให้มันย้ายไปอยู่ที่อื่นหรอ"

"มาคัสไม่ควรลำบากขนาดนี้" มิกซ์หันไปมองหน้าน้องชายแท้ๆแล้วหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมมือหนาเปิดประตูลงจากรถคันหรูแล้วกระชับเสื้อเชิ้ตตัวเองให้เข้าที่ ตามมาด้วยบาสที่ลงจากรถมาติดๆ

"พวกนายกลับไปก่อน ถึงเวลาที่ฉันต้องการจะเรียก" มิกซ์บอกกับการ์ดชุดดำมากมายที่ยืนรายล้อมพวกเขาอยู่เป็นภาษาอังกฤษ การ์ดชุดดำชาวยุโรปมากมายจึงก้มหัวเคารพเดินหายขึ้นไปในรถตู้คันสีดำสนิทแล้วขับเคลื่อนออกไป..

"ห้องมาคัสอยู่ไหน" เขาหันไปถามกับบาส

"ตามมาก็แล้วกัน" บาสตอบแล้วเดินล้วงถุงกางเกงมาหยุดยืนที่หน้าห้องของมาคัส

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! มือหนาเคาะประตูห้องเรียกคนข้างใน

เอี๊อด ! ไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาเปิด สายตาหยุดมองที่มิกซ์สลับกับบาสอย่างต้องการคำตอบ

"มาทำไม" นํ้าเสียงเรียบนิ่งถามออกไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ฉันควรจะชินใช่มั้ย กับการที่นายเย็นชาขนาดนี้" มิกซ์พูดแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องสายตากวาดมองรอบๆเช่นเคย จนไปสะดุดอยู่ที่ร่างของเชอร์รีน แววตาต้องการคำตอบจึงหันมามองบาส แต่เขากลับยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้

"เจคส่งมาสินะ"

"ประมาณนั้น"

"แล้วที่นู้นใครดูแลเจค" แทนไทเอ่ยถาม ชายหนุ่มเดินไปหาคนตัวเล็กที่เพลียหลับไม่รู้ตัวมือหนาหยิบผ้าห่มนวมขึ้นคลุมไหล่กลมกลึงเอาไว้ทั้งร่างแล้วเดินนำสองหนุ่มมานั่งที่โซฟา

"เอเดนกับโซเฟียหน่ะ" มิกซ์ตอบแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา

"อืม" แทนไทขานรับแล้วเบือนหน้ามองเชอร์รีนบนเตียง ปกติชายหนุ่มจะไล่มิกซ์กลับเหมือนที่เคยทำกับบาส แต่ตอนนี้เขาต้องการคนคอยคุมคนบนเตียงจึงยินดีจะให้มิกซ์อยู่

"แล้วบนเตียงนั้นคืออะไร" มิกซ์ถาม

"อะไร"

"แฟน?"

"ไม่ใช่ ก็แค่ไว้แก้ขัด"

"ปกติเอาแล้วไล่กลับไม่ใช่รึไง ทำไมคนนี้ถึงได้สิทธิพิเศษกว่าคนอื่น" บาสที่หายเข้าไปหยิบกระป๋องเบียร์ในโซนครัวเดินกลับมาพิงขอบโต๊ะหรี่ตาจับผิด

"สภาพหน้าสมเพชไง เดี๋ยวตื่นกูก็ไล่กลับแล้ว"

"หนักเลยดิ ถึงขนาดมีผ้าพันแผล" บาสยิ้มแซว

"สรุปเธอคือใคร?"

"รู้แค่ว่าอย่ายุ่งก็พอ ดูทรงคนแถวนี้จะหวงกว่าแฟนเก่าซะอีก" คำตอบของบาสยิ่งทำเอามิกซ์งงกว่าเดิม แต่ชายหนุ่มก็เลือกที่จะเงียบแล้วหันไปมองเชอร์รีน..

"หวงห่าอะไร" แทนไทตอบปัดๆ

"แล้วสาเหตุเพราะ?" บาสเลิกคิ้วถาม บีบเค้นให้แทนไทพูดออกมาให้ได้

"กูแค่สั่งสอน"

"ดูทรงคงจะเข็ดอีกยาว" บาสส่ายหัว