BAD LUCK ผัวเลว นิยาย บท 22

EP 21

"หนูก็ไม่ได้ทำแบบนี้กับใครนี่นา.." ดวงตากลมโตก้มหงุด เธอพยายามข่มรอยยิ้มเอาไว้ไม่ให้หลุดออกมา หัวใจดวงน้อยเต้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ...

"ถ้าเชื่อฟังแบบนี้ ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย" มือหนาเปลี่ยนเป็นลูบเรือนผมสลวยเบาๆแล้วโน้มหน้าเข้าไปจุ๊บบนกรีบปากบางอีกรอบ จากเดิมที่เสียอาการอยู่แล้ว ตอนนี้ใบหน้าหวานยิ่งขึ้นสีแดงระเรื่อราวกับลูกตำลึงเธอหวั่นไหวกับแทนไทโหมดนี้มากจนอยากกอดไว้แน่นๆ...

"แล้วจะให้หนูไปด้วยมั้ย"

"อยากไปก็ตามใจ..." คำตอบของแทนไททำเอารอยยิ้มหลุดออกมา เธอพาตัวเองลงจากตักแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ ร่างหนาจึงเดินไปหยิบเเจ็คเก็ตตัวเองพร้อมกับกางเกงขายาวผ้ายืดมาแล้วเดินไปช้อนแผ่นหลังบาง

"แต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้ด้วย มันโป๊เกินไป.." ชายหนุ่มกระซิบเบาๆ สายตาไล่มองคนตัวเล็กที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวทั้งร่าง ก่อนที่เสื้อจะถูกสวมจากด้านหลังท่อนแขนกำยำโอบร่างเธอแล้วจัดการรูดซิบจนถึงลำคอระหง...

"เดี๋ยวกางเกงหนูใส่เอง..." เชอรีนบอกเสียงแผ่วเบาเธอถอยห่างออกจากร่างหนาแล้วหยิบกางเกงมาสวมต่อหน้าต่อตาชายหนุ่มจนเสร็จเรียบร้อย พอหันกลับไปก็เห็นสายตาคมกริบไล่สายตาสำรวจร่างเธอด้วยสีหน้าครุ่นคิด จากนั้นร่างหนาก็เดินนำออกจากห้องไป เชอรีนจึงรีบเดินตามคนตัวโตออกมาติดๆจนมาถึงโรงรถ ร่างหนาก็เดินตรงดิ่งไปที่แลมโบว์คันหรูทันที ทำคนคนตัวเล็กหยุดชะงักไม่กว้าแม้แต่จะก้าวขึ้นรถ...

"ไม่ไป..?"

"เอ่อ.." ไม่ทันที่เชอรีนจะเอ่ยตอบแทนไทก็เดินมาจูงมือเธอมาแล้วเปิดประตูยัดร่างเธอเข้าไปในรถ แต่ทวาสายตาคมกริบก็เหลือบมองเห็นสายเชือกรองเท้าผ้าใบที่หลุด ร่างหนาจึงย่อลงแล้วผูกเชือกรองเท้าให้เธอ เชอรีนเบิกตากว้างกับการกระทำของคนตรงหน้า ยิ่งแทนไทมาทำแบบนี้เธอยิ่งเกลียดชายหนุ่มไม่ลง...

"ทีหลังก็หัดระวังด้วย เดินสะดุดสายรองเท้าตัวเองขึ้นมาเดี๋ยวก็ได้แผล.." แทนไทพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่ง พอจัดการกับเชือกรองเท้าเสร็จร่างหนาก็เหยียดเต็มความสูง มือหนาเอื้อมไปลูบผมเธอเบาๆแล้วจ้องมองเข้าไปในดวงตาสับสนของหญิงสาว ไม่นานก็ผละมือออกแล้วเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ...เชอรีนจิกเล็บลงที่เบาะแน่น เธอไม่เข้าใจกับการกระทำของแทนไท ที่ทำแบบนี้มันออกมาจากความรู้สึกข้างในจริงๆ หรือแค่กับดักทำให้เธอไปไหนไม่รอดกันแน่...

พอขึ้นมาบนรถเสร็จสับ ชายหนุ่มก็เริ่มสตาร์ทรถเคลื่อนตัวออกจากหอพักไปสู่ถนนเส้นใหญ่ท่ามกลางความนิ่งเงียบบนรถ เชอรีนไม่ปริปากพูดอะไรเธอได้แต่นั่งทบทวนกับตัวเองมาตลอดจนถึงมหาลัย รถยนต์คันหรูที่ตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใครก็เลี้ยวเข้ามาจอดยังสถาปัต...

"อยากไปขับรถเล่นไหม" แทนไทเอ่ยถามพร้อมกับดับเครื่องยนต์ เชอรีนแสดงสีหน้าแปลกใจแล้วมองคนข้างกายเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง...

"ได้หรอคะ"

"ฉันมีสอบสองชั่วโมงติดกว่าจะเสร็จ กลัวรอนาน ไม่อยากให้อยู่ในสถาปัตด้วย" แทนไทเอ่ยตอบแล้วเอี้ยวตัวเข้ามาไกล้ๆเธอ เชอรีนลอบกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากลำบากเล่นเอารถมาผูกมัดไว้แบบนี้เธอจะแอบหนียังไง เอากุญแจทิ้งไว้กับล้อรถแบบนี้? มีหวังมีคนมาแอบขับหนี แล้วรถคันเกือบห้าสิบล้านเธอคงไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายคืนคงไม่ดีแน่ แต่ถ้าขับออกไปก็ไม่มีโอกาสหนี ขืนอยู่ในมอต่อแทนไทคงบังคับให้เธอออกไปให้ได้... "คิดนานแบบนี้ เริ่มสงสัยแล้วนะ..."

"อื้อ...ก็ได้"

"อนุญาตให้ขับไปไหนก็ได้ ยกเว้นขับไปหาผู้ชาย เข้าใจที่พูดใช่มั้ย.." ไม่พูดเปล่าจมูกคมสันก็เลื่อนมาคลอเคลียร์กับพวงแก้มเนียนใส แล้วขบเม้มใบหูเธอเบาๆ...

"ค่ะ..." เธอพยักหน้าตอบหงึกๆ กุญแจจึงถูกยัดใส่มือ ไม่นานร่างหนาก็เปิดประตูลงจากรถเดินจากไป เชอรีนถอนหายใจออกมาพร้อมกับยู่ปากด้วยท่าทีผิดหวัง แผนที่วางไว้พังไม่เหลือชิ้นดี เธอจึงเลือกที่จะพาตัวเองไปนั่งฝั่งคนขับแล้วสตาร์ทรถตรงดิ่งมาที่ร้านขายยาทันที...

ครืดดดดดดดดด...! ไม่นานก็มีสายเรียกเข้ามือเรียวจึงเอื้อมหยิบขึ้นมาเปิดลำโพงแล้วกดรับสายเมื่อเห็นว่าปลายสายคือใครโทรมา...

"ว่าไงคะพี่อิงโก๊ะ"

( พอดีว่ามีลูกค้าติดต่อผ่านคุณอิงเพชรมา เขาอยากให้เธอไปดูแลคืนนี้ เธอจะรับงานนี้ไหม ถ้าไม่สะดวกก็บอกฉันได้นะ จะได้ปฏิเสธให้ )

"หมายความว่ายังไงหรอคะ ให้รีนดูแลเฉพาะเขาเท่านั้นหรอ"

( ใช่ เขาจ่ายเงินพิเศษ เพื่อเจาะจงเธอด้วยเฉพาะ ถ้ารับเงินครั้งนี้ก็จะได้เพิ่มอีกเท่าตัวจากปกติ )

"เขาเป็นใครหรอคะ อันตรายรึป้าว.."

( คุณอิงเพชรไม่ได้บอกไว้ ถ้าเธอรับคืนนี้ก็มาให้ตรงเวลาด้วย )

"โอเคค่ะ พี่อิงโก๊ะมีอะไรอีกรึป้าวคะ"

( ไม่ ฉันโทรมาบอกเธอแค่นี้แหละ )

"งั้นรีนวางนะ"

( โอเค... )

ตี้ด ! เชอรีนกดวางสาย แล้วตั้งใจขับรถต่อ เธอครุ่นคิดอยู่เพียงลำพังว่าจะจัดการกับรอยบนตัวพวกนี้ ไหนจะสิ่งที่ได้ยินจากแทนไทอีก ว่าเขาส่งคนคอยประกบตามตัวตลอด ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆเธอคงต้องวางแผนให้แนบเนียนกว่านี้ ยังไงก็ต้องทำงานให้ครบกำหนดสามเดือนเก็บเงินก้อนเพื่อมาทำแบรนด์ครีมอย่างที่ตัวเองตั้งใจ...

T-OFF คอนโด...

-เชอรีน-

พอมาถึงห้องฉันก็จัดการอาบนํ้าชำระร่างกายไหม่แล้วเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบายๆ พร้อมกับเดินเช็ดผมออกมาจากห้องนํ้า หลังจากแวะซื้อยาคุมและยาแก้ปวดพร้อมกับข้าวมาฉันก็จัดการกินมันเพื่อให้ร่างกายหายดี แต่พอเดินออกมาไม่ทันไรมือถือก็สั่นเครือบนโต๊ะ แล้วใครโทรมาหาฉันอีกละเนี้ย..

ครืดดดดดด...!

"ว่าไงคะ"

( อยู่ไหน )

"รีนนอนอยู่ในห้องค่ะ พี่พาร์ทมีอะไรรึป้าว"

( กินไรยัง พี่ว่าจะแวะเข้าไปหาก่อนค่อยมาเรียน )

"เดี๋ยวรีนหาอะไรกินเองดีกว่า พี่พาร์ทรีบไปเรียนเถอะ"

( เป็นไงห้องไหม่เมื่อคืนนอนสบายป้าว )

"สบายดีค่ะ เตียงนุ่มดี"

( ช่วงนี้พี่ยุ่งๆหน่อยนะ อาจจะไม่ได้ไปหาบ่อย )

"ไม่เป็นไรเลย รีนดูแลตัวเองได้หน่า"

( แล้ววันนี้ไปทำงานป้าว )

"ทำค่ะ"

( พี่ว่ารีนเลิกทำเถอะนะ หางานพาร์ทไทม์ทำดีกว่า พี่อดเป็นห่วงไม่ได้ )

"รีนเลิกไม่ได้ค่ะพี่พาร์ท.." เพราะฉันดันเซ็นสัญญาไปแล้วยังไงล่ะ อย่างน้อยๆก็ต้องทำให้ครบกำหนดก่อน..

"อดใจไม่ไหวไง คิดถึงจะแย่แล้ว" ไฟนอลพูดหยอกล้อเธอแล้วเปิดประตูให้ลูกพีชเข้าไปนั่ง

"เว่อร์แล้วว ไม่เจอกันแค่ครึ่งวันเอง"

"เป็นไปได้ไม่อยากห่างซักวินาที"

"ปากหวานอีกแล้วนะ.." ลูกพีชยื่นมือไปยีแก้มไฟนอลพร้อมกับกลั้วหัวเราะออกมา ไม่นานเธอก็สอดตัวเข้าไปนั่งในรถ ไฟนอลจึงเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ แล้วรถก็ขับเคลื่อนออกไป...

"ดูมีความสุขดี.." แทนไทเค้นหัวเราะสมเพชที่ชอบทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยการแอบมาดูเธอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินกลับมาที่คณะ มุ่งตรงไปที่หลังตึกที่เดิมหวังจะดูดบุหรี่คลายเครียดอีกครั้ง

"เดี๋ยวนะ กูนึกว่ามึงกลับแล้ว มึงออกมาพร้อมไอ้บาสไม่ใช่หรอ.." อาร์ตกับเบียร์ที่พึ่งมาดูดบุหรี่ได้ไม่นานเอ่ยถามขึ้นเมื่อบังเอิญเจอเข้ากับแทนไทที่แยกออกมาพร้อมกับบาส

"ยัง รอรถอยู่"

"รวยใช่ย่อยนะมึง แค่ร้องเพลงไมมีแลมโบว์ขับว่ะ" เบียร์แซว เขาผ่านมาเห็นแทนไทลงมาจากแลมโบว์พอดีก่อนจะเข้าสอบ

"กูบอกตอนไหนว่าไม่ได้รวย?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม

"จริงของมัน มันแค่ทำตัวไม่มีจะแดก" อาร์ตพูดเสริม

"แล้วใครขับรถมึงออกไป ใช่คนที่ทำให้มึงนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอนสอบรึป่าวว่ะ"

"อืม"

"แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้อารมณ์มึงคงไม่ค่อยดี" เบียร์พูดต่อ

"ซักถามให้มันได้เหี้ยไรขึ้นมา"

"พวกกูแค่อยากรู้คนที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกมึงคือใครกันแน่.." อาร์ตพูดขึ้น แล้วจุดไฟบนมวลบุหรี่ สายตาเหลือบมองคนข้างกายที่เอาแต่มองไปทางอื่น..

"ที่แน่ๆไม่ใช่คนที่ขับรถกูออกไปแล้วกัน"

"แล้วเพราะอะไรมึงถึงยิ้มเรื่องของเขาล่ะ? ไหนจะยอมให้ขับรถคันละแพงๆออกไปอีก"

"ทั้งหมดกูก็แค่แสดง ให้ยัยนั้นหลงกูหัวปักหัวปำจะได้ไม่ไปยุ่งกับคนอื่น..."

คำพูดของแทนไททำเอาคนที่ตั้งใจจะเอารถมาคืนหน้าชาวาบ ที่แท้เธอก็ถูกหลอกให้รักมากกว่าเดิม...

......

เดี๋ยวจะได้รักน้องขึ้นมาจริงๆซักวัน

Next..

"เราเป็นแค่คนรู้จักกันค่ะ.."