บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 179

“แม่นางโจอว หมอชันสูตรบอกแล้วว่าการตายของนางสนมไม่เกี่ยวข้องกับยาข้า ทำไมเจ้ายังคงปรักปรำอย่างไม่ลืมหูลืมตาว่ายาข้าเป็นเหตุ จนทำให้ข้าสงสัยว่าการตายของนางน่าจะต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าเป็นแน่”

น้ำเสียงเย่จายซิงพูดอย่างผ่าเผย ทุกคำทุกประโยชน์ผู้คนต่างได้ยินอย่างชัดเจน

ครอบครัวหมอชันสูตรนั้นไม่มีประวัติด่างพร้อย เป็นอาชีพที่สืบทอดจากบรรพบุรุษ ถึงแม้ชื่อเสียงในเฉินตูอาจไม่โด่งดังมาก แต่ถ้าเอ่ยถึงท่านผู้อาวุโสหมอชันสูตร ทุกคนต้องรู้จักเขาเป็นแน่

เขาเห็นศพแวบแรกก็รู้ว่าโดนพิษกุหลาบพันปี และได้ตรวจดูสภาพศพอีกครั้ง เป็นไปไม่ได้ว่าจะโกหก

พิษกุหลาบพันปีถ้าละลายเข้ากับยากลั่นแล้วไม่เพียงแต่จะทำให้สียาเปลี่ยนไป อีกทั้งยังทำให้ยาหมดประสิทธิภาพด้วย แต่สีผิวของนางสนมนั้นเปลี่ยนขาวขึ้น ซึ่งทำให้พิสูจน์ได้ว่าไม่มีพิษกุหลาบพันปีในยาอย่างแน่นอน

การตายของนางสนมต้องเป็นเหตุอื่นเป็นแน่

ดูจากท่าทีของโจอวเหม้ยที่ดูจะตื่นเต้นเกินเหตุ ยังใส่ร้ายหมอชันสูตรว่าเป็นพวกเดียวกับเย่จายซิง ยิ่งทำให้ดูมีพิรุธ หลังจากที่ทุกคนได้ฟัง

เย่จายซิงพูดจบ ต่างสงสัยในใจว่าอาจเป็นโจอวเหม้ยที่วางยาพิษนางสนม

ยาพิษกุหลาบพันปีนั้นหายากและราคาแพง คนทั่วไปเข้าไม่ถึงอย่างแน่นอน

“เจ้าพูดจาเรื่อยเปื่อย! การตายของนางสนมเกี่ยวอะไรกับข้า ข้าแค่หวังอย่าให้คนร้ายที่แท้จริงลอยนวลออกไป!”

โจอวเหม้ยกัดฟันพูดพร้อมจ้องตาเย่จายซิง

คำพูดที่แฝงว่าเย่จายซิงก็คือฆาตรกรที่แท้จริง

แต่ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า การตายของนางสนมกับโอรสไขกระดูกเยือกนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน

เย่จายซิงพูดขึ้น:

“เจ้าไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไรเพราะไม่เกี่ยวอะไรกับข้า แต่องค์หญิงน่าจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียดว่าผู้ใดที่หวังจะเอาชีวิตท่าน ครั้งนี้ถือว่าโชคดีที่กลายเป็นนางสนมที่มาตายแทนท่าน”

องค์หญิงหลิวอิ๋งรู้ว่าตนเองนั้นประเมินเย่จายซิงต่ำเกินไป ร่างของนางสนมนั้นไม่ได้ถูกทำลาย แสดงว่าต้องมีคนคอยช่วยเหลือนางอยู่

แต่นางเตรียมแผนสำรองไว้แล้ว วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้เย่จายซิงได้รับโทษให้ได้

องค์หญิงพูดขึ้น: “ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร ข้าต้องตรวจสอบให้แน่ชัดถ้ายาเจ้าไม่มีปัญหา ข้าจะเป็นผู้รับโทษแทนเจ้าเอง คนดีต้องไม่ถูกใส่ร้าย และคนชั่วต้องไม่ลอยนวล”

“องค์หญิงพูดเช่นนี้หมายความว่าไม่เชื่อผลการชันสูตร ไม่เป็นไร องค์หญิงจะใช้วิธีไหนในการตรวจสอบ ข้าเป็นชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่งที่จะให้ความร่วมมือทุกทาง”

เย่จายซิงหัวเราะเบาๆพูดต่อว่า: “องค์หญิงจะใช้วิธีไหนในการตรวจสอบก็ได้ จะให้คนของข้าจัดเก้าอี้ให้ท่านหรือไม่ เมื่อกี้ท่านล้มลงมาน่าจะเข้าไป

นั่งพักที่ร้านข้าก่อน”

“ไม่ต้อง”

องค์หญิงหลิวอิ๋งปฏิเสธอย่างคิ้วขมวด นางรู้สึกว่าคำพูดของเย่จายซิงนั้นกำลังประชดเรื่องที่นางตกลงมาจากหลังอสูรเทพเสวียนเจ๋อ

ตำแหน่งที่สูงส่งของนางจะนั่งบนเก้าอี้ของชาวบ้านธรรมดาได้อย่างไร

“ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ข้าขอนั่งพักสักครู่ ข้าอดหลับอดนอนกลั่นยาทั้งคืน ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก ข้าคิดว่าองค์หญิงคงไม่ถือสาว่าข้าไร้มารยาท

นะขอรับ”

นางพูดถึงเพียงนี้แล้ว ถ้าองค์หญิงถือสาก็จะดูแล้งน้ำใจไป ตอนนี้องค์หญิงหลิวอิ๋งในใจโมโหมาก แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา

มองดูเย่จายซิงที่นั่งบนเก้าอี้อาจารย์กลั่นยา นางหันหน้าไปด้านข้าง มือข้างนึงเท้าคางไว้ ดวงตากลมดำคู่นั้นแสดงท่าทีที่ขี้เกียจ ให้ความรู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ถ้าคนไม่รู้อาจมีคนเข้าใจผิดว่าทำอะไรกับนางไป

องค์หญิงหลิวอิ๋งกัดฟันแน่น รีบสั่งการองครักษ์ผู้ติดตามลงไป

ช่วงเช้าระหว่างเดินทางมา นางได้สั่งให้องครักษ์ทั้งหกของนางไปสังหารคน ขอแค่เป็นคนที่เคยซื้อยาจากหอไป๋เป่าก็เป็นพอ เพราะนางจะนำมาอำพรางว่ากินยาแล้วเสียชีวิต ซึ่งเป็นภารกิจที่ง่ายมาก

แต่เหตุใดเหล่าองครักษ์ถึงยังไม่กลับมา

สิ้นเสียงคำสั่งองครักษ์คนที่หนึ่ง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ

องครักษ์คนที่สองก็ไม่มีเสียงตอบรับ

……

องครักษ์คนที่หก เสียงที่ตอบกลับเหมือนดั่งอยู่ในใต้ท้องทะเลลึก ฟังไม่ได้ใจความใดๆ