บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 308

“เท่าที่ข้ารู้ วังมีค่ายวาร์ปที่นำไปสู่เผ่ามาร ก่อนไปถึงเผ่ามารต้องใช้เวลาสิบนาที”

หลงเฟยหลีมองไปที่โม่เสิ่นยวนแล้วพูด

ความหมายก็คือไปถึงเผ่ามารใช้เวลาไม่นาน เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า

“ที่ข้าถามคือ การที่เจ้าเข้าไปดินแดนเผ่ามารได้ เจ้าเป็นจักรพรรดิปีศาจแห่งเผ่าปีศาจ เผ่ามารจะหลีกทางให้เจ้าเจ้าที่ทรยศหรือ”

โม่เสิ่นยวนพูดด้วยเสียงเย็นชา

หลงเฟยหลีพูดเยาะเย้ยว่า

“พลังความแข็งแกร่งของข้าในวันนี้ ยังต้องไว้หน้าพวกเขาหรือ? ”

ลั่วกูหยุนพูดว่า :

“เจ้าอย่ายโสโอหังเกินไป! ดินแดนเผ่ามารมีค่ายวาร์ปที่สร้างขึ้นโดยพลังมหาศาลเป็นหมื่นปี เมื่อเปิดออก จะไม่มีใครเข้าไปได้”

“พูดอะไรยืดยาว จะไปหรือไม่ไป ถ้าไป ข้ามีวิธีของข้า”

หลงเฟยหลีเริ่มใจร้อน

ลั่วกูหยุนและเย่ยู่หยางมองไปที่โม่เสิ่นยวน

ตอนนี้เหมือนมีเพียงต้องไปเผ่ามารทางเดียวเท่านั้น

ไม่มีทางอื่น

“ไป”

โม่เสิ่นยวนก้มมองน้องซิง

นางรอไม่ไหวแล้ว

แต่คำพูดของหลงเฟยหลีนี้เชื่อไม่ได้ทั้งหมด

“แขกที่ด้านนอก...... ”

ลั่วกูหยุนจู่ๆ ก็คิดว่ามีแขกมากมายอยู่ข้างนอก และฮ่องเต้ก็ยังอยู่ข้างนอก

“เจ้าอยู่ต้อนรับแขกที่นี่”

โม่เสิ่นยวนกล่าว

ลั่วกูหยุน : ......

“ได้ ข้าอยู่ที่นี่ ที่นั่นเจ้ามีปัญหาอะไร หากว่าต้องการความช่วยเหลือจากข้า ข้าจะรีบไปทันที”

เขาดูออกว่าโม่เสิ่นยวนและเย่จายซิงกังวลอย่างมากเกี่ยวกับงานแต่งงานครั้งนี้ พวกเขาต้องการให้งานสมบูรณ์แบบ ให้แขกเหล่านี้กลับไปอย่างมีความสุข

“แล้วทางจักรพรรดินั้น...... ”

“ข้าจะไปบอกเอง”

โม่เสิ่นยวนส่งเย่จายซิงให้เย่ยู่หยาง มองหลงเฟยหลีด้วยสายตาตักเตือน

“นี่เป็นห้องหอของข้าและน้องซิง เจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่”

หลงเฟยหลีไม่ถอยออกไปสักก้าว หัวเราะแล้วพูดว่า : “ข้าอยากอยู่ที่ไหนก็ต้องอยู่ที่นั่น”

“เหยียนเฟิง ไปเชิญฝ่าบาทมา”

โม่เสิ่นยวนดึงเย่จายซิงมาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง พูดกับองครักษ์ลับเหยียนเฟิงข้างนอก

หลงเฟยหลีดูหวั่นไหว ถอนหายใจและหายตัวไป

เขาไม่ต้องการพบจักรพรรดิแห่งแคว้นเทพมังกรในเวลานี้

เขาเป็นราชาแห่งโลกปีศาจ ถือว่าเขาตำแหน่งเดียวกับจักรพรรดิแห่งเผ่ามนุษย์ เมื่อจักรพรรดิเห็นเขามาถึงเฉินตู จะนำไปสู่การคาดเดายาก และก่อให้เกิดปัญหาเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ทำไมไม่ออกไปพบแขก? ”

จักรพรรดิขมวดคิ้วและเข้ามา ในเวลานี้ข้างนอกมีแต่คนสงสัย

หลังจากที่เขาเห็นเย่จายซิงที่หลับสนิท สีหน้าก็เคร่งขรึม เข้าใจเหตุผลทันที

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ”

เขาต้องการสนิทกับโม่เสิ่นยวนมากขึ้น แม้ว่าโม่เสิ่นยวนจะไม่ใช่ลูกชายของเขา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเก่งมากและเหมาะสมที่จะเป็นจักรพรรดิ

หวนคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา เขาเสียใจกับอดีต มาถึงจุดที่อยู่คนเดียวในวันนี้ เขาไม่ตำหนิใครได้ แต่ทำได้เพียงโทษตัวเองที่ยโสโอหังเกินไป

จนถึงตอนนี้ เขาทำได้เพียงพยายามรักษาความสัมพันธ์กับโม่เสิ่นยวนให้ดีที่สุด และให้เขารับช่วงต่อในอนาคต

เมื่อเห็นเย่จายซิงเป็นเช่นนี้ เขาตกใจมาก ช่วงพิธีสมรสเมื่อครู่ยังสบายดีอยู่ ไม่ได้มีสัญญาณเตือนใดๆ

นางถูกสาป ข้าจะพานางไปที่อาณาจักรเวหาทิพย์ แต่ต้องไปดินแดนเผ่ามารก่อน

โม่เสิ่นยวนไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้จักรพรรดิฟัง ยิ่งคนรู้เรื่องรากทิพย์กลียุคของเย่จายซิงน้อยเท่าไหร่ยิ่งดี