บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 336

ฉียวี่เจียและกัวเจียงตามเหยียนเวยออกมานอกเมือง

ทั้งสองคนต่างหาจังหวะลงมือ

ใครจะรู้ ฝ่ายตรงข้ามเพียงออกมานอกเมืองเพียงซื้อของแล้วก็กลับเข้าไปในเมืองแล้ว จากนั้นก็นั่งค่ายวาร์ปจากไป

เมื่อพวกเขานั่งค่ายวาร์ปไปยังคูเมืองแล้ว ฝ่ายตรงข้ามเช่าเที่ยวบินเคลื่อนจิตวิญญาณและจะลงมือต่อไป

เมื่อตามต่อเนื่องไป พวกเขาเริ่มรู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

“จากทางนี้ไป มิใช่ทางไปเมืองยวี่หลัวหรอกหรือ?”

ฉียวี่เจียถามกัวเจียงด้วยความสงสัย

เพราะตอนที่พวกเขาไปขอความช่วยเหลือที่เมืองเซียวเหยาก็ใช้เส้นทางนี้

กัวเจียงพยักพเยิด เอ่ยขึ้น “หรือชายผู้นี้ก็เป็นตชคนเมืองยวี่หลัว?”

เขาหันกลับไปยังผู้ช่วยเหลือทั้งสาม “พวกเจ้ารู้จักชายผู้นี้หรือไม่?”

ทั้งสามต่างสั่นศีรษะ “แถบหนานโจวนี้พวกข้าไม่ได้รู้จักคนทั้งหมด แต่ก็ได้พบเจอมาบ้าง ชายผู้นั้นหน้าตาคุ้นยิ่งนัก รูปร่างก็ไม่สูง คาดว่าออกมาขายยาให้กับอาจารย์กลั่นยาขั้นสูง”

ยิ่งไปกว่านั้นเหยียนเวยก็เป็นเพียงผู้เฝ้าประตูสำนักเฉียนคุนตัวเล็กๆ เท่านั้น แม้บรรพบุรุษ ต่างๆ จะมีการติดต่อพูดคุยกัน แต่ก็ต้อง

บางคนก็รู้สึกประหลาด สถานที่เล็กๆ อันห่างไกลเช่นนี้ กลับมีอาจารย์กลั่นยาฝีมือฉกาจเทียบเท่าราชาโอสถป๋ายหลี่ ได้อย่างไร?

ต้องรู้เสียก่อนว่า นับจนถึงตอนนี้ ทุกคนต่างรู้ว่า ผู้ที่สามารถกลั่นโอสถไขกระดูกเยือกได้มีเพียงราชาโอสถป๋ายหลี่ ผู้เดียวเท่านั้น

แต่ยาที่เหยียนเวยขายก็เป็นของแท้ นั้นหมายถึงว่ายังมีผู้อื่นที่สามารถกลั่นโอสถไขกระดูกเยือกออกมาได้เช่นกัน

พวกเขาคาดไม่ถึงว่าคือราชาโอสถป๋ายหลี่ กลั่นออกมา เพราะเขาคงไม่มายังที่เล็กๆ เช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้น โอสถไขกระดูกเยือกออกมาของเขาบังไม่ได้กลั่นออกมา ต่างก็ถูกผู้คนสั่งจองจนหมดแล้ว จะยังเหลือเพิ่มเติมออกมาเจ็ดเม็ดนี้ได้อย่างไร

วิธีเดียวที่จะอธิบายได้ก็คือมีอาจารย์กลั่นยาที่สามารถกลั่นโอสถไขกระดูกเยือกได้อีก

“พวกเราต้องรีบใช้จังหวะที่เขายังไม่ถึงจุดหมาย ฆ่าเขาทิ้งซะ จะได้ไม่ทำให้อาจารย์กลั่นยาเบื้องหลังเขาขุ่นเคือง!”

กัวเจียงเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ

เขาอิจฉาอยากได้หินทิพย์ของเหยียนเวย ยาเจ็ดเม็ดขายได้เท่ากับหนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านหินทิพย์เกรดรอง ซึ่งเท่ากับ หนึ่งแสนเจ็ดพันหินทิพย์เกรดหนึ่ง

เท่ากับความร่ำรวยก้อนหนึ่งเลยทีเดียว!

ไปเซียนเหอ ละลายเงินได้นานเลย

ยากนักที่จะไม่มีคนอิจฉาเงินก้อนโตเช่นนี้

คนอื่นๆ ก็คิดอย่างเดียวกัน ทุกคนต่างคิดประมวณจำนวนเงินกองนี้ นับว่าสามารถแบ่งออกได้อีกเยอะเลย

“แต่ไม่มีโอกาสเลย!” ฉียวี่เจียเอ่ยอย่างโกรธแค้น “รอบกายเขามีผู้แข็งแกร่งจากแดนมหาจักรพรรดิทิพย์ถึงหกคน พวกเรามีเพียงสามคนเท่านั้น!”

นางและกัวเจียงต่างเป็นแดนราชาทิพย์ชั้นสูง แต่เมื่อต้องพบกับแดนมหาจักรพรรดิทิพย์ผู้เข้มแข็ง นับว่ายังห่างชั้นกันนัก เสียเปรียบมากอยู่ทีเดียว

“ต้องมีโอกาสสิ! พวกเราจับตาไว้ดีๆ!”

กัวเจียงเอ่ยขึ้น

ดังนั้นทุกคนต่างตามติดกันมา รอจังหวะให้เหยียนเวยอยู่ตัวคนเดียว

แต่เหยียนเวยจะให้โอกาสพวกเขาได้อย่างไร เขาเพิ่งออกจากเมืองเซียวเหยา ก็รู้แล้วว่ามีคนจับตามอง

โชคดีที่ก่อนเย่จายซิงจะมาก็ให้เขาพายามไว้รักษาต้นตระกูล มิเช่นนั้น การเดินทางครั้งนี้ไม่แน่จะได้กลับไปหรือเปล่า

เจ้าครองเมืองนับเป็นคนที่ไม่เลวเลย เขารักเชิดชูเจินเยว่เอ๋อร์หญิงนางนี้ยิ่งนัก ได้ยินว่าเขาขาดคน ก็ส่งยามจากจวนเจ้าเมืองให้ใช้เป็นเวลาหนึ่งปี

แน่นอนว่า เหยียนเวยต้องให้รางวัลตอบแทนคนเหล่านี้ รับรางวัลจากผู้อื่นก็ต้องชดใช้ ไม่ให้เงิน คนผู้นี้ก็คงทำงานอย่างไม่กระตือรือร้นนัก

ให้หินทิพย์พวกเขาแล้ว พวกเขาต่างทำการสาบานต่อฟ้าดิน

ฉียวี่เจียและกัวเจียงต่างติดตามตลอดเส้นทาง จนถึงเมืองยวี่หลัว