บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 338

เย่จายซิงรับรู้ได้ถึงความไม่สงบภายในเตากลั่นโอสถ เมื่อนั้นได้ดึงผู้อาวุโสสามหลบไป

ทว่าเตากลั่นระเบิดเร็วกว่านั้น นางยังไม่ทันรักษาผลเอาไว้ ก็พลันระเบิดขึ้น

ระเบิดจนถึงพื้นเป็นหลุมดำ

พื้นหลุมด้านล่างถึงกับแตกแยกออก

“จายซิง เจ้าไม่ได้รับเจ็บใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสสามรีบเอ่ยถาม

นางส่ายหน้า “ข้าไม่เป็นอะไร ข้าใช้เพลิงพิลึกบังพลังส่วนใหญ่เอาไว้ เพียงแต่เสียดายเตากลั่นโอสถนี้แล้ว”

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เตากลั่นโอสถซื้อใหม่ได้ ในห้องยังมีเตรียมไว้อยู่ แต่หากเจ้าบาดเจ็บคงแย่ อย่าได้ลืมว่าบนตัวเจ้ายังมีพลังต้องคำสาปอยู่”

ผู้อาโสสามเอ่ยอย่างโล่งใจ

ร่างกายนางในตอนนี้นับว่าปรกติอยู่ แต่หากได้รับบาดเจ็บหนัก ก็ยังคาดเดาได้ยาก

เย่จายซิงคาดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสสามจะยังคิดถึงเรื่องที่นางได้รับคำสาป ใจรู้สึกอบอุ่นขึ้น “ข้ารู้แล้ว ผู้อาวุโสสาม ครั้งหน้าข้าจะระวังมากขึ้น”

ผู้อาวุโสสามพยักหน้า และไปดูหลุมระเบิดนั้น เตรียมนำดินมาถม

“ช้าก่อน ผู้อาวุโสสาม ด้านล่างมีรอยแตกอยู่ ดูแล้วเหมือนด้านล่างมีพื้นที่ว่าง!”

เย่จายซิงพลันเอ่ยขึ้น

นางเห็นรอยแตกนั้นก็ส่งพลังจิตออกไปสำรวจ พบว่ารอยแตกร้าวนี้ลึกนัก และดูเหมือนจุดต่ำสุดของรอยร้าวนี้เป็นพื้นที่ว่าง

นางพลันคิดไปถึงหินก้อนมหึมาก้อนใหญ่ด้านล่างของท้องนา ใต้ก้อนหินนั้นต้องมีอะไรเป็นแน่ อย่างนั้นแล้ว ภายใต้รอยร้าวนี้ จะมีเส้นทางที่สามารถเดินไปถึงตรงนั้นได้หรือไม่?”

“เจ้าอยากลองขุดดู?”

ผู้อาวุโสสามมองนางออก

เย่จายซิงพยักหน้าไม่ปิดบัง

ผู้อาวุโสสามเห็นด้วย จึงกระโดดลงไปและใช้พลังจิตขุดลงไปตามรอยแยก

เย่จายซิงลงตามไปช่วยเหลือ

ทั้งสองคนรวดเร็วนัก เพียงครึ่งชั่วยาม ก็ขุดลงจนถึงก้นหลุม เป็นหลุมดำมืดมิด ยื่นมือออกไปไม่เห็นเลยทั้งห้านิ้ว

เย่จายซิงจุดไฟขึ้นปลายนิ้ว ส่องสว่างทั่วทิศทาง

ด้านล่างไม่มีอะไรเลย มีเพียงที่ร้างว่างเล่า รอบด้านเต็มไปด้วยก้อนหินแข็งแรง แต่มีทางเล็กๆ นำเดินไปที่อื่น

เย่จายซิงตัดสินใจเดินไปทิศหนึ่ง พบว่าเป็นทางเดินไปใต้ท้องนา

นางใจเต้นแรงขึ้น รู้สึกราวกับจะได้รู้ถึงสาเหตุที่กดแรงคำสาปในตัวนางได้ในเร็วๆ นี้

“พลังจิตข้างใต้นี้รุนแรงมาก เหมือนกับถูกขังไว้ข้างใต้นี้ตลอดมา ไม่เคยออกไป”

เย่จายซิงสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของพลังจิตพลางเอ่ยออกไป

ผู้อาวุโสใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขามายังตระกูลหลายปี ยังไม่เคยรู้ว่าใต้ตระกูลยังมีที่ว่างเช่นนี้ และไม่รู้เลยว่าที่นี่มีพลังจิตที่รุนแรงขนาดนี้

พลังเหล่านี้ เทียบกับที่ฝึกฝนของเซียนเหอ แล้ว นับมาเทียบเคียงได้เลย

ยิ่งเดินเข้าไป พลังจิตยิ่งเข้มแข็ง ผู้อาวุโสสามไม่เคยสัมผัสถึงพลังจิตที่เข้มแข็งเช่นนี้มาก่อนเลย ชี่ทิพย์เหล่านี้ราวกับพุ่งตัวมาหาเขาและหมุนวนเวียนอยู่โดยรอบ

เดินไปอีกครู่ ผู้อาวุโสสามเดินต่อไปไม่ได้เสียแล้ว

“จายซิง เจ้าเดินไปเองเถอะ พลังชี่ทิพย์แทรกร่างข้ามากเกินไป ร่างกายข้าแทบฉีกขาดแล้ว”

เย่จายซิงยังพอไหว อาจเป็นเพราะนางยังมีพลังจิตเข้มแข็งในร่างกาย

เมื่อเห็นผู้อาวุโสสามหลับตาเริ่มนั่งปรับพลัง นางจึงเดินต่อไปเองลำพัง

เดินต่อไปได้ไม่นาน นางเงยหน้าขึ้น หรี่ตาลง ตัดสินใจอ้าปากออก

ไฟที่อยู่ปลายนิ้วเนื่องเพราะจิตในไม่นิ่ง เลยสั่นไหวไปมา