บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 37

เย่จายซิงกะพริบตาปริบๆ คิดไม่ถึงว่าจวินหยวนจะให้เกียรตินางเช่นนี้

ไม่ว่าเขาจะซ่อนความลับใดเอาไว้ แต่เขาพูดเช่นนี้แล้ว ทำให้นางรู้สึกดียิ่งนัก

"พี่รอง เจ้าพระยาเซี่ย พวกท่านได้ยินหรือยัง ยังรู้สึกว่าข้าไม่มีปัญญาจ่ายหรือไม่?"

นางยกมุมปากขึ้น

สีหน้าของเซี่ยซือห้าวและเย่เจียหยูย่ำแย่ยิ่งนัก แต่ทั้งสองดันหวาดกลัวหวินหยวน จำต้องฝืนยิ้ม รอยยิ้มนั้นน่าเกลียดยิ่งกว่าภูตผี

"สมบัติของท่านอ๋อง พวกเราย่อมไม่กล้าสงสัย แค่ว่า..."

เซี่ยซือห้าวกำหมัดแน่น เขาอยากได้ยาทลายหล้า นอกจากยาหลานหล้าจะสามารถทำเงินมหาศาลได้แล้ว เขายังมีอีกหนึ่งจุดประสงค์ ซึ่งก็คือหากท่านพ่อสามารถศึกษาตำรับยาของยาทลายหล้าได้ เช่นนั้นเบื้องบนอาจจะชื่นชม แล้วย้ายท่านพ่อไปยังเฉินตู

หัวหน้าสำนักสาขาของแคว้นหงส์แดง ไม่อาจเทียบกับตำแหน่งเล็กๆ ในศูนย์สำนักเฉินตู เพียงแค่คิดก็รู้แล่วว่าศูนย์สำนักและสาขาแตกต่างกันมากเพียงใด

ทันทีที่เข้าไปในศูนย์สำนักได้ ตระกูลเซี่ยของพวกเขาอาจจะไปยังเฉินตู ข้ามขั้นได้สำเร็จ

ดังนั้น แม้จะหวาดกลัวอำนาจของอ๋องเซ่อเจิ้งและความเหี้ยมโหดของเขา แต่เซี่ยซือห้าวก็พูดขึ้น：

"แค่ว่า ยาทลายหล้าสำคัญกับข้ามาก ข้ายินดีจ่ายเงินเพิ่มอีกห้าล้านตำลึงทอง หวังว่าคุณหนูสี่จะเมตตา แซ่เซี่ยผู้นี้ซาบซึ้งใจยิ่งนัก"

เมื่อก่อนเย่จายซิงชอบเขามากขนาดนั้น คำพูดในวันนี้ ไม่แน่อาจจะแค่เจตนาอยากให้เขาโมโหเพราะนางไม่ได้รับความรักจากเขา ตอนนี้เขายอมอ่อนข้อให้เล็กน้อย อ่อนโยนกับนางหน่อย ต้องทำให้นางหวั่นไหวอีกครั้งอย่างแน่นอน

แต่ภายในใจของเขายังคงรังเกียจเย่จายซิงอย่างมาก บนโลกใบนี้ไม่มีผู้ใดชมชอบสตรีอัปลักษณ์ ไม่รู้ว่าอ๋องเซ่อเจิ้งเป็นโรคประหลาดใด จึงดีกับนางเช่นนี้

เย่จายซิงยิ้มตาหยี ทว่าแววตาของนางกลับแผ่ซ่านด้วยความเยือกเย็น

หากนางเดาไม่ผิดละก็ เซี่ยซือห้าวต้องประมูลยาทลายหล้าให้ได้ ดังนั้นจึงยอมพูดเสียงอ่อนเช่นนี้

เพียงคิดว่าได้กำไรเพิ่มหกล้านโดยไม่เสียแรง รอยยิ้มของนางกว้างมากยิ่งขึ้น

หากทลายหล้าสามารถศึกษาอย่างง่ายดาย เช่นนั้นตำรับยาของยาทลายหล้าคงไม่สูญเสียการสืบทอดง่ายๆ ดังนั้น เซี่ยซือห้าวซื้อยากลับไปด้วยเงินมหาศาลเช่นนี้ สุดท้ายก็สูญเปล่า

ครุ่นคิด นางอารมณ์ดียิ่งนัก

"ในเมื่อเจ้าพระยาพูดเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นข้ายอมให้ท่านก็ได้"

ความหมายของนางก็คือไม่บวกราคาเพิ่มแล้ว เซี่ยซือห้าวโล่งอก ภายในใจเย้ยหยัน เย่จายซิงยังหลงใหลในตัวเขาจริงๆ ด้วย

"น้องซิง"

เวลานี้ บุรุษในห้องรับรองบนชั้นสอง ส่งเสียงดังขึ้น ราวกับหิมะบนยอดเขา ที่ไม่ละลายตลอดทั้งปี

"ขึ้นมา"

หลังจากนั้นองครักษ์ลับก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเย่จายซิง พานางขึ้นไปยังห้องรับรอง

นางเม้มริมฝีปาก แต่สุดท้ายก็เดินตามขึ้นไป เขาให้เกียรตินางเช่นนี้แล้ว ตนไม่อาจไม่ให้เกียรติเขาต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้กระมัง?

แค่ว่านางสงสัย เขาโกรธเคืองเรื่องอะไร?

เย่เจียหยูมองแผ่นหลังของนาง กัดฟันแน่น นั่นคือห้องรับรองเพียงห้องเดียวของงานประมูลผานหลง นอกจากอ๋องเซ่อเจิ้งแล้วผู้อื่นไม่อาจเข้าไป เย่จายซิงมีสิทธิ์ใดในการเข้าไป！

เมื่อไปถึงห้องรับรอง เย่จายซิงพบว่าห้องนี้มีขนาดใหญ่มาก น้ำดื่ม ชาและผลไม้ล้วนครบคัน ไม่ว่าจะอยู่มุมใดก็มองเห็นทุกอย่าง

สมกับเป็นผู้มีอำนาจมากที่สุดในแคว้นหงส์แดงจริงๆ แม้แต่เข้าร่วมงานประมูล ยังสบายราวกับอยู่บ้านตนเอง

"เสด็จอา ไม่คิดว่าท่านจะมาร่วมงานประมูลด้วย"

นางยิ้ม ไม่พูดถึงเรื่องที่นางสลัดเหยียนเฟิงทิ้งกลางทาง

ภายในห้องมีพวกเขาเพียงสองคนเท่านั้น จวินหยวนไม่ได้สวมหน้ากาก เผยให้เห็นใบหน้าที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ล้วนหล่อเหลา ทว่าแววตาของเขากลับเยือกเย็น