บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1060

ป้ายประกาศิตองครักษ์ลับผีถูกนำกลับมา หยู่เหวินเห้าพลิกไปมาตรวจสอบสักพัก น่าจะเป็นของจริง แต่เพื่อเป็นการยืนยันให้แน่ใจ ยังต้องให้แม่ทัพหลอมาด้วยตนเองสักครั้ง

เดิมแม่ทัพหลอก็คือแม่ทัพขององครักษ์ลับผี ป้ายประกาศิตองครักษ์ลับผี ตั้งแต่ราชสมัยของไท่ซ่างหวงจนถึงตอนนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นลายแกะสลักหรือวัสดุที่ใช้ทำ ล้วนเหมือนเดิมทุกอย่าง

แม่ทัพหลอมองทีเดียวก็รู้ จึงพูดขึ้นว่า “ป้ายประกาศิตเป็นของจริง”

“บนป้ายประกาศิตมีหมายเลข เป็นหมายเลขห้า คนคนนี้เป็นใคร เจ้าจำได้ไหม?” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

แม่ทัพหลอพูดขึ้นว่า “หมายเลขห้า เป็นองครักษ์ลับผีชุดแรก หมายเลของครักษ์ลับผีในตอนนี้นับถึงหมื่นกว่าคนแล้ว”

“ชุดแรก? งั้นอาจจะตายไปแล้ว”

แม่ทัพหลอพูดขึ้นว่า “แต่หลังจากองครักษ์ลับผีตาย จะมีการเอาป้ายประกาศิตกลับมา รวบรวมเก็บไว้ที่สำนักงานใหญ่องครักษ์ลับผี หมายเลขห้าเป็นใครกันแน่ ข้าจะต้องกลับไปสืบดู เพราะข้อมูลขององครักษ์ลับผีชุดแรกล้วนเป็นความลับ แม้แต่กระหม่อมก็ไม่สามารถไปเปิดดูอย่างวิสาสะ โดยเฉพาะหมายเลขก่อนห้าสิบ มีการบูชาไว้”

“อืม ป้ายประกาศิตทั้งหมดล้วนเก็บกลับมาหรือ?” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

“เบื้องต้นล้วนเก็บกลับมา ต่อให้ตายอยู่ข้างนอก ไม่สามารถเอาศพกลับมาได้ ก็จะต้องทำใหม่อีกหนึ่งชิ้น แล้วเก็บไว้ภายในสำนักงานใหญ่” แม่ทัพหลอพูดขึ้น

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นว่า “สถานที่ที่สำนักงานใหญ่เก็บป้ายประกาศิต มีกี่คนที่สามารถเข้าไปได้?”

“แม่ทัพทุกสมัย”

หยู่เหวินเห้าคิดถึงตี๋เว่ยหมิง เขาเป็นแม่ทัพคนก่อน ตอนนั้นเขาขโมย ป้ายประกาศิตไปหลายอัน ก็ไม่มีใครรู้

“เจ้ากลับไปสืบดูก่อนว่าหมายเลขห้าคือใคร” หยู่เหวินเห้าพูดขึ้น

“ขอรับ” แม่ทัพหลอขอตัวกลับ

แม่ทัพหลอกลับมาในคืนนั้นเลย สีหน้าเคร่งขรึมอย่างมาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ตรวจสอบดูแล้ว ตามบันทึกการก่อตั้งองครักษ์ลับผี ที่จริงหมายเลขห้าถือว่าว่างเปล่า แต่สืบดูจากบันทึกในตอนนั้น หมายเลขห้าที่ขาดเป็นเพราะตอนที่ก่อตั้งองครักษ์ลับผี มีคนหนึ่งเอาป้ายประกาศิตหมายเลขห้าไป พูดอย่างถูกต้องก็คือ เขาไม่ถือว่าเป็นองครักษ์ลับผี”

“เป็นใคร?” หยู่เหวินเห้าถาม

แม่ทัพหลอพูดขึ้นด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “คืออ๋องผิงหนานหยู่เหวินจี๋”

หยู่เหวินเห้าเหมือนถูกทุบตีอย่างหนัก พร้อมพูดขึ้นว่า “อ๋องผิงหนาน?”

“ไม่ผิด กระหม่อมได้นำบันทึกในตอนนั้นมาด้วย ตอนไหนตอนที่ก่อตั้งองครักษ์ลับผี คืออยู่ในจวนอ๋องซู่ ตอนนั้นฮ่องเต้ฮุยจง ยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์ แม้แต่ไท่ซ่างหวงก็ยังไม่ได้ถูกแต่งตั้งขึ้นมา”

หยู่เหวินเห้ารีบรับมาเปิดอ่าน ภายในมีบันทึกไว้เกี่ยวกับเรื่ององครักษ์ลับผีหมายเลขห้า ตอนนั้นที่ก่อตั้งองครักษ์ลับผีขึ้นมา เท่ากับเป็นการรวมตัวของกลุ่มที่มีฝีมือการต่อสู้ไม่สูงนัก ได้ทำป้ายประกาศิตขึ้นมาอยู่หลายอัน ตอนนั้นพระราชนัดดาหยู่เหวินจี๋เห็นป้ายประกาศิตน่าสนใจ จึงหยิบไปหนึ่งอัน บอกว่าเขาก็จะเป็นองครักษ์ลับผี แต่พระราชนัดดาไม่สามารถที่จะเป็นองครักษ์ลับผี เพราะตอนนั้นพระราชนัดดาได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่งผลกระทบต่อสมอง มีภาวะสมองเสื่อม ตอนนั้นจึงเอาไปเพราะอยากเล่น แต่ตอนนั้นก่อตั้งองครักษ์ลับผี ไท่ซ่างหวงกับชายาเฟิงอันรักใคร่พระราชนัดดามาก จึงเอาป้ายประกาศิตหมายเลขห้าขององครักษ์ลับผีให้เขาไป

หยู่เหวินเห้าไม่ยอมรับการที่อ๋องผิงหนาน มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มาตลอด แต่ร่องรอยเบาะแสทุกอย่าง ล้วนแทบจะชี้ไปหาอ๋องผิงหนาน

ในใจของเขาหนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูก นอกจากอ๋องผิงหนานจะเป็นผู้อาวุโสที่เขาเคารพนับถืออย่างมากแล้ว ยังเป็นญาติผู้พี่ที่ไท่ซ่างหวงให้ความสำคัญอย่างมาก