เพื่อให้ตี๋กุ้ยเฟยรับเป็นแม่งานจัดพิธีมงคลครั้งนี้ นางจึงต้องครุ่นคิดสักหน่อย
เรื่องนี้ให้หยวนชิงหลิงไปพูดเองตรง ๆ คงจะไม่ดีแน่ ดังนั้นนางจึงอาศัยจังหวะที่ไปจวนอ๋องอาน เพื่อตรวจสอบทารกในครรภ์ของพระชายาอาน ใช้โอกาสที่ตี๋กุ้ยเฟยก็อยู่ที่นั่นด้วย พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาลอย ๆ
“ไท่ซ่างหวงจะทรงพระราชทานมงคลสมรสให้เจ้าเก้ากับหมันเอ๋อ คาดว่าเสร็จพิธีก็คงจะกลับไปหนานเจียง แต่เวลานี้ยังไม่ได้กำหนดฤกษ์มงคลให้แน่ชัด
แต่หวังว่าจะไม่ตรงกับวันครบกำหนดคลอดของพระชายาอาน ถ้าเป็นเช่นนั้นท่านคงไม่ได้ไปร่วมดื่มเหล้ามงคลแน่แล้ว "หยวนชิงหลิงพูดพลางยิ้มน้อย ๆ
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ตี๋กุ้ยเฟยก็พูดอย่างราบเรียบว่า “แล้วมันสำคัญอย่างไรล่ะ? จะดื่มหรือไม่ดื่มเหล้ามงคลก็ไม่ได้สำคัญอะไรนี่ ลูกสะใภ้ตัวเองคลอดลูกต่างหากที่สำคัญที่สุด”
พระชายาอานจิตใจผ่องแพ้วกระจ่างใส นางรู้ว่าหยวนชิงหลิงคงไม่จู่ ๆ ก็พูดถึงเรื่องงานแต่งของอ๋องชุนต่อหน้าท่านแม่โดยไม่มีเหตุผลแน่ จึงยิ้มแล้วพูดว่า “อย่างไรก็เป็นเรื่องมงคล ถ้าสามารถไปร่วมสังสรรค์ได้ก็ถือเป็นเรื่องดี มีพระราชโองการลงมาแล้วหรือไม่?”
“พระราชโองการเริ่มมีการร่างแล้ว กำลังจะพระราชทานลงมาเร็ว ๆ นี้” หยวนชิงหลิงพูดพลางขมวดคิ้วมุ่น “เพียงแต่ เดิมทีไท่ซ่างหวงทรงคิดว่าจะให้หวงกุ้ยเฟยเป็นแม่งานในพิธีมงคลสมรสของเจ้าเก้า แต่บังเอิญว่าหวงกุ้ยเฟยร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เกรงว่าคงจะทำไม่ไหวแน่”
“ไม่ใช่ว่ายังมีท่านแม่หลู่เฟยกับท่านแม่ฉินเฟยอยู่รึ?” พระชายาอานถาม
หยวนชิงหลิงยิ้ม พูดด้วยท่าทางลึกซึ้งจริงใจ: “ตอนนี้หมันเอ๋อเป็นอ๋องหนานเจียงแล้ว ไท่ซ่างหวงกับฝ่าบาททรงมีพระประสงค์ที่จะยกระดับสถานะของอ๋องชุนให้สูงขึ้น ย่อมมีความหวังว่าจะได้ผู้ทรงเกียรติมาเป็นประธานในพิธีให้เป็นธรรมดา เพราะถึงอย่างไรหลอกุ้ยผิน ท่านแม่ของเจ้าเก้าก็ไม่อยู่แล้ว หากจะจัดพิธีแต่งงานให้เขา ก็เท่ากับเป็นการยอมรับกลาย ๆ ว่าเป็นท่านแม่ของเขาคนหนึ่ง"
ตี๋กุ้ยเฟยได้ยินประโยคนี้ ก็ใจเต้นแรง “ข้าก็ช่วยเป็นแม่งานให้เขาได้เช่นกันนะ”
อ๋องชุนไม่ใช่คนที่น่าสงสารเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไปแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ เขาได้แต่งอ๋องหนานเจียงมาเป็นภรรยา ทั้งยังมีรัชทายาทที่ให้ความสำคัญ ท่านตาของเขาก็เป็นแม่ทัพใหญ่ของหน่วยองครักษ์ลับผี หากยึดตามคำพูดของหยวนชิงหลิง เรื่องที่ช่วยเป็นแม่งานในการจัดพิธีมงคลสมรสให้เขา ก็เท่ากับการยอมรับว่าเป็นแม่คนหนึ่งของเขา นางก็ยินดีที่จะเก็บผลประโยชน์ชิ้นนี้มาไว้ในมือโดยไม่รีรออยู่แล้ว
อย่างไรเสีย ตระกูลตี๋ในตอนนี้ก็เรียกได้ว่าส่งเสริมไม่ขึ้นไปนานแล้ว ฝ่าบาททรงมีรับสั่งให้นางออกจากวังไปอยู่กับลูกชาย ซึ่งถ้าพูดกันตามความจริงแล้ว มันต่างอะไรกับการขับไล่นางออกจากวังล่ะ?
แม้ว่านางจะยังเป็นกุ้ยเฟย แต่ตอนนี้ในพระทัยของฝ่าบาท ฐานะกุ้ยเฟยของนางยังด้อยกว่าหลู่เฟยกับผินเฟยไปไกลโข ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮู่เฟยด้วยซ้ำ เจ้าเด็กโง่อ๋องชุนนั่นแต่งงานกับอ๋องหนานเจียง แล้วหนานเจียงในเวลานี้ ก็เป็นดั่งอัญมณีน้ำงามในสายพระเนตรฮ่องเต้ ทรงให้ความสำคัญอย่างยิ่ง
เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็ลุกขึ้นยืนทันที “ขอพระชายารัชทายาทอนุญาตตามนี้ด้วยเถอะ”
หยวนชิงหลิงแสร้งทำเป็นตกตะลึง “แต่ตอนนี้พระสนมกำลังดูแลพระชายาอาน จะเป็นการทำให้ท่านต้องล่าช้าไปหรือไม่?”
“ไม่หรอก แค่เป็นแม่งานจัดงานมงคลสักงาน ข้าก็ยังสามารถประสานงานได้อยู่ อ๋องชุนสูญเสียแม่ของเขาไปเมื่อตอนที่เขายังเด็ก หลายปีมานี้ล้วนถูกฮองเฮากดหัวไว้ไม่ให้ลืมตาอ้าปาก ข้าเองก็ไม่เคยได้ทำหน้าที่ดูแลเขาเลยเช่นกัน รู้สึกละอายใจยิ่งนัก
ตอนนี้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว จะแต่งงานสร้างครอบครัว ข้าก็ถือว่าได้มีโอกาสแสดงความรักต่อเขาบ้างสักครั้ง อย่างน้อยจะได้ไม่รู้สึกละอายแก่ใจเวลาที่คิดถึงกุ้ยผินที่จากไป " ตี๋กุ้ยเฟยพูด
หยวนชิงหลิงตามน้ำไปอย่างไหลลื่น "หากมีความช่วยเหลือของกุ้ยเฟย งานแต่งครั้งนี้คงจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเป็นแน่"
ทางนี้พูดคุยตกลงกับกุ้ยเฟยเสร็จเรียบร้อย พระราชโองการมงคลสมรสของไท่ซ่างหวงก็พระราชทานลงมาพอดี
อ๋องชุนยังอยู่ในกระบวนการปรับเปลี่ยนความรักลับ ๆ ให้กลายมาเป็นความรักที่ไม่ลับอยู่ ไม่คาดคิดว่าจู่ ๆ ก็มีพระราชโองการประทานพิธีมงคลสมรสลงมา เขาจึงรู้สึกยินดีจนแทบคลั่ง หลังจากน้อมคำนับรับพระราชโองการที่จวนอ๋องชุน กล่าวสำนึกในพระกรุณาธิคุณเสร็จ ก็รีบวิ่งแจ้นมาที่จวนอ๋องฉู่จนขาแทบขวิด ใบหน้าที่ยังอ่อนเยาว์ยิ้มแย้มเริงร่า คิ้วตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มยินดีอย่างที่ไม่อาจเก็บซ่อนเอาไว้ได้
ได้ยินว่าพี่สะใภ้ห้าเป็นคนผลักดันเรื่องนี้จนสำเร็จ ดังนั้นเขาจึงไปที่จวนอ๋องฉู่ เพื่อไปโขกหัวคำนับขอบคุณพี่สะใภ้ห้า
หมันเอ๋อก็ได้รับพระราชโองการที่จวนอ๋องฉู่เช่นกัน ในขณะที่กำลังเขินอายจนหน้าแดงอยู่นั้น ก็ได้ยินว่าอ๋องชุนมาที่จวนพอดี ชั่วขณะนั้นนางขวยเขินเกินกว่าจะสู้หน้า จึงรีบหนีไปซ่อนตัวอยู่หลังฉากกั้นลมทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...