บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1102

หลายปีมานี้สำนักเหมยแดงไปมาจนทั่ว ทำงานให้กับหยู่เหวินเห้าไม่น้อย และก็เพราะพวกนางทำงานให้กับองค์ชายรัชทายาท ดังนั้น ไม่ว่าจะในเมืองหลวงหรืออยู่ในยุทธภพ ล้วนตั้งหลักรากฐานได้อย่างรวดเร็ว คนสำนักเหมยแดงไม่ว่าไปถึงไหน ในมือถือตราสัญลักษณ์สำนักเหมยแดง ล้วนรู้สึกมีเกียรติอย่างมาก

ครั้งนี้เพราะมีไส้ศึกทำให้องค์ชายรัชทายาทเกือบเอาชีวิตไม่รอด คนในสำนักต่างก็รู้ดี แต่ทุกคนต่างก็ไม่ยินยอมที่จะสลายสำนักเหมยแดง ต่างคุกเข่าร้องไห้ บอกว่าพวกนางอยู่ด้วยกันมาตลอด เมื่อสลายจากกันแล้ว ก็ต้องต่างคนต่างไป พวกนางส่วนใหญ่ไม่มีบ้านแล้ว ต่อให้มีบ้าน แต่ก็ทนจากลาจากกันได้อย่างไร?

เสี้ยวหงเฉิงฟังอยู่อย่างเสียใจ พร้อมพูดขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะให้เงินพวกเจ้าจำนวนหนึ่ง ภายในสามถึงห้าปี พวกเจ้ามีชีวิตอยู่ได้อย่างไม่เดือดร้อน ส่วนต่อไปภายหน้า ข้าก็ช่วยไม่ได้แล้ว”

พูดเสร็จ ก็อดกลั้นน้ำตาไว้แล้วก็ออกไป

กลับคิดไม่ถึง เมื่อนางไปแล้ว คนของสำนักเหมยแดง กลับมาไปขอร้องถึงจวนอ๋องฉู่ ขอให้องค์ชายรัชทายาทช่วยพูดกับเจ้าสำนัก ว่าไม่ต้องสลายสำนักเหมยแดง

เรื่องนี้ หยู่เหวินเห้าไม่ออกหน้า ให้หยวนชิงหลิงออกหน้าไปจัดการ ยังไงผู้หญิงกับผู้หญิงก็คุยกันได้ดีกว่า

หยวนชิงหลิงก็รู้เรื่องที่เสี้ยวหงเฉิง จะสลายสำนักเหมยแดง และก็รู้ว่าเพราะมีไส้ศึก ทำให้เสี้ยวหงเฉิงท้อแท้หมดกำลังใจ พี่น้องที่ติดตามนางมาตั้งนานหลายปีขนาดนี้ ยังสามารถทรยศนางได้ ยังฆ่ารองเจ้าสำนักเหมยแดงอย่างโหดเหี้ยม นางรับไม่ได้

หยวนชิงหลิงจึงออกหน้า อยากที่จะพูดโน้มน้าวทุกคน สลายก็สลายเถอะ นางเองก็จะให้เงินจำนวนหนึ่งกับทุกคน ยังไงหลายปีมานี้สำนักเหมยแดง ก็ทำงานให้กับเจ้าห้ามาตลอด

แต่แล้วหญิงสาวพวกนี้กลับก็ไม่รับเงิน พูดเพียงว่าไม่ยอมที่จะสลายสำนักเหมยแดง พวกนางส่วนมากต่างก็พูดว่า จะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ก็จะไม่ไปจากสำนักเหมยแดง จะจงรักภักดีต่อเจ้าสำนักไปจนตาย ฟังจนหยวนชิงหลิงซาบซึ้งใจ

สุดท้าย จึงทำได้เพียงไปคุยกับเสี้ยวหงเฉิง

ที่จริงเสี้ยวหงเฉิงเองก็ทำใจไม่ได้ เมื่อรู้ว่าคนของสำนักมาขอร้องถึงจวนอ๋องฉู่ พูดว่าจะไม่พรากจากกันตลอดชั่วชีวิตนี้ น้ำตาของนางก็ไหลร่วงหล่นลงมา

นางยกมือทั้งคู่ปิดหน้า พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าก็ทำใจทิ้งพวกนางไม่ได้ ทำใจไม่ได้ที่จะแตกสลายจากกัน แต่บางทีอาจเป็นเพราะข้าอ่อนแอแล้ว เปราะบางแล้ว กลัวที่จะเกิดเรื่องเช่นนี้อีกครั้งอย่างมาก การทรยศสำหรับข้า เป็นความเจ็บปวดใจอย่างที่สุด สำนักเหมยแดงทำงานให้กับองค์ชายรัชทายาท หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก จะเป็นการทำร้ายองค์ชายรัชทายาท ทำร้ายเป่ยถัง ข้ารับผิดชอบไม่ไหว”

หยวนชิงหลิงเห็นนางเช่นนี้ การออกไปในครั้งนี้ บาดแผลบนตัวยังไม่หาย ยังต้องมาแบกรับความกดดันทางสภาพจิตใจขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ นางแทบไม่เคยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ช่างน่าเห็นใจยิ่งนัก

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “สำนักเหมยแดง ยังไม่ต้องสลายจะดีกว่า พวกนางอยู่กับเจ้ามาตั้งนานหลายปีแล้ว แยกจากกันแล้วเจ้าเองก็ทำใจไม่ได้ ส่วนต่อไปจะทำงานให้กับเจ้าห้าหรือไม่ ที่จริงไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด ในมือของเขาก็มีคนจำนวนหนึ่งแล้ว เจ้าควรที่จะอยู่เพื่อตนเอง”

เสี้ยวหงเฉิงร้องห่มร้องไห้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าลองคิดดูก่อน”

นางพาคนกลับไปแล้ว ส่วนจะสลายสำนักหรือไม่ หยวนชิงหลิงคิดว่า ให้เจ้าห้าไม่ต้องยุ่งจะดีกว่า ให้นางตัดสินใจด้วยตนเอง

อ๋องผิงหนานกำลังจะมาถึงเมืองหลวง ทางด้านผู้ใหญ่ทั้งสาม ล้วนตื่นเต้นอย่างมาก ขนสุราอย่างดีเข้าวังไปอย่างมากมาย ไท่ซ่างหวงถึงขั้นสั่งคนไปยังหมู่ตึกเหมย ดูว่าอ๋องชินเฟิงอันสองสามีภรรยาอยู่ที่นั่นไหม หากอยู่ ก็ให้กลับมาเจอกันที่เมืองหลวง

เดิมตอนนี้ในราชสำนักก็มีคนสงสัย ว่าเบื้องหลังนี้มีอำนาจของอ๋องชินเฟิงอันเคลื่อนไหวอยู่ ตอนนี้ไท่ซ่างหวงเรียนเชิญมา เท่ากับเป็นการทำลายคำพูดร่ำลือพวกนี้ ถึงแม้จะมีคนเชื่อ แต่ก็มีคนคิดว่า ไท่ซ่างหวงเลอะเลือนไปแล้ว ภายใต้ความระแวงเช่นนี้ ทำไมถึงไม่ป้องกัน?

ตอนที่เน่ย์เก๋อ(คณะรัฐมนตรี)คุยเรื่องการเมือง ก็มีขุนนางถวายฎีกาว่า หลังจากอ๋องผิงหนานมาถึงเมืองหลวง จัดให้อยู่ที่โรงเตี๊ยมจะดีที่สุด รอเมื่อเรื่องราวสืบสวนกระจ่างแล้ว ค่อยเข้าวังหลวง หยู่เหวินเห้ากับอ๋องชินลุ่ยต่างไม่ยอม บอกว่าไท่ซ่างหวงรอคอยมานาน หากจัดให้อ๋องผิงหนานพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม จะเป็นการไม่ให้เกียรติ

จึงเกิดการโต้เถียงขัดแย้งกันขึ้น แต่เพราะท่าทีอ๋องชินลุ่ยกับหยู่เหวินเห้าค่อนข้างมุ่งมั่น การขัดแย้งจึงถูกระงับลง แต่ยังไงคนก็ยังมาไม่ถึง ก็ทำให้คนในราชสำนักเกิดความระแวง แสดงว่า การมาเมืองหลวงของอ๋องผิงหนานในครั้งนี้ จะดึงดูดความสงสัยขนาดไหน

นี่ยังเป็นเพียงการคุยเรื่องการเมืองของเน่ย์เก๋อ(คณะรัฐมนตรี) หากเป็นในที่ว่าราชการเช้า เกรงว่าจะต้องเป็นคำพูดที่ยิ่งไม่น่าฟังกว่านี้