บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1123

ฮูหยินเหยาเอ่ย “ตอนแรกข้าจะไปซื้อยาล้างปอดหยุดไอสักหน่อย แต่คนในร้านยาบอกข้าว่ายาทั่วไปอย่าง ใบหม่อน เหลียนเชี่ยว จินอิ๋งฮวา รากป่านหลัน ขาดตลาด พวกเขาหาซื้อไม่ได้มาหลายวันแล้ว ข้าไปถามร้านยาหลายร้านก็เป็นสภาพนี้เหมือนกัน เรื่องนี้ข้ารู้สึกว่ามีความแปลกอยู่ เจ้าต้องกลับไปบอกพระชายารัชทายาทนะ ให้คนสืบหน่อยว่าเป็นมาไงกันแน่ ”

“ยาพวกนี้ธรรมดาจะตาย ทำไมซื้อไม่ได้ล่ะ? ไม่เห็นเคยได้ยินหมอที่โรงหมอหุ้ยหมิงพูดถึงเลย”

ฮูหยินเหยาไอสองสามที ไอจนหน้าแดง พักใหญ่ถึงดีขึ้น เอ่ย “โรงหมอหุ้ยหมิงเป็นโรงหมอของราชสำนัก ก็ต้องมีช่องทางจัดหาอยู่แล้ว แต่คาดว่าราคาซื้อต้องค่อนข้างแพงแน่ ตอนนี้ชาวบ้านซื้อยาพวกนี้ไม่ได้ แถมตอนนี้ยังเป็นช่วงเปลี่ยนฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อน เกิดโรคระบาดง่าย ถ้าขาดยาพวกนี้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ”

อะซี่เอ่ย “ได้ งั้นข้ากลับไปแล้วจะบอกพี่หยวนทันที ให้นางหาคนตรวจสอบสักหน่อย ท่านรีบนั่งลงกินโจ๊กสักหน่อยเถอะ ข้าทำกับข้าวให้ท่านสองอย่างด้วยนะ”

“ข้ากินแน่ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ” ฮูหยินเหยาเอ่ย

อะซี่จึงเอ่ย “งั้นก็ได้ ข้าไปล่ะ”

พอนางเดินออกไป ฮุ่ยเทียนก็วางไม้กวาดยืนอยู่ด้านล่างระเบียงทางเดิน “งั้นช่วงนี้ก็รบกวนท่านดูแลฮูหยินให้มากหน่อยนะ”

“อือ!” ฮุ่ยเทียนรับไปแบบชืดๆ

อะซี่รู้สึกว่าพูดกับเขาเหนื่อยจริง จึงไม่พูด แล้วกลับจวนไป

เมื่อกลับถึงจวนอ๋องฉู่แล้วกลับไม่พบหยวนชิงหลิง พอถามหมันเอ๋อ หมันเอ๋อก็ว่า “พอท่านออกไป ทางจวนอ๋องอานก็ส่งคนมาเชิญ บอกว่าธิดา ของพระชายาอานแหวะนมกะทันหัน อาการหนักมาก ขอให้พระชายารัชทายาทไปสักหน่อย”

อะซี่ส่งเสียงตกใจ “แล้วทำไมเจ้าไม่ตามไปด้วยล่ะ? ไปจวนอ๋องอานอันตรายแค่ไหน”

“พระชายาหวยมาพอดี พวกนางไปด้วยกัน ข้าก็เลยไม่ได้ตามไป” หมันเอ๋อกล่าว

อะซี่เอ่ย “งั้นยังดี พระชายาหวยคุ้มครองพี่หยวนได้ ข้าเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เมื่อกี้ไปทำกับข้าวที่ฮูหยินเหยาทางนั้นมา กลิ่นควันน้ำมันทั้งตัว”

หมันเอ๋อแอบหัวเราะ “ตอนนี้ท่านเหมือนภรรยาและแม่ที่แสนดีไปทุกวันแล้วนะ”

อะซี่ทำท่าจะตีนาง หมันเอ๋อถอนเท้าโกยแนบ ทั้งสองวิ่งไล่หยอกล้อสนุกสนานกันมาก

รอจนหยวนชิงหลิงกลับมาก็เป็นกลางคืนแล้ว นางกับหยู่เหวินเห้ากลับมาไล่เลี่ยกัน สองสามีภรรยาพูดไม่กี่คำอะซี่ก็มา บอกสภาพการณ์ที่ฮูหยินเหยาพบเจอ

หยวนชิงหลิงตะลึงงัน “ขาดตลาด? สมุนไพรมีขาดตลาดด้วยหรือ?”

หยู่เหวินเห้าเอ่ย “สมุนไพรหายากขาดตลาดไม่แปลก แต่พวกใบหม่อน เหลียนเชี่ยว ไม่เคยขาดเลยนี่”

“โรงหมอหุ้ยหมิงส่งฎีกาหรือเปล่า?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“สองวันนี้ข้ากำลังยุ่ง ฎีกาให้เสด็จอาดูหมด เรื่องเล็กเขาคงไม่ได้บอกข้า เรื่องใหญ่ถึงจะปรึกษากับข้า เรื่องสมุนไพรขาดตลาด เขาคงรู้สึกไม่สำคัญเลยไม่ได้บอกข้า ”

หยวนชิงหลิงเป็นหมอ การที่ตลาดขาดยาสามัญบางตัวทำให้นางรู้สึกถึงวิกฤตหนัก โดยเฉพาะตอนนี้เพิ่งเข้าฤดูร้อน เช้าค่ำยังมีความเย็นของฤดูใบไม้ผลิอยู่ เป็นไข้หวัดใหญ่ง่าย จำได้ว่าเวลานี้ในปีก่อนๆ ก็เป็นหวัดกันไปทั่ว

นางเอ่ย “พรุ่งนี้เจ้าส่งคนไปตรวจสอบ ดูว่าขาดยาตัวไหนบ้างกันแน่? ทำไมถึงขาดยาได้”

“ข้าจะให้สวีอีไปถามที่โรงหมอหุ้ยหมิงเดี๋ยวนี้แหละ” พอหยู่เหวินเห้ากล่าวจบ อะซี่ก็หมุนตัวออกไป “ข้าจะไปเรียกเขา”