บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1132

หยู่เหวินเห้ากลับเข้าไปในเรือน หยวนชิงหลิงเพิ่งจะให้นมเจ้าแฝดเสร็จ หยู่เหวินเห้ายุ่งมากในช่วงนี้ ยากที่จะได้เห็นเจ้าแฝดตอนตื่นนอก เลยเข้าไปเล่นด้วยสักหน่อย

เจ้าแฝดน่ารักน่าชังเป็นอย่างมาก ไม่ยิ้มและไม่มีอารมณ์อะไรเลย แต่ท่าทีดูดีเป็นอย่างมาก เส้นผมม้วนเล็กน้อย ใบหน้ากลม อวัยวะหน้าตาก็ดูดี เหมือนกับตุ๊กตาไม่มีผิด จนทำให้คนหลงรักเป็นอย่างมาก

“ผมหยิกๆ นี้เหมือนฉันตอนเด็กๆ เลย” หยู่เหวินเห้าพูดอย่างภาคภูมิ

หยวนชิงหลิงมองผมของเขา “ข้าไม่คิดว่าผมของเจ้ามันหยิกนะ”

เส้นผมของหยู่เหวินเห้านั้นมันหยิกเล็กน้อย แต่ไม่ชัดเท่าไหร่ ถ้าเปียกน้ำก็จะเห็นชัดมากขึ้น แต่ปกตินั้นไม่เท่าไหร่

เมื่อเล่นกับเจ้าแฝดสักพัก แม่นมก็อุ้มออกไป

หยวนชิงหลิงมองเขา สิ่งที่แม่นมฉีพูดเมื่อครู่ นางได้ยินหมดแล้ว ที่ที่ห่างออกไปไม่ไกลนั่น มันมีกำแพงกั้นอยู่ด้านนอก นางพูด “แม่นมฉีเองก็ไม่คุ้มค่าที่จะไปแทนทังหยาง เจ้าอย่าใส่ใจมากเลย แล้วก็อย่าไปคิดแค้นอะไรกับนางเลย”

หยู่เหวินเห้ายิ้มขึ้น “ข้าจะโกรธนางได้อย่างไร？นางดูแลทังหยางเหมือนเป็นลูกชายแท้ๆ มาตลอด ถ้าข้าโบยทังหยางสามสิบที แล้วก็ให้ออกจากจวนไป นางจะต้องปวดใจมากแน่ๆ ดังนั้นทังหยางมาถามเรื่องในจวนกับนาง นางเลยบอกทังหยางทุกอย่าง สิ่งที่เจ้าพูดนั้น ทังหยางแพร่ออกไปหมดแล้ว มันรวดเร็วเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดเป็นคนอื่น คงจะไม่พูดอะไรละเอียดขนาดนี้ แต่ก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน อย่างน้องก็ไม่ทำให้คนอื่นสงสัย แล้วก็ทำให้ทังหยางไม่ต้องมาเข้าใกล้พวกข้าด้วย บอกจากเจ้าและข้าสามคนแล้ว ก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับสวีอีเลย”

“เจ้าไม่โกรธก็ดีแล้ว” หยวนชิงหลิงยิ้มพลางพูดขึ้น

หยู่เหวินเห้าโอบนางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะประทับรอยจูบลงเต็มแรง “ทำไมวันนี้ในใจของเจ้า ข้าเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นเลย？”

หยวนชิงหลิงจับหัวของเขา พลางมองด้วยแววตาเฉียบแหลม ในวันนี้มันแหลมคมขึ้นมาก แต่เขาก็ยังเป็นเขา ไม่เคยเปลี่ยน นางรู้ดี

เมื่อพลอดรักกันเล็กน้อยแล้ว หยวนชิงหลิงก็ถาม “ทังหยางจะอันตรายไหม？เขาไปแบบนี้ ถ้าไม่ราบรื่นก็เหมือนเป็นการรนหาที่ตายเลยล่ะ”

นางยังกังวลไม่หาย ถึงทังหยางจะพูดเตือนไปแล้ว แต่ยุทธก็ไม่ได้สูงส่งมาก ถ้าเกิดถูกมองออกแล้ว คงจะไม่มีทางหนีเอาชีวิตรอดเลยล่ะ

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะพูด “เป็นคำขอของเขาน่ะ ตอนแรกข้าไม่เห็นด้วย หงเล่ถูกหลอกได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ？แต่เขาตัดสินใจที่จะใช้ด้วยชีวิตนี้แล้ว ขวางเอาไว้ไม่ได้ ต่อให้ข้าไม่เห็นด้วย เขาเองก็จะทำแบบนี้อยู่ดี ระหว่างทางอาจจะต้องลำบากมากขึ้นสักหน่อย หรืออาจจะเจอเรื่องที่แย่กว่า วันนี้โดนโบยสามสิบที มันก็มากพอสำหรับเขาแล้ว”

หยวนชิงหลิงรู้ว่าเขานั้นเห็นทังหยางเป็นเหมือนคนในครอบครัวแล้ว ในวันนี้ทังหยางจะไปฝ่าฟันอันตราย เขาไม่มีทางวางใจได้เลย ก่อนจะพูดขึ้น “ใต้เท้าทังเตือนอย่างชาญฉลาด บางทีอาจจะได้รับความเชื่อในจากหงเล่ ในวันนี้เจ้ายังต้องสนใจเรื่องที่หงเล่จะเข้าพระนครน่ะ”

“อือ เจ้าวางใจเถอะ ในวันนี้เราเองก็ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่จะถูกโจมตีเพียงอย่างเดียวแล้ว” หยู่เหวินเห้ามีแววตาของความเชื่อมั่นอยู่

หยวนชิงหลิงมองเขา และคิดว่าหลายปีมานี้ เจ้าโตขึ้นมาก นิ่งขึ้นเยอะ หลังจากที่ถ่อมตัวแล้วก็ทำเรื่องอะไรได้ถี่ถ้วนมากขึ้น